روایت عاشقی در اربعین(4)

یک بخش از مراسم سوگواری در اربعین که هر بیننده ای را مبهوت می‌کند، وجود هزاران  آشپزخانه موقت است که توسط مردم محلی در امتداد مسیر زائران برپا شده است.

یک ویژگی راهپیمایی اربعین، وجود هزاران آشپزخانه موقت است که توسط مردم محلی در امتداد مسیر زائران دایر شده است. این چادرها، موکب نام دارند مکان‌هایی هستند که آنچه را زائران نیاز دارند در اختیار آن‌ها می‌گذارند. از غذای تازه و جایی برای استراحت گرفته تا مکالمات بین المللی برای زائران، آن هم رایگان. در واقع زائرین نیازی به حمل هیچ چیز جز لباس‌هایشان در این سفر طولانی ندارند. حیرت بیشتر در نوع دعوت از زائرین برای غذا و نوشیدنی است. گردانندگان موکب ها، مقابل زائرین می‌ ایستند و از آن‌ها خواهش می‌کنند دعوت آن‌ها را بپذیرند که اغلب شامل یک مجموعه کامل از خدمات مناسب برای پادشاهان است. ابتدا پاهای شما را ماساژ می دهند، سپس غذای گرم و خوشمزه تعارف می‌کنند و بعد از آن از شما دعوت می‌شود که استراحت کنید، در حالی که لباس‌های شما شسته و اتو می‌ شود و بعد از بیداری به شما بازگردانده می‌شود. البته همه این خدمات به رایگان و با مهربانی ارائه می شود.

 برای درک بهتر این رسیدگی به زائران اربعین ، در نظر بگیرید که پس از وقوع  زلزله هائیتی، اتحادیه جهانی غذا در بهترین حالت توانست به 500 هزار نفر غذا برساند. ارتش ایالات متحده  منابع گوناگونی از آژانس‌های فدرال را به خدمت گرفت و در نهایت اعلام کرد که طی 5 ماه بعد از این فاجعه انسانی/ 4.9 میلیون غذا به دست زلزله زدگان رسیده است. حالا این را مقایسه کنید با بیش از 50 میلیون وعده غذایی در هر روز ایام اربعین حسینی که به بیش از 700 میلون وعده غذایی در کل ایام اربعین می رسد. این حجم عظیم از مواد غذایی، تماماً نه توسط آمریکا یا خیریه‌ های جهانی، بلکه به وسیله کارگران فقیر و کشاورزان عراقی فراهم می شود که طی سال کار می‌کنند تا بتوانند رضایت زائرین را جلب کنند. آنها هرچه دارند سخاوتمندانه در کف اخلاص می نهند و محترمانه تقدیم زوار حسینی می کنند. قبایل و عشایر در این خدمت گذاری عاشقانه از هم سبقت می گیرند، پاکی و خلوص و بی ریایی و عشق، از تمام وجودشان پیداست. بر موکبی نوشته بودند: «لا تسألنی ابن من، والأهل أین، هاک اسمی خادماً عند الحسین.» "از اسمم و نام پدرم و اهلم نپرسید، من خادم درگاه حسینم." یکی از گردانندگان موکب ها می‌گوید"برای آن که ببینید اسلام چه چیزی را آموزش می‌دهد، به آنچه که چند صد تروریست وحشی انجام می‌دهند توجه نکنید بلکه به فداکاری خاضعانه میلیون‌ها زائر عرب و غیرعرب در اربعین  توجه کنید."

 یکی از زائران می گوید: این رخداد باید در چند زمینه در کتاب ثبت رکوردهای جهانی گینس ذکر شود: بزرگ‌ترین گردهمایی سالانه، طولانی‌ترین میز غذاخوری مستمر، بالاترین میزان غذای رایگان برای مردم و بیشترین شمار افراد داوطلب برای خدمت. بعد مهم این پیاده روی این است که یک امت از حالت سکون به حرکت درمی‌آید و مفاهیم بسیاری به لحاظ انسانی در او تغییر می‌کند، مانند مفهوم مالکیت و ایثار. در این جمع ۲۰ میلیونی هیچ‌کس ، خود را مالک چیزی نمی‌داند و حتی افراد فقیری که در طول سال بیش از ۲-۳ بار توان تهیه یک غذا را ندارند،  همه دار وندار خود را به زائران حسینی می‌بخشند.

نکته جالب، التماس معکوس در این راهپیمایی است. همه جای دنیا التماس می‌کنند تا چیزی به‌دست آورند، اما در راهپیمایی اربعین، مردم التماس می‌کنند تا همه چیز خود را به زائران حسینی بدهند و این می‌تواند مبنای یک تمدن نوین  باشد.