مطبوعات کابل 25 جوزا: دلیل ترس مردم نفرت از طالبان است

"دلیل ترس مردم نفرت از طالبان است" ، " طالبان مانع تطبیق پولیو به بیش از سه میلیون کودک" و "به این نمایش مضحک پایان دهید"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است

دلیل ترس مردم نفرت از طالبان است عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است :

امرالله صالح معاون اول رییس‌جمهور در واکنش به وضعیت سقوط ولسوالی‌ها گفته است «این خط باریک به گورستان دسته‌جمعی این گروه وحشت و جهل تبدیل خواهد شد.» مردم بی‌صبرانه منتظر همین لحظه است. بر پایه تأیید رسمی منابع حکومتی در ۴۰ روز گذشته دست‌کم ۲۰ ولسوالی به‌دست طالبان افتاده است. در بیش از یک ماه گذشته، روزی نیست که خبر دست‌به‌دست‌شدن یک یا دو ولسوالی رسانه‌‌ای نشود. وضعیتی که واقعا مردم از آن دچار ترس شده‌اند. هرچه تعداد ولسوالی‌های بیشتر سقوط کند، « خط باریک» ستبر می‌شود. در این صورت «گروه وحشت و جهل» به‌جای سردرآوردن از گورستان دسته‌جمعی از ولسوالی‌های بیشتری سر بیرون خواهند کرد.

اطلاعات روز می افزاید :

چگونگی افتادن این ولسوالی‌ها به‌دست طالبان مسأله‌ی اصلی نیست، مسأله‌ی اصلی این است یک ولسوالی به‌عنوان تمثال حاکمیت دولت از اختیار حاکمیت خارج می‌شود. بنابراین، حکومت افغانستان درباره‌ی اتفاقات یک‌ونیم ماه گذشته وضاحت دهد و در سیاست‌گذاری جنگی‌اش با مردم روراست باشد. عقب‌نشینی تاکتیکی برای مردم مبهم است. ممکن است برخی ولسوالی‌ها برای حکومت اهمیت تاکتیکی نداشته باشد یا مدیریت جنگ ایجاب کند که جابه‌جایی صورت بگیرد، اما این روند باید به‌گونه‌ای باشد که مردم احساس ترس نکنند و طالبان آن را فتح بزرگ به خورد مردم ندهند. برای مردم باید روشن باشد که در صورت عقب‌نشینی حکومت چه به‌دست می‌آورد و چه از دست می‌دهد. وقتی همه چیز مبهم است، مردم حق دارد نگران باشند. اگر سقوط ولسوالی‌ها یک عقب‌نشینی تاکتیکی هم بوده، متأسفانه تاکنون بسیار با بی‌مهارتی انجام شده و طالبان از آن سود تبلیغاتی عظیمی را برده‌اند.

و طالبان مانع تطبیق پولیو به بیش از سه میلیون کودک عنوان سرمقاله ی روزنامه ی صبح کابل  است که در آن چنین آمده است :در کشوری که سالانه صدها کودک به دلیل جنگ، کشته، زخمی و آواره می‌شوند و میلیون‌ها کودک، به دلیل فقر و کار شاق، با انواع خطر از سوء استفاده‌ی جنسی تا بیگاری‌کشیدن در کارخانه‌های آجرپزی و سوء تغذیه مواجه اند، ممانعت طالبان از تطبیق واکسین پولیو برای کودکان زیر پنج سال، نمایان‌گر اوج بی‌باوری این گروه به تمام ارزش‌های انسانی و اسلامی است. طالبان که شعار اسلام سر می‌دهند و خود را نمایندگان واقعی اسلام در زمین می‌پندارند، باید اندکی به این هم بیندیشند که کدام یکی از عمل‌کردهای‌شان در آیینه‌ی اسلام قابل خوانش است و ممانعت از رسیدن دارو برای کودکی که زندگی‌اش را پولیو تهدید می‌کند، با کدام تفسیر از اسلام قابل خوانش است.

صبح کابل می افزاید :

با دادن شعار این که طالبان تغییر کرده اند و حفظ امنیت دیپلمات‌ها و کارکنان ملکی و بشری را، منافع ملی و مسؤولیت خود می‌پندارند، ماهیت این گروه برای مردم تغییر نخواهد کرد. اگر اندکی باور به انسانیت و گفتمان صلح وجود دارد، باید در عمل، آن را نشان بدهند تا مردم بدانند که با این گروه، می‌توان صلح و زندگی کرد. دادن شعار انسانی و عمل‌کرد ناانسانی، مصداق همان ضرب‌المثلی است که: به هر شکلی که خواهی جامه می‌پوش؛ من از طرز خرامت می‌شناسم. اگر واقعا داستان اندکی هم می‌تواند غیر از این باشد، این شهامت باید در این گروه به وجود بیاید که آن را در عمل نشان بدهد و مطمین باشد که اندکی مدارا با مردم و دادن حق زندگی به کودکان آسیب‌پذیر افغانستان، ذره‌ای از خشونتی که این گروه در دل مردم جا داده است، کم نمی‌کند و مردم هم‌چنان از این گروه خواهند ترسید.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان به این نمایش مضحک پایان دهید چنین نوشته است :

مردم فعلاً می‌دانند که آنچه زیر نام عقب‌نشینی تاکتیکی یا خروج خودخواسته مطرح می‌شود، دروغ محض است؛ زیرا بسیاری از ولسوالی‌ها و پاسگاه‌ها در نتیجه روزها نبرد بین دولت و طالبان، به دست این گروه افتاده است. ده‌ها نیروی دولتی نیز در جنگ برای حفظ این پاسگاه‌ها و ولسوالی‌ها تلف شده‌اند. در فرجام، پاسگاه‌ها و ولسوالی‌ها با تمام امکانات آن به دست طالبان افتاده است. در این معرکه، ده‌ها نیروی دولتی نیز به دست طالبان اسیر شده‌اند.این چه نوع عقب‌نشینی تاکتیکی است که نیروهای دولتی حتا فرصت نمی‌کنند که جان خود را از معرکه به سلامت بیرون بکشند؟ اگر خروج خودخواسته از پاسگاه‌ها و ولسوالی‌ها یک برنامه مدون است، چرا پیش از حمله، به نیروهای مستقر در این پاسگاه‌ها و ولسوالی‌ها اطلاع داده نمی‌شود

در پایان هشت صبح می افزاید :

مقامات دولتی باید در برابر آنچه اتفاق می‌افتد، مسوولانه پاسخ بدهند. دولت باید گزارش واضح از وضعیت برای مردم ارایه کند و آن‌ها را در روشنایی آنچه بر افغانستان رفته است، قرار دهد. هم‌چنان مسوولان نهادهای دفاعی و امنیتی به خاطر این سقوط‌ها مورد بازپرس و مواخذه قرار گیرند. این نمایش مضحک باید پایان یابد.