به بهانه روز بین المللی همبستگی با ملت فلسطین،
قوس 09, 1395 17:15 Asia/Kabul
29 نوامبر روز بین المللی همبستگی با ملت مظلوم فلسطین نامگذاری شده است. اگر چه این نامگذاری بیشتر به نوشداروی بعد از مرگ سهراب می ماند.
قضیه فلسطین، طولانی ترین کشمکش در منطقه خاورمیانه است. این کشمکش نیز مانند اغلب مسایل و بحران های کنونی این منطقه، زائیده سیاست های استعمار انگلیس است اگرچه در نیمه دوم قرن 20 با حمایتهای آمریکا از رژیم صهیونیستی شدت پیدا کرده است. در واقع، سه نقطه عطف می توان برای این کشمکش در نظر گرفت.
نقطه عطف نخست به دوم نوامبر 1917 و صدور بیانیه بالفور باز می گردد. این بیانیه که توسط آرتور جیمز بالفور، وزیر خارجه وقت بریتانیا صادر شد، نقطه آغاز تلاشهای یکسری از قدرت بزرگ برای تأسیس رژیم صهیونیستی محسوب می شود. در واقع؛ جرقه تأسیس رژیم صهیونیستی با این بیانیه توسط انگلیس زده شد.
نقطه عطف دوم که نتیجه بیانیه بالفور نیز بود، قطعنامه 181 مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1947 است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 29 نوامبر 1947، قطعنامه شماره 181 را با 33 رأی موافق، 31 رأی مخالف و 10 رأی ممتنع تصویب کرد. مطابق این قطعنامه که به قطعنامه تقسیم فلسطین نیز معروف است، 54 درصد از حاصلخیزترین و باارزش‌ترین اراضی فلسطین به اقلیت صهیونیستهای مهاجر برای تشکیل رژیم صهیونیستی اختصاص یافت. این قطعنامه قبح اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی را شکست و کمتر از شش ماه پس از صدور این قطعنامه، در 14 می 1948 نیز رژیم صهیونیستی رسماً در سرزمین های اشغالی اعلام موجودیت کرد. در واقع؛ نتیجه قطعنامه 181 اعلام موجودیت اسرائیل بود و پیامد فوری این اعلام موجودیت نیز جنگ کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی تنها یک روز پس از تأسیس این رژیم بود که در نهایت نیز با شکست کشورهای عربی پایان یافت.
نقطه عطف سوم در قضیه فلسطین، به کنفرانس صلح مادرید 1991 باز می گردد. این کنفرانس به نوعی پایان خصومت اعراب با رژیم صهیونیستی و شناسایی دوفاکتو این رژیم توسط کشورهای عربی بود. پس از این کنفرانس، تنش ها میان کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی روند نزولی پیدا کرد و حتی دفتر تجاری این رژیم در کشورهای عمان و قطر افتتاح شد و کشورهای عربی روابط دیپلماتیک پنهانی با رژیم اسرائیل برقرار کردند.
در واقع؛ هر سه نقطه عطف در موضوع فلسطین به ضرر این کشور و به نفع رژیم صهیونیستی بود که تا پیش از تأسیس این رژیم با مدیریت انگلیس و پس از تأسیس نیز با مدیریت انگلیس و آمریکا هدایت شده است. در این میان، مجمع عمومی سازمان ملل که با صدور قطعنامه 181 گام مهمی در تأسیس رژیم صهیونیستی برداشت، روز 29 نوامبر 1977 را با هدف دلجویی از ملت فلسطین به عنوان روز جهانی «همبستگی با ملت فلسطین» اعلام کرد. روز 29 نوامبر به این دلیل انتخاب شد که در همین روز در سال 1947 قطعنامه 181 صادر شد که قطعنامه تقسیم فلسطین بود.
اقدام مجمع عمومی در انتخاب روز 29 نوامبر به عنوان روز جهانی همبستگی با ملت فلسطین از سه بعد حایز اهمیت است. نخست اینکه؛ این اقدام نوعی تأیید نقش مجمع عمومی در تأسیس رژیم جعلی اسرائیل در سرزمینهای اشغالی بود. دوم اینکه؛ این اقدام مجمع عمومی که به نوش داری بعد از مرگ سهراب تشبیه می شود، فایده عملی برای مردم فلسطین نداشته و تنها به صورت نمادین در این روز موضوع فلسطین برجسته می شود. این در حالی است که رژیم صهیونیستی بدون توجه به واکنشهای بین المللی نه تنها همچنان به جنایت های خود علیه فلسطینی ها ادامه می دهد بلکه بر میزان و شدت این جنایت ها نیز افزوده شده است.
فلسطین طی دو دهه اخیر شاهد دو انتفاضه (انتفاضه الاقصی بین سالهای 2000 تا 2005 و انتفاضه قدس از اکتبر 2015 تاکنون) و دو جنگ رژیم صهیونیستی علیه این کشور در سالهای 2008 و 2014 بود. درعین حال، رژیم صهیونیستی از سال 2007 تاکنون باریکه غزه را محاصره کرده است. بررسی آمارهای مربوط به تلفات انسانی اعم از شهید، زخمی، آوارگی و بیماری حاکی از وقوع جنایت جنگی، جنایت علیه بشریت و جنایت علیه صلح است که در اساسنامه دیوان کیفری بین المللی مورد تأکید قرار گرفته و زمینه از بین رفتن مصونیت دیپلماتیک مقامات را فراهم می کند.
در انتفاضه دوم فلسطین موسوم به «انتفاضه الاقصی» حدود 33 هزار فلسطینی زخمی و بیش از 5 هزار نفر نیز کشته شدند که 16 هزار نفر از زخمی ها و 1200 نفر از کشته ها را کودکان تشکیل دادند. بیش از 6 هزار نفر نیز فلج یا ناتوان شدند و 11 هزار نفر نیز زندانی شدند که 1000 نفر از آنها کودکان بودند. در گزارشی در سال 2005 عنوان شد که در انتفاضه دوم فلسطین تقریباً 12 درصد کودکان زخمی شده با ناتوانی دائمی مواجه شدند.
در جنگ سال 2008 اسرائیل علیه فلسطین نیز 1440 فلسطینی که نیمی از آنها غیرنظامی از جمله زن و کودک بودند، کشته و 5380 نفر نیز زخمی شدند. در جنگ سال 2014 رژیم صهیونیستی علیه باریکه غزه نیز 551 کودک فلسطینی کشته و 3370 کودک نیز زخمی شدند که حدود یک سوم از آنها از ناتوانی دائمی رنج می برند.
در انتفاضه قدس که از اول اکتبر 2015 آغاز شد، طی یک سال 249 فلسطینی کشته و 18 هزار و 300 نفر نیز زخمی شدند. در میان شهدای انتفاضه قدس 68 کودک زیر 18 سال از جمله یک کودک سه ماهه حضور دارند. از زمان شروع انتفاضه الاقصی در 28 سپتامبر 2000 تا می 2016 بیش از 90 هزار مورد بازداشت جمعیت فلسطینی ثبت شده است که بیش از 11 هزار نفر از آنها افراد زیر 18 سال هستند. در سه ماهه نخست سال 2016 حدود 1400 فلسطینی زیر 18 سال توسط اسرائیل بازداشت شدند.
در نتیجه محاصره باریکه غزه نیز میزان بیکاری، ناامنی غذایی و سوءتغذیه در این باریکه رشد زیادی داشته است. بیکاری در غزه 43 درصد و در میان جوانان این منطقه 60 درصد است که بالاترین آمار در جهان است. میزان بالای بیکاری سبب فقر و کمبود مواد غذایی در غزه شد. در حالی که 30 درصد جمعیت غزه در سال 2000 زیر خط فقر زندگی میکردند این میزان در سال 2016 به 80 درصد افزایش یافت. در واقع؛ 80 درصد مردم غزه به کمک های بین المللی وابسته هستند. 73 درصد مردم غزه با ناامنی غذایی مواجه هستند.
فلسطینی ها با حدود 7 میلیون نفر جمعیت آواره، بزرگترین جمعیت آواره در جهان را تشکیل می دهند که شمار جمعیت آواره غزه بیش از مناطق دیگر است. غزه 360 کیلومتر مساحت و حدود یک میلیون و هشتصد هزار نفر جمعیت دارد که 74 درصد جمعیت آن آواره هستند. در غزه 8 اردوگاه آوارگان شامل چهار اردوگاه در شهر و چهار اردوگاه نیز در روستا وجود دارد. جنگ علت اصلی آوارگی مردم غزه است. برای مثال؛ پس از جنگ سال 2014 رژیم صهیونیستی علیه غزه 65 هزار نفر در داخل غزه آواره شدند. 73576 ساختمان از اکتبر 2000 تا آوریل 2005 به طور کامل و یا جزیی توسط ارتش اشغالگر صهیونیستی تخریب شد که 28709 ساختمان در باریکه غزه بود و از این تعداد 4778 ساختمان به طور کامل تخریب شد. «پرنیل آیرون ساید»، نماینده یونیسف در غزه گفت در نتیجه اقدام نظامی رژیم صهیونیستی علیه غزه در سال 2014 ، بیش از 17 هزار باب منزل مسکونی ویران شد که بی خانمانی 100 هزار شهروند غزه که نیمی از آنها کودک بودند را در پی داشته است.
در فلسطین مرگ و میر کودکان زیر هفت سال هفت برابر بیشتر از اسرائیل است.30 درصد کودکان فلسطینی قبل از 5 سالگی می میرند. از هر 1000 کودکی که در کرانه باختری به دنیا می آیند 21 نفر و هر 1000 نفری که در غزه به دنیا می آیند 31 نفر قبل از یک سالگی می میرند. کم خونی، تغذیه ناقص و سوءتغذیه شدید از دلایل اصلی آمار بالای مرگ و میر کودکان فلسطینی است. برای مثال؛ 50 درصد کودکان زیر 2 سال کرانه باختری و غزه با کم خونی مواجه هستند. 39.1 درصد زنان باردار در غزه و 15.4 درصد زنان باردار در کرانه باختری با کم خونی مواجه هستند. در عین حال، کمبود شدید آب و مصرف آب غیرآشامیدنی نیز سبب بیماریهایی نظیر هپاتیت و اسهال می شود.
در سال 2013 در کرانه باختری بیش از یک میلیون فلسطینی مجبور بودند که به ازای هر نفر تقریباً 60 لیتر آب در روز مصرف کنند در حالی که سازمان ملل هر روز برای هر نفر 100 لیتر آب توصیه می کند. این در حالی است که 95 درصد آب مصرفی شهروندان غزه نامناسب است و میزان نیترات در آب بالا است که برای کودکان و اطفال مناسب نیست. خسارت هایی که طی جنگهای اسرائیل علیه غزه به تسهیلات بهداشتی این منطقه وارد شد، سبب فقر بهداشتی و پزشکی نیز در باریکه غزه و افزایش مشکلات مردم منطقه شد. برای مثال؛ 7 مرکز بهداشتی و 67 بیمارستان و کلینیک در جنگ سال 2014 آسیب دیدند. محاصره غزه توسط اسرائیل نیز سبب کمبود برق، تجهیزات پزشکی و دارو در این منطقه شده است.
نکته مهم این است که جنایت های رژیم صهیونیستی در سایه حمایت قدرت های غربی که مدعی دفاع از حقوق بشر هستند، رخ داد. در واقع؛ هرگونه رسیدگی به جنایت و هر گونه رسیدگی نقض حقوق بشر توسط رژیم صهیونیستی از جانب قدرت های غربی مستثنی شده است. علت این اسثتناء نیز واضح است: تأسیس رژیم صهیونیستی نتیجه سیاست های قدرت های غربی به خصوص انگلیس و آمریکا است. از اینرو، اگرچه 29 نوامبر روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین نامیده شده است اما فلسطین به اقدامهای عملی جدی نیازمند است.
