Pars Today

"برخورد دوگانه با داعش و طالبان"،" داعیه داران "لوی افغانستان "چقدر موجه هستند" و" اولتیماتوم نرم استولتنبرگ ، منازعات آتلانتیکی جدی تر می شود" ، از موضوعات مهم نشریات چاپ امروز کابل است که در ادامه می خوانید:

روزنامه ی افغانستان در سرمقاله ای تحت عنوان برخورد دوگانه با داعش و طالبان چنین نوشته است : از سال 2001 به این طرف که ائتلاف مبارزه با تروریسم به سرکردگی آمریکا در افغانستان شکل گرفت، تا به امروز مردم افغانستان شاهد برخوردهای متفاوت ائتلاف بین المللی با گروه های تروریستی و گروه حامی این گروه ها یعنی طالبان بوده اند.

آمریکا القاعده را دشمن خود می دانست و این گروه در انفجار برج دو قلوی تجارت جهانی متهم اصلی شمرده می شد، آمریکا می دانست که شبکه القاعده می تواند تهدید جدی برای منافع آمریکا در سطح بین المللی باشد، از اینرو هدف نخستین آمریکا را در افغانستان نابودی شبکه القاعده تشکیل می دادولی وضعیت در رابطه با طالبان از همان آغاز فرق می کرد.

طالبان دشمن آمریکا به حساب نمی آمد.نویسنده می افزاید : در جانب حکومت افغانستان نیز همین سیاست جریان داشت. حکومت هیچگاه با طالبان مانند دشمن مردم و وطن برخورد نکرده است.

تقابل در حد حفاظت از مناطق تحت کنترل دولت و دفاع در برابر حملات این گروه بر نیروهای امنیتی بوده است. طالبان به صورت غیر رسمی از یک نوع معافیت و مصؤنیت امنیتی از سوی ایتلاف بین المللی و حکومت افغانستان برخوردار بود و استراتژی نابودی و شکست کامل این گروه در دستور کار آنها قرار نداشت.

برخورد با داعش و طالبان نیز همینگونه است. حکومت افغانستان همواره تأکید کرده اند که با گروه داعش برخورد جدی خواهد کرد و به این گروه اجازه نخواهد داد که امنیت کشور را مختل کند، ولی در برابر طالبان برخوردها و موضع گیری ها کاملا متفاوت است. آنچه در ارتباط با طالبان برجسته می شود، مسأله صلح و پیوستن این گروه به دولت است، نه مبارزه، جنگ و تهدید به شکست و نابودی.

 و داعیه داران "لوی افغانستان "چقدر موجه هستند عنوان مطلبی از روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است : بحث ” دیورند” بیشتر از این‌که یک مشکل بیرونی باشد، به یک مشکلِ درونی تبدیل شده است. عده‌یی باور دارند که دیورند مرز به رسمیت شناخته شده است و نباید با مطرح کردن بحث‌های “تاریخ‌گذشته” امروز و فـردای کشور را قربانی کرد.

عده‌ای دیگر که از داعیۀ به اصطلاح “لوی افغانستان” حمایت می‌کنند، به این عقیده‌اند که افغانستان ۱۲۰ سال بر سرِ داعیۀ “دیورند” منازعه کرده و نباید این “حق تاریخی” از مردمِ آن دریغ داشته شود.

به گفتۀ یکی از داعیه‌داران “لوی افغانستان”: ما که ۱۲۰ سال قربانی داده‌ایم، حاضریم ۱۰۰ سال دیگر هم صبر کنیم و قربانی بدهیم تا روزی این مشکل به نفع افغانستان پایان یابد.

ماندگار می افزاید : آن‌چه که از حرف‌های دو طرف استنباط می‌شود، این است که طرف‌داران به رسمیت شناختن مرز دیورند، بیشتر تلاش می‌ورزند که بر پایۀ داده‌های تاریخی، اسناد و شواهد دیدگاه‌شان را مطرح کنند و از جانب مقابل نیز خواهان چنین برخوردی اند.

اما آن‌طرف بدون درنظرداشت چنین خواستی، عمدتاً می‌کوشد که دیدگاه خود را به زور و تهدید بر دیگران تحمیل کند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی انصار که در سرمقاله ای تحت عنوان اولتیماتوم نرم استولتنبرگ ، منازعات آتلانتیکی جدی تر می شود چنین نوشته است : این روزها، منازعات درون آتلانتیکی کشورهای اروپایی با ایالات متحده امریکا ( دولت ترامپ)  به نقطه اوج خود رسیده است.

ترامپ همچنان خواستار افزایش بودجه نظامی کشورهای عضو ناتو و کاهش تعهدات مالی امریکاست. این در حالیست که برخی اعضای ناتو تاکید کرده اند آمادگی لازم برای این اقدام را ندارند و فشارهای واشنگتن در این خصوص خودخواهانه و غیر قابل قبول است.

آلمان یکی از کشورهایی است  که با افزایش بودجه نظامی خود در ناتو مخالفت کرده است. هم اکنون، بودجه دفاعی آلمان حدود ۱.۲ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور است. ترامپ از برلین خواسته است تا این میزان، به ۲ درصد تولید ناخالص داخلی آلمان افزایش یابد.

در پایان انصار می افزاید : اگرچه برخی از دیگر اعضای ناتو ترجیح داده اند در مقابل فشارهای امریکا مبنی بر افزایش بودجه نظامی و دفاعی خود سکوت کنند، اما این سکوت علامت رضایت آنها نیست! بسیاری از اعضای اروپایی ناتو، به دلیل درگیری با بحران اقتصادی عملا قادر به تامین خواسته‌های ایالات متحده نیستند.

شواهد موجود نشان دهنده تشدید منازعات درون آتلـانتیکی در میان اعضای ناتو است. این منازعه، بیشتر از اینکه بر سر افزایش بودجه دفاعی اعضای ناتو باشد، بر سر رویکرد جبری ایالات متحدده در قبال دیگر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی است.