مطبوعات کابل 17 جوزا: مترسک جمهوریت و نسل کشی هزاره ها

"مترسک جمهوریت و نسل کشی هزاره ها"، "نگران عقب نشینی هستیم" و "تنش دیپلماتیک افغانستان -پاکستان، حنیف اتمر ابراز تاسف کرد"، مهمترین عناوین سرمقاله های امروز چاپ کابل است.

مترسک جمهوریت و نسل کشی هزاره ها عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

حکومت افغانستان براساس قانون اساسی کشور، مسئول درجه‌اول حفاظت از شهروندان افغانستان و پاسخ‌گوی مسئولانه و به‌موقع به مطالبات و دادخواهی‌های مردم است. ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان اگر زره‌ای تعهد و مسئولیت‌پذیری دارد، باید به سرعت و فوریت ضمن ابراز همدردی و همنوایی با قربانیان حملات و کارزار دادخواهانه برای توقف نسل‌کشی هزاره‌ها، این پاکسازی قومی را به رسمیت می‌شناخت، تدابیر و تمهیدات امنیتی ویژه و کافی برای حفاظت از هزاره‌ها را روی دست می‌گرفت و به مطالبه‌ی مشروع و انسانی معترضان پاسخ می‌داد.

اطلاعات روز می افزاید:

حلقه‌ی اندکی از مسئولان درجه‌یک که عملا سکان رهبری کشور و اداره‌ی تمام امور مملکت را به‌صورت انحصاری در دست گرفته‌اند، هیچ توجه و پاسخی به این کارزار و مطالبه‌ی مشروع و گسترده‌ی مردم افغانستان ارائه نکرد. این بی‌پروایی شرم‌آور، ماهیت واقعی شعار توخالی «جمهوریت» را برملا می‌کند. از اساسی‌ترین مؤلفه‌های جمهوریت، به رسمیت شناختن حق مالکیت مردم بر منابع قدرت و کلیت نظام و پاسخگویی فوری و مسئولانه به مطالبات مشروع و قانونی مردم است. اما برخلاف شعار شیک و خوش‌‌رنگ و رویی که به صورت بی‌وقفه و شبانه‌روزی از ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان بر کوس و کرنا می‌شود، مسئولان درجه‌یک کشور، هیچ اعتنایی به ارزش‌های و مؤلفه‌های اساسی جمهوریت و جایگاه مردم به‌عنوان مالکان اصلی نظام و قدرت ندارند. توهم و نیرنگ جمهوریت اکنون برهنه و برآفتاب شده است.

و نگران عقب نشینی هستیم عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

در جریان دو‌و‌نیم ماه گذشته، دست‌کم یازده ولسوالی به دست گروه طالبان افتاده است. دولت می‌گوید که تعمداً از این شمار ولسوالی‌ها بیرون آمده و این کار بخشی از راهبرد جنگ در شرایط فعلی است. گروه طالبان اما مدعی است که بر ولسوالی‌های فوق از راه حملات تهاجمی، تسلط یافته است.اگر به قضیه سقوط از نگاه عددی هم نگاه شود، سقوط یازده ولسوالی در جریان دو‌و‌نیم ماه یک رقم درشت است. از نگاه تبلیغاتی، تسلط طالبان بر این شمار از ولسوالی‌ها، برای این گروه بسیار روحیه‌بخش است. در مقابل، روحیه مردم وفادار به دولت با مشاهده این اتفاقات به شدت می‌شکند؛ حتا اگر دولت به سقوط این ولسوالی‌ها اذعان هم نکند و خروج از ولسوالی‌های فوق را زیر نام تاکتیک جنگ خود تبلیغ کند.

هشت صبح می افزاید:

دولت اگر خیال آن دارد که تنها از مراکز ولایت‌ها و همین‌طور ولسوالی‌های مهم دفاع کند، باید در سیاست عقب‌نشینی خود سخت‌گیر و دوراندیش باشد. روشن است که بعضی از ولسوالی‌ها برای دولت اهمیت حیاتی ندارد؛ اما خروج از این ولسوالی‌ها باید تابع یک برنامه منظم باشد. عقب‌نشینی تاکتیکی باید نفع دولت در میدان جنگ و همین‌طور سود دولت در گستره سیاست و جایگاه آن در افکار عمومی را ضمانت کند. این کار باید با مهارتی انجام شود که گروه طالبان نتواند از آن در جنگ روانی و تبلیغاتی خود حداکثر استفاده را ببرد.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان تنش دیپلوماتیک افغانستان -پاکستان، حنیف اتمر ابراز تاسف کرد چنین نوشته است: تنش در روابط دیپلماتیک افغانستان و پاکستان در پی اظهارات حمدالله محب، مشاور شورای امنیت ملی، در قبال پاکستان، به جایی کشیده شد که وزیر خارجه‌ی افغانستان، اظهار تأسف کند. حنیف اتمر که روز گذشته در نشست خبری‌ای در هرات صحبت می‌کرد، به نقش مستقیم پاکستان در جنگ و صلح افغانستان اشاره کرده و گفت: «از ایجاد این حالت، متأسفیم. اجازه نمی‌دهیم که این حالت مانع ‏هم‌کاری میان دو دولت شود.»‌‎ ‎ منظور از این حالت، اشاره‌ی آقای اتمر به تنش دیپلماتیک به‌وجودآمده بود که نگرانی از عدم هم‌کاری صادقانه‌ی پاکستان در مورد صلح افغانستان را به وجود آورده است

در پایان صبح کابل می افزاید:

در حالی که امریکا و برخی کشورها تلاش دارند پاکستان را راضی به هم‌کاری صادقانه در مورد صلح افغانستان کنند، موضع‌گیری‌های ناسنجیده‌ی دیپلماتیک، می‌تواند تلاش‌های انجام‌شده را به بن‌بست کشانده و هم‌کاری احتمالی پاکستان را به دشمنی تبدیل کند. پاکستان، به دلیل خط جنجالی دیورند، همواره نگران برخورد سیاست‌مداران افغانستان است و اگر به این باور برسد که آنان تصمیم به مداخله در امور پاکستان یا هم‌کاری با شهروندان ناراضی از دولت این کشور را دارند، بدون شک، دوستی احتمالی‌اش را به دشمنی تبدیل کرده و مانع صلح افغانستان خواهد شد. منطق دیپلماتیک، از دولت افغانستان و سیاست‌مدران این کشور در شرایط فعلی، انتظار دارد که اهمیت نقش پاکستان در گفت‌وگوهای صلح را درک کرده و اگر نارضایتی‌ای هم دارند که نارضایتی مردم افغانستان است، تا مدتی دندان بر جگر فرو کنند و از آن آدرس، علیه پاکستان شعار ندهند.