Pars Today

"نفرت پراکنی قومی"، "از انتخابات زود هنگام غنی تا همه پرسی خلیلی ،آغاز جنگ طرح ها برای صلح"و "در دولت آینده از شخصیت های بدنام کار گرفته نشود" مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی راه مدنیت در سرمقاله ای تحت عنوان نفرت پراکنی قومی در فیسبوک چنین نوشته است:

زندگی ما در افغانستان تا کنون زندگی قومی- قبیله‌‌یی بوده است. مناسبات قبیله‌‌ ای باعث شده که صدمه به فلان قبیله را هر عضوی از قبیله، صدمه به خود احساس کند و منافع قبیله را نیز منافع خودش بداند. جنگ‌ها و منازعات چهل ‌ساله بارها اقوام را علیه همدیگر قرار داده و از این قوم به آن قوم و از آن قبیله به این قبیله، صدمات و خساراتی رسیده که این صدمات و خسارات در زبان و ادبیات و فرهنگ قبیلۀ دیگر بازتاب گسترده یافته است.ما وقتی در زمان جنگ و نزاع یک سلسله کلیشه‌ها را به قبیلۀ مقابل نسبت داده‌ایم، این کلیشه‌ها در ادبیات و فرهنگ ما، به صورت نامحسوسی ریشه دوانیده و حالا گاهی حتی بدون این‌که بخواهیم و یا بدانیم، از کلیشه‌های قومی و نفرت ‌پراکنی‌های قومی استفاده می‌کنیم.در شبکه‌های اجتماعی به ویژه فیسبوک، گاهی این کلیشه‌ها و این سوء‌تفاهم‌ها، باعث کش‌مکش‌ها و منازعات مجازی قومی- قبیله‌‌ ای می‌شود و کامنت‌های نفرت‌‌اندیشانه فراوان به چشم می‌خورد.جنجال بهسود و علی‌پور چندی قبل در شبکه‌های اجتماعی کلیشه‌ها و تفاوت ‌نظرهای قومی را داغ‌ کرده بود. بسیار اتفاق می‌افتد که اعضای یک قوم، قوم و قبیلۀ دیگر را به نفرت از قوم دیگر متهم کنند و گفته‌های هم‌دیگر را نژادگرایانه و توهین‌آمیز بدانند.

راه مدنیت می افزاید:

ممکن است یکی از عوامل نفرت‌پراکنی محسوس وغیر محسوس در شبکه‌های اجتماعی این هم باشد که ما نمی‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم و آن را نقد نماییم. بسیاری اوقات وقتی ما حرفی می‌زنیم که به اقوام دیگر نفرت‌انگیز معلوم می‌شود، شاید خود ما از آن اطلاع نداشته باشیم. آیا بهتر است در این مورد حرف زد و این مسایل را برجسته ساخت، یا اینکه با چشم‌پوشی از کنار آن رد شد و جامعه و شبکه‌های اجتماعی را به حال خود رها کرد؟

و از انتخابات زود هنگام غنی تا همه پرسی خلیلی ،آغاز جنگ طرح ها برای صلح عنوان سرمقاله ی روزنامه ی صبح کابل است که در آن چنین آمده است :

به‌نظر می‌رسد کریم خلیلی، خواستار به چالش کشانیدن طرح حکومت برای صلح است و چندان با آنچه اشرف‌غنی تدارک دیده است کنار نیامده. او پیش‌ازاین در سخنرانی خود که در بامیان داشت، از همه‌پرسی‌ای یادآور شد که توسط آن از بین همه طرح‌ های ارایه‌ شده برای صلح، یکی برگزیده و اجرایی می‌شد.

صبح کابل می افزاید:

اشرف‌غنی با بازی‌های سیاسی خود، توانسته است بسیاری از سیاست‌ مداران ولایت‌های مرکزی را که نقش برجسته‌ ای در تعیین چگونگی صلح داشتند، از داشتن برنامه مشخص دور نگه دارد اما کریم خلیلی، می‌خواهد با استفاده از خلایی که به ‌وجود آمده و این سیاست‌مداران را از بین مردم دور کرده است، خودش را در محور ولایت‌های مرکز کشور قرار داده، نقشی را به دوش بگیرد.نقش آقای خلیلی، همراه با برجسته ساختن فاصله‌ای است که بین مردم ولایت‌های یادشده و حکومت به‌ وجود آمده است. طوری که او در سخنرانی‌هایش گفته است؛ حکومت افغانستان توجهی به مردمان ولایت‌های مرکز ندارد و این یعنی، صلحی که در راه است، در غیبت آنان اتفاق خواهد افتاد.در کلیت قضیه می‌توان چنین نتیجه گرفت که آقای خلیلی، با حضور در ولایت‌های مرکزی، همگانی نبودن اراده حکومت برای صلح را نشانه گرفته و می‌خواهد جنگی بین طرح‌های صلح ایجاد کند تا چالشی باشد برای دیگران و هم‌چنان راهی برای حضور قدرتمند او در نشست ترکیه.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که در سرمقاله ای تحت عنوان در دولت آینده از شخصیت های بدنام کار گرفته نشود چنین نوشته است:

در حالی که نشست استانبول برای تأمین صلح در افغانستان در آینده نزدیک برگزار می شود، اما برخی از افراد و گروه هایی که در فساد و تاراج دارایی های عامه شهرت دارند دست به کار شده اند و این طرف و آن طرف می دوند تا در دولت آینده که ممکن است به زودی شکل بگیرد برای خودشان جا باز کنند و به یک مقام و کرسی برسند.

در پایان آرمان ملی می افزاید:

باید در نظام و دولت آینده که اگر خدا بخواهد به زودی شکل خواهد گرفت، نه تنها که از چنین شخصیت های بدنام کار گرفته نشود، بلکه باید با یک برنامه دقیق و عادلانه، فاسدان و کسانی که دارایی های عامه را تاراج کرده اند و نفرت قومی را برای بقای خودشان در کشور دامن زده اند، به پای میز محاکمه کشانده شوند و مجازات شوند.