بررسی مطبوعات چاپ کابل 4 اسد 1396

" غنی ، پروژه دار سوریه سازی افغانستان "و"پمپاژ بحران به افغانستان، از داخل و خارج" عناوین سرمقاله روزنامه های مهم چاپ امروز کابل است.

روزنامه ی ماندگار در سرمقاله ای تحت عنوان " غنی ، پروژه دار سوریه سازی افغانستان " چنین نوشته است ":قراین و شواهد درحکومت آقای غنی نشان می‌دهد که افغانستان به زودی وارد مرحلۀ خطرناک‌تری از جنگ و درگیری می‌شود.

این سخن زمانی آبدار می‌گردد که سخنان کابلوف، نمایندۀ صاحب‌صلاحیت روسیه در امور افغانستان را بخوانیم.

رسانه‌ها به نقل از او خبر دادند که مسکو نگران افزایش فعالیت‌های داعش در افغانستان است و اگر نیروهای خارجی جلو فعالیت‌های آن گروه را نگیرد روسیه مجبور است دست به اقداماتی بر مواضع آن در افغانستان بزند .

کابلوف به طور واضح گفته است که حتا روسیه برخی مواضع داعش در افغانستان را بمباران خواهند کرد.

حالا وقتی که روسیه چنین اقدامی را سامان دهد، بدون شک بینی امریکا به سوزش می‌آید و می‌گوید که حملۀ روسیه به افغانستان به هر بهانه‌یی حمله به مواضع و منافع امریکا است.

و اینگونه افغانستان وارد یک مرحلۀ تازه می‌شود و در یک چشم به‌هم زدن خواهیم دید که وضعیت سوریه به گونۀ کامل در افغانستان شکل یافته است.

ماندگار می افزاید :سوال اساسی این است که آیا روس‌ها مقصر وضعیت احتمالی سوریه شدن افغانستان اند و یاهم این که امریکایی‌ها می‌خواهند چنین کاری صورت گیرد؟

پاسخ به این سوال هم بسیارواضح است.

اگر هر دو عامل را در سوریه شدن احتمالی افغانستان به گونۀ قاطع رد نکنیم باید این سوال فرعی را نیز مطرح کنیم که نقش غنی در سوریه سازی افغانستان چیست و رویکردهای آقای غنی چگونه افغانستان را سوریه دوم می‌سازد؟

اقدامات آقای غنی افکار و اندیشه‌های تمامیت‌خواهانۀ او و برخی تحرکاتی که در سطح منطقه به نظر میرسد، نشان می‌دهد که فرایندی برای تحریک روس‌ها در همسوی با چند کشور در افغانستان شکل گرفته است. جدا از آن، تک‌قوم‌سازی قدرت، سبب شکل‌گیری عقده‌هایی می‌شود که در نهایت قوت‌ براندازنده و ویران‌کننده‌ خواهد بود و نیز حدف سایر اقوام از بدنۀ قدرت، به بهانه‌های مختلف، سبب شده است که فرصت‌هایی برای شکل‌گیری‌های تازۀ قومی در کشور مطرح شوند. همچنان انتقال ناامنی به شمال و غرب کشور به شکل بسیار سوال‌برانگیز آن و امکاناتی که به طالبان میرسد و نیز بی‌توجهی در حمایت صدها سربازی و افسری که در جنگ با طالبان به حمایت‌های محتلف نیاز دارند، همه سوال‌هایی اند که پاسخ به آن نشان دهندۀ رفتن و یا هم کشاندن افغانستان به یک وضعیت سیاه جدید است.

برزگ‌نمایی داعش در افغانستان هم سوال دیگری است که هنوز پاسخ داده نشده است.

و "پمپاژ بحران به افغانستان، از داخل و خارج" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی انصار است که در آن چنین آمده است :رویه‌های حاکم در درون نظام سیاسی افغانستان کاملاً به سوی تنش‌های بنیادین در حرکت است. اضافه شدن گلبدین حکمتیار به دولت وحدت ملی افغانستان و موضع‌گیری‌های وی در خصوص عدم مشروعیت دولت وحدت ملی که عمدتاً مخاطب وی دکتر عبداله بود، موجب شد تا وزن جناح اشرف غنی افزایش یابد و با توجه به بروز اختلافات در درون جناح دکتر عبداله و سران جمعیت اسلامی و به ویژه بین دکتر عبداله و جنرال عطا محمد نور، وزن جبهه متحد شمال سابق کاهش یابد.

گفته می‌شود بخش مهمی از افزایش ناامنی‌ها در شمال افغانستان به نوعی به اختلافات در درون جبهه متحد شمال و سپس به سیاست مرموز خارجی‌هـا و به ویژه جناح اشرف غنی مربوط می‌شود.

با توجه به این اختلافات به نظر می‌رسد نه تنها استقرار ثبات در افغانستان بعید به نظر می‌رسد بلکه اوضاع امنیتی افغانستان بیش از گذشته وخیم تر خواهد شد، به ویژه که دولت وحدت ملی اساساً در ایجاد امنیت و مبارزه موفق با طالبان تاحدودی ناکام بوده و دولت وحدت ملی نتوانسته است امنیت را در سراسر کشور توزیع کند و عدم توزیع مناسب قدرت در دوره اشرف غنی نیز بر تداوم بحران افغانستان تأثیرگذار بوده است.

انصار می افزاید :به گفته اکثر کارشناسان سیاسی افغانستان، امریکایی‌ها در مدیریت صحنه جنگ افغانستان نقش فعالی دارند و از سوی روس‌ها به حمایت غیرمستقیم از جریانات افراطی ـ تکفیری نظیر داعش متهم‌ هستند. روس‌ها تأکید می‌کنند که انتقال نیروهای داعش به مناطق شمال افغانستان بدون کمک و چراغ سبز امریکایی‌ها ناممکن است و به همین دلیل سعی می‌کنند از طالبان به عنوان ابزاری برای مهار داعش و مخالفت با سیاست‌های امریکا استفاده کنند.

اختلافات در درون دولت وحدت ملی از یک‌سو و حمایت‌های هر یک از بازیگران فرامنطقه‌ای و منطقه‌ای از داعش و طالبان از سوی دیگر موجب شده است افغانستان پس از سال 2001، بدترین اوضاع امنیتی را تجربه کند و مناطق امن شمال و سپس کابل و مراکز ولایت‌ها به کانون گسترده ناامنی‌ها تبدیل شود و سقوط ولسؤالی‌ها در ولایت‌های غور، جوزجان، فاریاب و سایر مناطق افغانستان، نشان از تداوم بحران ناامنی‌ها در افغانستان دارد، در چنین وضعیتی چشمـ‌انداز روشنی برای افغانستان قابل تصور نیست.