مطبوعات کابل 13 اسد:مردم به زور طالب تسلیم نمی شوند
(last modified Wed, 04 Aug 2021 04:16:03 GMT )
اسد 13, 1400 08:46 Asia/Kabul
  • مطبوعات کابل 13 اسد:مردم به زور طالب تسلیم نمی شوند

مردم به زور طالب تسلیم نمی شوند، مقاومت و بسیج مردمی علیه طالبان،امکانی از دل خون و فاجعه ،دو هدف عمده ی طالبان: تنفر مردم از دین و ویرانی افغانستان، عناوین مهم سرمقاله های امروز چاپ کابل است .

مردم به زور طالب تسلیم نمی شوند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است :

دولت به تازه‌گی در برابر گروه طالبان اعلان جنگ کرده است. جامعه سیاسی افغانستان از این اقدام پشتی‌بانی کرده است. شورای ملی نیز این برنامه دولت را تأیید کرده است. مردم عام و جنگ‌زده کشور نیز پشتی‌بان این تصمیم هستند. به این ترتیب، بهتر است که گروه طالبان کمی سر عقل بیاید و از محاسبات اشتباه در جنگ با دولت پیرهیز کند.گروه طالبان در صورت پافشاری بر جنگ، فرصت صلح با دولت را از دست خواهد داد. غیرممکن است که این گروه بتواند از راه نظامی وارد کاخ قدرت شود. جامعه جهانی طرف‌دار جنگ این گروه با دولت نیست. جنگ طالبان با دولت در سطح داخلی نیز خریداری ندارد. واضح است که پافشاری این گروه بر جنگ، یک خطای محاسباتی است. خیال پیروزی گروه طالبان از راه جنگ، هرگز محقق نخواهد شد. این گروه باید در محاسبات خود تجدید نظر کند.

هشت صبح می افزاید :گروه طالبان باید در انتخاب خود تجدید نظر کند. جنگ برای این گروه نفعی نخواهد داشت. اگر دامنه این جنگ به دهه‌های دیگر نیز کشیده شود، مردم تسلیم این گروه نخواهند شد. بنابراین، گروه طالبان بهتر است به گفت‌وگوهای صلح بازگردد. به صلح عادلانه تن بدهد. وقت‌کشی نکند. هوای باطل فتح و سقوط را از سر بیرون کند. مردم افغانستان شایسته بهترین‌ها هستند و طالبان نباید تلاش ورزند تا آن‌ها را عقب ببرند و از داشتن یک زنده‌گی متعالی محروم کنند.

و مقاومت و بسیج مردمی علیه طالبان،امکانی از دل خون و فاجعه عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است :

به دنبال پیش‌روی طالبان و ضعف مدیریت جنگ توسط دولت و نیروهای امنیتی، بسیاری از مردم افغانستان با هدف حمایت از نیروهای امنیتی و به دلیل صیانت از جان و ناموس و عزت‌شان در مقابل طالبان دست به اسلحه بردند. لذا حرکت‌های مردمی شکل گرفت و اکنون این نیروها بخشی از قاعده جنگ را تشکیل می‌دهند. هرچند حکومت از گروه‌های بسیج مردمی علیه خشونت و جنگ لجام‌گسیخته طالبان حمایت کرده است، اما هنوز در هماهنگی، مدیریت و استفاده از این نیروهای خودجوش، بی‌برنامه است.همچنان بسیاری از گروه‌های مقاومت مردمی با این پرسش مهم روبرو هستند که اگر تفنگ شانه کنند، آیا حکومت از آنان حمایت خواهد کرد؟ ظاهراً با پیچیده‌شدن اوضاع و سخت‌تر‌شدن شرایط، بسیاری منتظر چراغ‌سبز حکومت نشدند و در برابر طالب قد علم کردند. آنها بر این باورند که اکنون ایستادگی و مقاومت در برابر طالب به معنای دفاع از دولت اشرف‌غنی نیست. بلکه ایستادگی برای بقاء، ارزش‌های انسانی، آزادی و آینده یک نسل است.

اطلاعات روز می افزاید :مقاومت و بسیج مردمی علیه جنگ‌جویان طالبان یک فرصت است. یک امکان که از درون فاجعه برخاسته است. به دلیل ترس از تکرار تاریخ و فاجعه، اکنون مردم به صحنه آمده‌اند. آن‌ها خواهان حمایت و پشتیبانی از دولت‌ و نیروهای سیاسی خود هستند. لذا باید این فرصت تاریخی را هدر نداد. این یک سرمایه است. سرمایه‌ای که از میان خون و فاجعه سربرآورده. اشرف‌غنی بیش از هر کسی مسئول نگهداری و صیانت از این سرمایه‌ است

‌‌و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که در سرمقاله ای تحت عنوان  دو هدف عمده ی طالبان، تنفر مردم از دین و ویرانی افغانستان چنین نوشته است:

چهره واقعي طالبان و پاکستان با گذشت هر روز نمايان‌تر مي‌شود.در اين چند سال نظاميان پاکستاني تلاش شان بر همين بود تا گروه طالبان را به عنوان يک گروه اسلامي به مردم معرفي کنند. آنها براي رسيدن به اهداف شان از طالبان به عنوان مزدور و برده استفاده مي‌کنند و طالبان براي عملي شدن اهداف پاکستاني‌ها از اين آموزه‌هاي ديني به عنوان ابزار کار مي‌گيرند و همه عملکردها و جنايات شان را توجيه شرعي مي‌کنند.

طالبان دو هدف عمده را به پيش مي‌برند:

1- زير نام دفاع از دين و شريعت، بايد اسلام عزيز را بدنام کنند و تنفر ديگران را نسبت به دين برانگيزاند.

2- افغانستان را بايد ويران کنند و همه داروندار آن را نابود سازند.اين دو وظيفه از سوي شبکه‌هاي استخباراتي به طالبان داده شده است و آنها در همين راستا در حرکت اند.

در پایان آرمان ملی می افزاید :

آن عالم دين و خطيبي که مخالف جنايت طالبان که به نام دين و شريعت انجام مي‌شود، نباشد و آن را محکوم نکند بايد در صداقت و ايمان وي شک شود و نمازگزاران بايد چنين ملانماها را از مساجد شان دور بيندازند.