مطبوعات کابل 2 جوزا: فاجعه ی بزرگ در آستانه ی فراموشی
"فاجعه ی بزرگ در آستانه ی فراموشی و لاپوشانی " ، " خبری از صلح نیست" و " حضور از راه دور،آیا افغانستان میدان جنگ نیابتی نخواهد شد؟" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.
فاجعه ی بزرگ در آستانه ی فراموشی و لاپوشانی عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است :
دو هفته از فاجعهای که جهان را تکان داد، گذشت. حملهی تروریستی بر مکتب دخترانهی سیدالشهدا در غرب کابل که یک فاجعه تمامعیار انسانی را رقم زد، واکنشهای گستردهای در جهان و افغانستان برانگیخت. شهروندان افغانستان با روشنشدن عمق این فاجعه به شوک فرو رفتند. دولت افغانستان یک روز را عزای عمومی اعلام کرد. کمیسیون حقوق بشر افغانستان از این رویداد بهعنوان نسلکشی یاد کرد. سازمان ملل، صندوق کودکان ملل متحد، اتحادیه اروپا و همچنین شماری از دولتها از جمله امریکا، بریتانیا، ترکیه و ایران نیز با محکومیت این حادثه، این واقعه خونین را که بیشتر قربانیان آن دانشآموزان دختر بودند «عمل غیرانسانی» خواندند.
اطلاعات روز می افزاید :
اگر آنچه که دو هفته پیش در غرب کابل اتفاق افتاد، وجدان حکومت را تکان داده است، کمترین کار پذیرش این حادثه بهعنوان نسلکشی و مجازات کسانی است که در پیشگیری از این حادثه کوتاهی کرده است. کمیسیون حقوق بشر افغانستان بهعنوان یک نهاد مهم حقوق بشری این جنایت را بهعنوان نسلکشی شناخته است. از طرف دیگر، جمع وسیعی از کارشناسان و متخصصین حوزهی حقوق، حقوق بشر و حقوق بشردوستانهی بینالملل حملات هدفمند تروریستی بر هزارهها در شش سال اخیر را از مصادیق غیرقابل انکار نسلکشی میدانند. پس دلیلی برای تعلل وجود ندارد که حکومت از قبول این خواست سرپیچی کند.
و خبری از صلح نیست عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است :
دیرگاهی است که خبری از صلح نیست. مذاکرات دوحه با تمام هیجانی که داشت، متوقف است. تکلیف نشست استانبول هم روشن نیست. تلاش سیاسیای که بتواند روزنه هرچند کوچک امید به سوی صلح باز کند، نیز به چشم نمیخورد. گویا جهان هم در حال فراموشی افغانستان است؛ یا دستکم نمیخواهد فراتر از توصیه اخلاقی به صلح کاری بکند. در سطح ملی اما رخوت و سردرگمی در حدی است که هیچکسی نمیداند فردا چه اتفاقی خواهد افتاد.
این وضعیت ضمن آنکه روی زندهگی فعلی مردم اثر منفی گذاشته، باعث ناامیدی آنها نسبت به آینده نیز شده است. تصور عمومی آن است که جنگ با تمام قوت وارد زندهگی آنها خواهد شد و افغانستان به صلح و ثبات دست نخواهد یافت
هشت صبح می افزاید :
سران حکومت باید هرچه زودتر شورای عالی دولت را تشکیل کنند. این شورا باید خطوط اساسی اقدامات بعدی دولت را روشن سازد. تیمهای سیاسی شریک در قدرت، نباید آینده افغانستان را به خاطر منافع تیمی خود به قمار بگیرند. اجازه بدهند که شورای عالی دولت بدون عیب و نقص تشکیل شود. این شورا میتواند تنها محل گردهمایی تمام رهبران سیاسی و شخصیتهای ملی و تنها کورسوی امید افغانها برای خلق اجماع ملی در آینده باشد. از اینرو، تأخیر در تشکیل شورای عالی دولت در شرایطی که جنگ با تمام قباحت آن رو به گسترش است و مردم نسبت به آینده قطع امید کردهاند، به نفع نیست.
و به سراغ روزنامه ی صبح کابل می رویم که در سرمقاله ای تحت عنوان حضور از راه دور،آیا افغانستان میدان جنگ نیابتی نخواهد شد؟ چنین نوشته است :
پروسهی صلحی که خلیلزاد به دنبال بهنتیجهرساندن آن بود، تلاشی بود تا امکان بیرونکشیدن سربازان امریکایی و ناتو را از افغانستان مساعد کند؛ چون، امریکا متحمل مصارف هنگفتی به دلیل حضور نظامی در جنگ ناتمام افغانستان شد و با توجه به زیانهای اقتصادی و سیاسیای که خصوصا طی یک سال اخیر به دلیل همهگیری کرونا متقبل شد، دیگر توان ادامهی مصرف گزاف مالی و انسانی در افغانستان را نداشت. به همین دلیل، پیششرط طالبان برای خروج، با وجود افزایش خشونتها از سوی این گروه، عملی شد و فرصتی را مساعد کرد تا سربازان ناتو رخت سفر ببندند
در پایان صبح کابل می افزاید :
به گفتهی دبیر کل ناتو، کشورهای عضو این سازمان، به دنبال طرح سه راهکار استند تا بتوانند: ۱: مشاورهی نظامی و حمایت مالی به نیروهای امنیتی افغانستان را ارایه دهند؛ ۲: روی ظرفیتسازی و امکان آموزش نیروهای ویژه در خارج از افغانستان کار کنند و ۳: برنامهای برای تأمین بودجهی خدمات از جمله پشتیبانی از فرودگاه کابل بریزند.
از سه طرحی که دبیر کل ناتو مطرح کرده، مشخص میشود که قطع رابطهی نظامی ناتو با نیروهای امنیتی افغانستان ممکن نیست و کشورهای عضو این سازمان، تلاش میکنند با نزدیک نگهداشتن رابطهی نظامی و انجام کمکهای اکمالاتی و آموزشی، امکان عملیات نظامی توسط سربازان ناتو را با استفاده از پایگاههای ناتو در کشورهای نزدیک به افغانستان و هواپیماهای بدون سرنشین بررسی کنند