مروری بر مراقبات ماه مبارک رمضان(4)

پیامبر (ص) فرمود: ای مسلمانان آگاه باشید، چه بسیارند کسانی که نماز شب می گزارند، در حالی که از این شب زنده داری جز رنج بیداری حظی دیگر ندارند، و چه بسیارند کسانی که روزه می گیرند، ولی از روزه داری بهره ای جز گرسنگی و تشنگی نمی برند!

روزه در لغت به معنای امساک و خودداری از هر چیزی است و در اصطلاح فقه، عبارت است از امساک و خودداری از موارد هشتگانه (خوردن و آشامیدن و...) از هنگام صبح تا اذان مغرب، به قصد و نیت انجام دادن فرمان خدا. کسی که آداب ظاهری و فقهی روزه را رعایت می کند، روزه او صحیح است. اما برای پذیرفته شدن آن و اینکه قبول درگاه حق قرار گیرد، شرایطی لازم است. روزه مقبول، روزه ای است که باعث رشد معنوی انسان می شود. این چنین روزه ای همراه با رعایت احکام روزه، یعنی اجتناب از خوردن و آشامیدن و غیره، اعضا و جوارح را از محرمات و حتی مکروهات نیز حفظ می کند. اگر روزه دار چنین توفیقی پیدا کند، هم روزه اش، روزه صحیح بوده و هم عمل اش مقبول بوده و او را در مسیر کمال و قرب الهی پیش می برد.

پیامبر (ص) فرمود: ای مسلمانان آگاه باشید، چه بسیارند کسانی که نماز شب می گزارند،  در حالی که از این شب زنده داری جز رنج بیداری حظی دیگر ندارند، و چه بسیارند کسانی که روزه می گیرند، ولی از روزه داری بهره ای جز گرسنگی و تشنگی نمی برند!

این سخن پیامبر حاکی از این مطلب است که کمیت و مقدار عبادت کردن شخص نمی تواند ارزش وجودی او و ثمره زحمات اش را نشان دهد، بلکه کیفیت و چگونه عبادت نمودن او نمودار فضیلت او و ارزش معنوی او می باشد.

روایت ‏شده دو زن در زمان پیامبر (ص) روزه ‏دار بودند، در آخر روز حالشان از شدت گرسنگی و تشنگی بد شد، پس فرستادند کسی را پیش رسول خدا (ص) که تا از آن حضرت اذن افطار بگیرند. پیامبر (ص) ظرفی را فرستاد برای آن زنان و فرمود: به ایشان بگویید آنچه را که خورده اید، قی کنید! پس نیمی از آن ظرف از لخته ‏های خون و گوشت‏ پر شد. مردم از دیدن آن به شگفت درآمدند. پیامبر (ص) فرمود: این دو زن از آنچه که بر آنها حلال بود امساک نمودند، و بر آنچه که بر آنان حرام بود روزه خویش را باطل نمودند، به این صورت که نشستند در کنار هم دیگر، از مردم غیبت کردند، و آنچه که در این ظرف است، همان است که پشت ‏سر مردم گفته اند!"