بررسی مطبوعات چاپ کابل 21 اسد 1396

"نسل کشی به هدف خالی کردن مناطق از سکنه "،"حلقاتی در نظام نمی خواهند طالبان نابود شوند" و"افغانستان عراق و سوریه نمی شود"،از عناوین سرمقاله روزنامه های مهم چاپ امروز افغانستان است.

نسل کشی به هدف خالی کردن مناطق از سکنه عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماند گار است که در آن چنین آمده است :

منابع در وزارت دفاع ملی گفته اند که نیروهای نظامی کشور عملیات‌هایی را از زمین و هوا، بر مواضع طالبان در روستای میرزا اولنگ ولایت سرپل، در شمال کشور به راه انداخته است. این عملیات شنبه شب، از هوا و زمین آغاز شد و تا صبح جمعه، دو پاسگاه که به تصرف طالبان درآمده بود، پس گرفته شده است.

این عملیات تقریباً یک هفته پس از تصرف این منطقه استراتژیک به دست گروه طالبان و کشتار وحشیانۀ ده‌ها غیر نظامی شامل زنان و کودکان و پیرمردان، صورت گرفته است. گفتنی است که هنوز رقم درست کشته‌های عملیات طالبان مشخص نیست؛ اما از آنجایی که کشته شده‌ها توسط گروگان‌هایی که نزد طالبان اسیر بودند در قبرهای دسته جمعی بدون تشریفات مذهبی دفن شده است، هرگز رقم مشخصی ارایه نخواهد شد؛ زیرا سیاست دولت هم همین است تا رقم کشته شدن افراد در این منطقه را به مراتب اندک نشان بدهند

نویسنده می افزاید :

کشتار بیرحمانه ی مردم میرزا اولنگ که یک درۀ استراتژیک است، به عنوان یک نسل‌کشی، به هدف خالی شدن این محل از سکنه است که در ادامۀ بازی‌های استخباراتی شکل می‌گیرد و اینگونه رویدادها به شکل‌های مختلف در دیگر نقاط کشور هم صورت گرفته است؛ از جمله روستاهایی در ولایت کنر و ننگرهار بر اثر اصابت راکت‌هایی که ظاهراً گفته می‌شود که از پاکستان پرتاب می‌شده است، خالی از سکنه شده و امروزه پایگاه‌هایی برای داعش شده است.

چنانکه اکنون مردمان میرزا اولنگ دیگر آن توان را ندارند که به آن دره برگردند و اگر برگردند، بار دیگر به سرنوشت مشابهی مبتلا خواهند شد .
و حلقاتی در نظام نمی خواهند طالبان نابود شوند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی آرمان ملی است که در آن چنین آمده است :

بنابر گزارش برخی از رسانه ها، قرار است رییس جمهوری امریکا راهبرد تازة نظامی خود را برای افغانستان اعلام بدارد..
به همین گونه جان مک کین، رییس کمیته خدمات نظامی سنای امریکا نیز راهبرد اش را به حکومت امریکا پیش خواهد کرد. وی طرفدار افزایش نیروهای بیشتر نظامی به افغانستان است، اما گفته است برای پیروزی جنگ در برابر هراس افگنان باید به پاکستان به خاطر حمایت نظامیان آن کشور از تروریستان، فشار نظامی و اقتصادی اعمال شود.

آرمان ملی می افزاید :

یکی از علل عدم کامیابی نیروهای ملی و امریکایی در برابر طالبان و دیگر هراس افگنان، این است که آن ها در سرکوب گروه های تروریستی قاطع عمل نمی کنند.
پالیسی نظامی و جنگ حکومت افغانستان در برابر گروه های تروریستی از جمله طالبان این بود که چندان با هر ملاحظه یی که است نمی خواهند طالبان سرکوب شوند.
بارها دیده شده است زمانی که نیروهای ملی کشور بر مواضع طالبان حمله ور شده اند، فوراً از مرکز اجازة پیشروی از آن ها گرفته می شود و نمی گذارند طالبان نیست و نابود شوند.
و به سراغ روزنامه ی افغانستان می رویم که در سرمقاله ای تحت عنوان افغانستان عراق و سوریه نمی شود چنین نوشته است :

اگر باز هم حوادثی چون حادثه میرزاولنگ صورت بگیرد و افکار عمومی قناعت نکند، بدون تردید دشمنان به اهداف خود نزدیک تر خواهد شد.  به همین خاطر در نقاط خطرخیز کشور که احتمالا بروز درگیری های فرقه ای در آن جاها وجود دارد، باید طرح ها و پلان های امنیتی مشخص و در قالب تشکیلات رسمی و دولتی اجرا گردد. 
واقعیت این است که جنگ در افغانستان ریشه های عمیق سیاسی و استخباراتی دارد و هرگز ریشه های مذهبی و فرقه ای ندارد.

در پایان نویسنده می افزاید :

اگرچه گروه های تروریستی سعی می کنند که به جنایات شان رنگ مذهبی بدهند؛ ولی اگر درست با این پدیده برخورد شود و مردم از دام تفکرات فرقه گرایانه و مذهبی رهانیده شوند، افغانستان، تبدیل به عراق و یا سوریه دیگر نخواهد شد.