مطبوعات کابل 4 جوزا: چپاولگران درآمدهای ملی باید افشا شوند

"چپاولگران درآمدهای ملی باید افشا شوند"،"خیز بلند موج سوم کرونا و دست خالی ما" و "پایگاه نظامی در ان سوی دیورند ،آیا امریکا منطقه را ترک نمی کند؟"مهمترین عناوین سرمقاله های امروز چاپ کابل است.

چپاولگران درآمدهای ملی باید افشا شوند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

چپاول درآمد ملی در گمرکات افغانستان حرف تازه‌ای نیست. حکومت‌های افغانستان در طول دو دهه اخیر با وجود تغییرات ماموران گمرکات افغانستان هرگز نتوانستند فساد را در این سکتور متوقف کنند.در این شکی نیست که شمار زیادی از ماموران بلندپایه دولت، اعضای مجلس نماینده‌گان و افراد زورمند در فساد لاعلاج در گمرکات افغانستان دخیل‌اند.علت این‌که هرگز پرونده‌های مربوط به فساد در گمرکات بررسی نشده، برخورد سیاسی دستگاه‌ عدلی و قضایی افغانستان با پرونده‌های فساد است. افراد ذی‌نفع در عواید گمرکات افغانستان فراتر از قانون عمل می‌کنند و نهادهای عدلی و قضایی افغانستان هرگز نتوانسته‌اند، پای این افراد را به دادگاه بکشانند. هیأت‌های حقیقت‌یابی که از جانب کابل برای بررسی گمرکات فرستاده می‌شوند، توسط سیستم فساد در گمرکات افغانستان به راحتی تطمیع می‌شوند و این واقعیت دلیل عمده نبود شفافیت در گمرکات افغانستان به حساب می‌آید.

هشت صبح می افزاید:

متأسفانه موجودیت سیستم معافیت افرادی که فراتر از قانون عمل می‌کنند، باعث شده است که فرار از قانون به یک عرف جا افتاده و به فرهنگ مبدل شود.به علت همین فرهنگ معافیت است که افغانستان نمی‌تواند به خودکفایی اقتصادی برسد. وجود فساد و پیچیده‌گی‌های بروکراتیک باعث شده است که سرمایه‌گذاران از افغانستان فرار کنند. در کنار آن ناامنی نیز مزید بر علت شده است و در شرایط عدم توانایی دولت در جمع‌آوری عواید ملی و فرار سرمایه به علت فساد و ناامنی، نمی‌توان به چشم‌انداز خودکفایی اقتصادی در افغانستان امید بست.

و خیز بلند موج سوم کرونا و دست خالی ما عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است : این روزها کسی اعتنایی به توصیه‌های بهداشتی نظیر شستن دست‌ها، حفظ فاصله با دیگران و پوشیدن ماسک ندارند. تقریبا می‌توان گفت در برابر خطر بزرگی که در حال فراگیرشدن است، کرختی مطلق وجود دارد. این بی‌اعتنایی تنها به شهروندان محدود نمی‌شود. در نهادهای حکومتی و ادارات خدمات عامه خبری از حفظ پروتکل‌های بهداشتی نیست. دولت افغانستان نیز افزایش آمار روزانه‌ی ابتلا و مرگ‌‌ومیر ناشی از کرونا را جدی نمی‌گیرد. وزارت صحت‌ عامه به‌عنوان نهاد مسئول در روزهای عید از تجمع و غفلت از پروتکل‌های صحی هشدار داد. اما در روز عید ارگ ریاست‌جمهوری نماز عید را با حضور صدها نفر و بدون رعایت کمترین فاصله‌گذاری و حفظ پروتکل‌های بهداشتی برگزار کرد. بی‌اعتنایی نهادهای مهم حکومتی به دستورالعمل‌های صحی شهروندان را به خطر کرونا بی‌باورتر می‌سازد.

اطلاعات روز می افزاید:

اگر در پی گسترش سریع ویروس جهش‌یافته کرونا، شهروندان رهنمودهای بهداشتی را مراعات نکنند، کنترل وضعیت برای نهادهای صحی افغانستان ناممکن است. این بحران تازه کشورهای با قدرت نظام بهداشتی مثل هند را در کام یک فاجعه تمام‌عیار فرو برده و زمین‌گیر کرده است. افغانستان توان رویارویی با یک وضعیت اضطراری را ندارد. آنچه گفته می‌شود، عمدتا شعارهای روی کاغذ است.بنابراین فوری‌ترین اقدام در حال حاضر این است که نباید بی‌باوری مردم به خطر کرونا ادامه یابد. باید حرف و عمل نهادهای مسئول، به‌ویژه رهبران حکومتی که در اعتنا به خطر کرونا الگویی برای شهروندان است، یکی باشد. دوگانگی در حرف و عمل مصداق این گفته معروف است «چو کفر از کعبه برخیزد، کجا ماند مسلمانی».

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان ساخت پایگاه نظامی در ان سوی دیورند ،آیا امریکا منطقه را ترک نمی کند چنین نوشته است :

برخی از رسانه‌های داخلی، به نقل از مسؤولان و باشندگان ولسوالی «زازی‌آریوب» ولایت پکتیا، گزارش داده اند که نیروهای بیگانه، در حال ساخت یک پایگاه نظامی نزدیک به نقطه‌ی صفری مرز افغانستان-پاکستان استند. به گفته‌ی باشندگان محل، روزانه ۸ تا ۱۰ هلیکوپتر نظامی، در این منطقه نشست و برخاست دارند.به گفته‌ی باشندگان محل از ولایت پکتیا، طی روزهای اخیر، رفت‌وآمد افراد ملکی در منطقه‌ای که پایگاه نظامی در حال ساخت‌وساز است، قطع شده و پایگاهی که در حال ساخت آن استند، بزرگ‌تر از پایگاه نیروهای ناتو در ولایت لوگر است. به اساس گزارش‌ها، این پایگاه، در منطقه‌ای موسوم به «کُرَم» در آن سوی خط دیورند ساخته می‌شود.

در پایان راه مدنیت می افزاید:

هر چند مقامات پاکستان، پیش از این گفته بودند که نیروهای امریکایی پس از خروج از افغانستان، اجازه‌ی ساختن پایگاه در پاکستان را ندارند؛ اما با توجه به سیاست‌های چندپهلو و پیچیده‌ی پاکستان، بعید نیست که این کشور به ساخت پایگاه نظامی امریکایی در خاکش توافق کرده باشد.ساخت پایگاه نظامی امریکایی در نقطه‌ی مرزی افغانستان-پاکستان، بیان‌گر این است که امریکا نمی‌تواند یا نمی‌خواهد پایش را از منطقه بیرون کشیده و میدان را به رقبای اقتصادی و سیاسی‌اش –روسیه، چین و ایران- رها کند. چون، با خروج کامل نیروهای امریکایی از منطقه، میدان به رقبای سیاسی و اقتصادی این کشور خالی می‌شود و این، یعنی شکست امریکا بعد از بیست سال حضور نظامی در افغانستان در مقابل رقبای منطقه‌ای‌اش.