بررسی مطبوعات چاپ کابل 19 اسد 1396
https://parstoday.ir/dari/radio/uncategorised-i48672-بررسی_مطبوعات_چاپ_کابل_19_اسد_1396
"عملیات بازپس گیری نوشداروی پس از مرگ سهراب "،" سرزمین فاجعه های ارزان"  و " سرزمین فاجعه های ارزان"  عناوین سرمقاله برخی روزنامه های چاپ امروز کابل است.
(last modified 2023-09-27T10:49:12+00:00 )
اسد 19, 1396 16:49 Asia/Kabul
  • بررسی مطبوعات  چاپ کابل 19 اسد 1396

"عملیات بازپس گیری نوشداروی پس از مرگ سهراب "،" سرزمین فاجعه های ارزان"  و " سرزمین فاجعه های ارزان"  عناوین سرمقاله برخی روزنامه های چاپ امروز کابل است.

"عملیات بازپس گیری نوشداروی پس از مرگ سهراب "عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان است که در آن چنین آمده است :این یک واقعیت انکار ناپذیر است که دامنه و شدت ناامنی در سه سال گذشته بیشتر و گسترده تر شده است.

علاوه بر مناطق و ولسوالی های نا امن، تعدادی از مناطق و ولسوالی های دیگر نیز در ساحه سرخ امنیتی قرار گرفته است. 

وقوع انفجار و انجام حملات انتحاری در پایتخت، حملات ضربتی و تهاجمی تروریستان در ولایات، که منجر به سقوط بعضی از مناطق و ولسوالی ها و کشته شدن تعداد زیادی از نیروهای امنیتی و افراد ملکی می گردد، واقعیت های تلخی است که باید به آن اعتراف کرد.

 شدت و توسعه ناامنی سطح امیدواری مردم را نسبت به آینده پایین آورده و میزان سرمایه گذاری در کشور را کاهش داده است.

وقتی رابطه و تعامل دوطرفه میان امنیت و توسعه اقتصادی و اجتماعی در نظر گرفته شود، به خوبی فهمیده می شود که نا امنی های گسترده و رو به افزایش در کشور چه تبعات دردناکی را در زندگی شهروندان به وجود می آورد.

نویسنده می افزاید :حکومت معمولا پس از سقوط یک ولسوالی و یا منطقه و پس از وقوع کشتار بیرحمانه، کوچ و جابجایی هزاران خانواده و پس از چور و چپاول اموال و درایی های مردم، عملیات گسترده نظامی را در منطقه آغاز می کند.

این عملیات ها در حالی انجام می شود که دشمن به اهداف خود دست یافته و انگیزه ای برای ماندن در منطقه را ندارد. باشروع عملیات، دشمنان به آسانی و بدون تلفات به منطقه امن دیگر منتقل می شوند.

از اینرو بازپس گیری این منطقه دستاورد کلان برای نیروهای امنیتی به حساب نمی آید.

" سرزمین فاجعه های ارزان"  عنوان مطلبی از روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است :وضعیت کشور در حالی هر روز رو به وخامت می گراید که حاکمان با صدای بلند و گردن های افراشته از پیروزی های شان سخن می گویند و گاه با چشم درایی تمام دیگران و به ویژه منتقدان وضعیت را به عقده گشایی و بیماری متهم می کنند.

وقتی حکومت در اعلامیه رسمی خود نسبت به فاجعه بزرگی چون میرزا اولنگ می نویسد” حکومت وحدت ملی ضمن تقبیح این عمل تروریستی، به‌ مردم اطمینان می ‌دهد که این رویداد بررسی و عاملان این جنایات درهیچ نقطۀ افغانستان در امان نمانده و به ‌پنجۀ قانون سپرده خواهند‌شد” ، آیا حق نداریم که به خیابان ها بریزیم و کارنامۀ شوم این دولت را به روی کارگزاران آن بکوبیم؟ مگر تا چه زمانی می شود، که دندان برجگر گذاشت و منتظر بود که هر روز فاجعۀ در این کشور تکرار شود؟

ماندگار می افزاید :وقتی رسانه های رسمی دولتی را می بینی فکر می کنی که همه چیز عالی است و هیچ اتفاقی در کشور نیفتاده است. مقام های کشور با چهره های بشاش و متبسم در برنامه ها و کنفرانس های متعدد که همه روزه شاهد آن ها هستیم شرکت می کنند و موفقیت های بی نظیر شان را به رخ مردم می کشند.

اما هیچ کس نیست که بپرسد کدام پیروزی ها، کدام دستاورد ها؟

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی انصار که در سرمقاله ای تحت عنوان "امریکا و چاقوی کندی به نام تحریم"  چنین نوشته است :تحریم های امریکا علیه روسیه، ایران و کوریای شمالی که به تازگی به امضای ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده رسید، در ابتدا طرحی برای فشار بر ایران از سوی سنای امریکا بود که در نهایت تحریم هایی علیه روسیه و کوریای شمالی هم به آن ضمیمه شد.  نکته مهم که در مورد ایران در سال‌هـای گذشته ثابت شده این است که دو متغیر فشار از طریق تحریم و تغییر رفتار از سوی کشور تحریم شونده، کمترین ارتباطی به یکدیگر ندارند و از این رو ایالات متحده روند اشتباهی در تلاش برای تغییر رفتار از طریق تحریم در پیش گرفته و میگیرد.  

چه آنکه کشور تحریم کننده تلاش میکند با ایجاد راه‌های دیگر و مسیرهای جایگزین مشکلات خود را حل و فصل کند و در این باره بیشتر از اینکه کشور تحریم شونده آسیب ببیند کشور تحریم کننده و هم پیمان آن هستند که از همکاری و سود آن محروم میشوند.

همین موضوع باعث شده است کشورهای اروپایی مخصوصاً آلمان و اتریش که طرح‌های سرمایه گذاری در مورد انرژی و انتقال گاز روسیه به اروپا را در دست اجرا دارند بیشترین اعتراض را به تحریم های امریکا علیه روسیه انجام دهند.

در پایان انصار می افزاید : برنامه‌های تحریمی ایالات متحده بهانه‌ای است برای شکل دادن تنش و ناآرامی در مناطق مختلف تا حضور و روند دخالت‌های نظامی و سیاسی آن در مناطق مختلف توجیه داشته باشد.

در نهایت باید اشاره کرد گسترش همکاری‌های نظامی و تکنولوژیکی ایران و روسیه میتواند در مناطقی چون سوریه که حوزه نفوذ دو بازیگر مهم منطقه‌ای و بین المللی است باعث حساسیت‌هایی از سوی ایالات متحده گردد که این روند میتواند روند گسترش دخالت‌های آن در منطقه را باعث گردد.