بررسی مطبوعات چاپ کابل 31 اسد 1396

" سه دیدگاه درباره ی نوع  نظام سیاسی کشور" ، "استراتژی تازه آش دهان سوزی نخواهد بود " و" دولت تعهد گریزی می کند"، عناوین سرمقاله روزنامه های چاپ امروز کابل است که در ادامه می خوانید:

" سه دیدگاه درباره ی نوع  نظام سیاسی کشور" عنوان سرمقاله ی روزنامه یافغانستان است که در آن چنین آمده است :معاون دوم رییس جمهور دیروز نظراتی را مطرح کرد که مورد مناقشه و مجادله مردم، صاحب نظران، احزاب و گروه های سیاسی بوده است ولی از این میان بحث بر سر نوع نظام سیاسی افغانستان مهم تر و جدال برانگیزتر است با نضج گرفتن مجادلات در مورد تعدیل و تغییر قانون اساسی کشور، ما شاهد سه گفتمان متفاوت در مورد نوع نظام سیاسی خواهیم بود: نظام ریاستی کامل،نظام پارلمانی و نظام نیمه ریاستی.

به طور واضح در ماه های اخیر کسی که از نظام متمرکز ریاستی و اقتدارگراحمایت می کند، آقای حکمتیار است.

حکمتیار که هنوز به درستی به شهر ومقتضیات آن خو نگرفته و گاهی اظهارات شاهانه ای می کند، چندین بار ابرازداشته است که حامی یک نظام متقدر ریاستی و متمرکز خواهد بود.

از نگاه آقای حکمتیار و امثال وی تنها نظامی که می تواند اقتدار قومی را درافغانستان حفظ کند، نظام ریاستی مقتدر و متمرکز است.

نویسنده می افزاید : اما واضح است که این نوع نظام با توجه به تاریخ سیاسی ناعادلانه و تبعیض آلود افغانستان به نوعی دیکتاتوری قوم گرایانه تبدیل خواهد شد.

امری کهنه زمان آن را می پذیرد و نه مردم افغانستان و نه زمینه های تحقق آن وجوددارد.

معاون رییس جمهور نیز به برخی مشکلات این نگاه اذعان کرد و به طورتلویحی بیان داشت که شکایت های زیادی در زمینه متمرکز شدن قدرت اکنون نیزوجود دارد.

به همین خاطر وی تعدیل در فصل هشتم قانون اساسی را راه حلگریز از این ورطه دانست.

و "استراتژی تازه آش دهان سوزی نخواهد بود" عنوان سرمقاله ی روزنامه یماندگار است که در آن چنین نوشته است :مسلماً کیفیتِ  استراتژیِ جدید- امریکا برای افغانستان -برای میلیون‌ها شهروند امریکایی که پول مالیاتِ آن‌ها هزینۀ جنگ در افغانستان را تأمین می‌کند، حساس و شنیدنی خواهد بود، اما برای مردم افغانستان با توجه به تجاربِ شانزده‌سالۀ حضور امریکا در این کشور، استراتژی جدید چیزی درادامۀ همان بازی‌ها و استراتژی‌هایِ قبلی تلقی می‌شود.

شاید برخی از سیاست‌مداران و تحلیل‌گرانِ حکومتی با آب‌وتابِ فراوان ازسرنوشت‌سازی این استراتژی برای افغانستان سخن بگویند، اما چرخۀ حوادث درکشور به‌روشنی نشان داده که امریکا و هم‌پیمانانِ غربی‌اش از یک کلان‌استراتژی واحد، ثابت و لایتغیر در افغانستان تبعیت می‌کنند و آن همانا تعقیب و تأمین منافعِ سیاسی و اقتصادیِ جهانِ غرب است.

ماندگار می افزاید :امریکا چه در افغانستان بماند، چه از آن خارج شود، چه بر میزانِ هزینه‌هایش در کشورِ ما بیفزاید و چه از آن بکاهد، در قلبِ این اقدامات فقط و فقط بیشینه‌سازیِ قدرت و منفعتِ این کشور نهفته است.

با این حساب،ذوق‌زدگی در این مورد زیاد موجه به نظر نمی‌رسد. به‌خصوص این‌که براثرِ همین ذوق‌زدگی‌های بی‌جا بود که سیاست‌مدارانِ افغانستانی تنوانستند از حضور شانزده‌سالۀ جهان در افغانستان بهرۀ لازم را ببرند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که درسرمقاله ای تحت عنوان "دولت تعهد گریزی می کند" چنین نوشته است :به نظر می رسد که دولت افغانستان یک دولت توافق گریز لااقل در عرصه داخلی است.

طوری که معلوم می شود  حکومت حتی به وعده اش در راستای برگزاری انتخابات پارلمانی نیز در سال آینده وفا نخواهد کرد؛ زیرا سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری به گونه آشکارا دیروز از آن طفره رفته است.

برمبنای این تعهد گریزی ها معاون دوم ریاست جمهوری دیروز در سخنانی شکلگیری نظام پارلمانی را در کشور رد نموده و آن را سبب بروز منازعات و بی ثباتی می داند. اوایجاد پست صدارت را نیز منتفی می داند.وی همچنان آشکارا از ناتوانی هایی سخن گفته است که سبب می شود تاانتخابات شورا های ولسوالی ها در کشور برگزار نشود تا به این ترتیب لویه جرگه‌ ای که قادر باشد به گونه قانونی در مورد تغییر قانون اساسی و ساختارنظام تصمیم بگیرد، تدویر نیابد.

سخنان معاون دوم ریاست جمهوری نشان می دهد که حکومت به رهبری رییس جمهورغنی میل ندارد به تعهداتش در تمام زمینه ها عمل کند.

در پایان آرمان ملی می افزاید :سخنان معاون دوم ریاست جمهوری از آن جهت مهم است که او در حلقات سیاسی به عنوان کسی شناخته می شود که اهداف و برنامه های رییس جمهور را بازتاب میدهد.

این در حالیست که رییس جمهور به گونه آشکار با تمرکز قدرت در ارگ وقوم گرایی به سرکوب اقوام دیگر می کوشد و چهره های بارز سیاسی آنان را ازحکومت می راند.رییس جمهور به طور آشکار وقت کشی می کند. او تا حال هیچ بندی از مفاد توافقنامه حکومت وحدت ملی را عملی نکرده است.