اربعین، پیام آور وحدت مسلمانان جهان

بسیاری از بزرگان دین اسلام، امام حسین (ع) را عامل وحدت آفرین مسلمانان می دانند. محبت و عشق به حسین (ع) تنها مختص شیعیان نیست. اکنون در جاده های اربعین، چیزی فراتر از وحدت در حال شکل گیری است و آن همدلی میان مسلمانان و آزادگان جهان است

در گوشه ای از عرش خداوند نوشته اند: «حسین (ع) کشتی نجات و چراغ هدایت است.» حسین (ع) همان راز بزرگ آفرینش انسان است که بشریت بدون رمز گشایی آن ، راهی به سوی سعادت نخواهد یافت. همان راز بزرگی که اکنون در قرن بیست و یکم، زمانی که نیمی از جهان بوی خون گرفته و نیمی دیگر از تعفن بی اخلاقی رنج می برد ، میلیون ها انسانِ عاشق را حول ارزشمندترین صفات انسانی در شهری به ظاهر کوچک به نام کربلا جمع کرده است. آری حسین راز بزرگ آفرینش است که بشر را از غرق شدن در دریای نابخردی و حیوانیت نجات می دهد و جهان را به طلب موعود وامی دارد و اربعین نشانه ای از کشف این راز بزرگ در قلب انسان هایی است که در طول تاریخ ، وارث غمِ بزرگ ذبح حسین در مسلخ نادانی انسان نماها بودند.

بسیاری از بزرگان دین اسلام، امام حسین (ع) را عامل وحدت آفرین مسلمانان می دانند. محبت و عشق به حسین (ع) تنها مختص شیعیان نیست. اهل سنت نیز ایشان را به عنوان نوۀ گرانقدر پیامبر اسلام(ص) و پارۀ تن او می شناسند و قاتلانش را شقی ترین افراد می دانند. یزید پسر معاویه که به فساد اخلاقی و بی دینی معروف بود نه تنها در حق اهل بیت پیامبر بزرگترین ظلم ها را روا داشت بلکه بسیاری از اهل سنت و صحابی پیامبر (ص) را به طرز فجیعی در مدینه کشت و نوامیس مسلمین را هتک حرمت کرد. این واقعه که اندکی پس از واقعه عاشورا در مدینۀ النبی اتفاق افتاد، به واقعۀ حره معروف است. البته بررسی جنایات یزیدِ ملعون در این برنامه نمی گنجد. بنابراین امام حسین (ع) در برابر کسی ایستاد که سایۀ شوم ظلم و فسادش، روزگار عموم مسلمین از جمله اهل سنت را تیره کرده بود و کمر به نابودی سنت پیامبر (ص) بسته بود. بنابراین از نظر علمای دین از هر مذهبی، محبت امام حسین (ع) در اصل، نقطۀ مشترک مذاهب اسلامی بوده و هست و عشق به حسین می تواند دل های امت پیامبر(ص) را به هم نزدیک کند.

اندک تأملی بر آیات قرآن و روایات نشان می دهد دین اسلام تا چه حد بر وحدت میان مسلمین تأکید داشته است. حتی در قرآن به مسلمانان سفارش شده است که در رابطه با پیروان دیگر ادیان الهی، مشترکات خود را اصل قرار بدهند و بر مبنای همان مشترکات از دشمنی و تفرقه پرهیز کنند. علامه فقیه کاشف الغطاء یکی از بزرگ‌ترین علما و مراجع اوایل قرن سیزدهم هجری در جهان تشیع می نویسد: «بنی الاسلام علی کلمتین: کلمه التوحید و توحید الکلمه» یعنی اسلام بر روی دو اصل اساسی بنا شده است. یکی اصل پرستش خدای یگانه و دیگری اصل اتحاد جامعه اسلامی است.» خداوند در قرآن می فرماید: «مانند آنان که پراکنده شدند و پس از آمدن دلیل های روشن الهی، اختلاف کردند، نباشید «زیرا» برای آنان عذابی بزرگ خواهد بود.»(آل عمران) پیامبر اکرم (ص) نیز می فرمایند: «هیچ امتی پس از پیامبرشان، اختلاف نکردند مگر آنکه گروه باطل بر حق گرایان چیره شدند». یکی از برکات وحدت میان مسلمانان و حتی میان مؤمنین واقعی به دیگر ادیان الهی این است که در سایه امنیت و آرامش حاصل از این وحدت، استعدادهای انسانی شکوفا می شود و عقل که نعمتی بزرگ از جانب خداوند برای اشرف مخلوقات است پرورش می یابد و شرایط برای بالندگی انسان در همۀ جهات فراهم می شود. اما تفرقه به آتشی تشبیه شده که خرمن داشته های انسان را می سوزاند و در نهایت نیز به آتش عذاب الهی ختم می شود چرا که تفرقه فرصت کمال را از جامعه انسانی و فرد فرد انسان ها می گیرد.

اندکی تأمل بر نتایج بی نظیر وحدت برای جامعه یک و نیم میلیاردی مسلمین جهان نشان می دهد که چرا دشمنان اسلام همیشه درصدد افروختن آتش تفرقه در میان این امت عظیم بوده اند. اکنون نیز بیش از هر زمان دیگر مستکبرین و دشمنان اسلام سعی دارند به هر طریق ممکن دل های مسلمین را از هم دور کرده و با برافروختن آتش تروریسم به نام اسلام و علیه مسلمین، مذاهب مختلف اسلامی را به جان یکدیگر بیندازند. امروز امت بزرگ اسلامی بیش از هر زمان دیگری درد و رنج تفرقه را لمس می کند عراق، سوریه، یمن، بحرین، افغانستان و بسیاری دیگر از کشورهای اسلامی رنگ خون گرفته اند و صدها هزار زن و کودک از خانه و کاشانه خویش آواره شده اند. اما در این وانفسا وقتی که امیدها رو به ناامیدی می رفت چراغ هدایت حسین(ع) ظلمت ها را شکافت و حول محور دردانۀ پیامبر اسلام هنگامه ای عظیم به پا شد. اعجازی خیره کننده که جهان را متحیر می کند و فرصتی بزرگ فراروی امت اسلامی قرار داده تا شاهراه هدایت را بازیابند. اربعین حسینی فصلی دیگر از بازگشت انسان به اصل خویش است.

 اکنون در سرزمین عراق که اهالی آن سال هاست از ناامنی و تروریسم رنج می برند، جریانی عظیم در حال شکل گیری است بزرگترین گردهمایی جهان که هر جمع دیگری در برابر آن رنگ می بازد، قریب بیست میلیون نفر از عاشقان اهل بیت (ع) که در میان آنان رنگ و زبان و پست و مقام فاصله ای نینداخته است. در این پیاده‌روی بزرگ که با نیت زیارت امام حسین (ع) در اربعین شهادت ایشان شکل می گیرد، علاوه بر شیعیان، بسیاری از مردم جهان از جمله اهل تسنن و مسیحیان و پیروان سایر ادیان نیز حضور پیدا می‌کنند. درحالی که دشمنان سعی می کنند با دروغ و فریب و انواع حمایت های مالی و تدارکاتی، گروه های تروریستی چون داعش را تقویت کنند و به نام اختلافات میان مذاهب اسلامی، آتش تفرقه را شعله ور کنند اما در سوی دیگر  جاذبۀ حسین (ع) دل های پاک را به سوی خود می کشد و تمام اختلافات را به همدلی بدل می کند.

جاده های منتهی به کربلا، این روزها، میلیون ها بار پاهای زخمی عشاق حسین را بوسیده اند. در این جاده ، قدم به قدم موکب های شیعیان عراقی و ایرانی برای پذیرایی از زائران اباعبدالله الحسین برپا شده اند. اصلی ترین میزبانان این اجتماع عظیم، روستاییان عراقی اند که دار و ندار خود را به کنار جاده ها آورده اند تا سهمی در آغاز تمدن بزرگ اسلامی داشته باشند. آتش عشق به حسین دل های پاک سنی مذهبان را نیز بی نصیب نگذاشته تا جایی که آنان هم با برپایی موکب هایی در صدد خدمت رسانی به زائران حسن (ع) هستند. حتی مسیحیان نیز موکبی به نام عیسی بن مریم برای پذیرایی از کاروان اربعین برپاکرده اند و می گویند : حسین (ع) به ما هم تعلق دارد. کاروان هایی از شیعیانِ پاکستان و هند و افغانستان برای رسیدن به اقیانوس اربعین باید از ایران گذر کنند آنان در بدو ورود به ایران وارد مناطق سنی نشین ایران می شوند ، آنجا شیعیانِ زائر اباعبدالله در سیاه چادر های اهل سنت ایران مورد استقبال گرم اهل سنت قرار می گیرند و پذیرایی می شوند . با تمام تلاش جنود شیطان برای پاره پاره کردن امت پیامبر (ص) ، معجزه ای از سوی حسین (ع) در حال رخ دادن است . محبت حسین (ع) در سکوت غول های رسانه ای جهان در حال جذب دل های آزاده از هر کیش و مسلکی است و این بخشی از راز بزرگ حسین (ع) است که جهان را به حیرت واداشته است.

اکنون در جاده های اربعین، چیزی فراتر از وحدت در حال شکل گیری است و آن همدلی میان مسلمانان و آزادگان جهان است. بنابراین نه‌تنها تعامل و اتحاد و محبت بین مؤمنین در جریان اربعین به رخ جهانیان کشیده می شود بلکه نوعی از وحدت معنوی در جهان درحال پایه ریزی است که جز بر محور حسین (ع) ممکن نخواهد بود. شاید تأکید فراوانی که اهل بیت (ع) بر زیارت امام حسین(ع) و به ویژه زیارت اربعین داشته اند ناظر به این نتایج سعادت آفرین بوده است. برای کسانی که حسین را نمی شناسند بسیار عجیب و غیرقابل باور است که رهبرانی از جهان مسیحیت برای زیارت فرزند آخرین پیامبر خداوند با پای پیاده و اشک روان در بیابان های عراقِ زخمی از تروریسم، با مسلمانان همگام شوند اما کسی که مختصری با امام حسین (ع) آشنایی داشته باشد می داند که تنها جاذبۀ حسینی است که می تواند جهان متشتت امروز را بار دیگر در جهت اهداف الهی سامان دهد. به این ترتیب این اجتماع بزرگِ بشری یک ظرفیت مهم معنوی به شمار می‌رود و می‌تواند فرصتی برای وحدت معنوی جهانیان برای بازگشت به ارزش های انسانی و اهداف الهی باشد.