مسیح در آئینه وحی (4)

بسیاری از  پیروان حضرت عیسی، معجزات خارق العاده آن حضرت را دلیل الوهیت ایشان دانستند و او را خدا نامیدند. قرآن در گفت و گویی زیبا که با عیسی (ع ) دارد، چگونگی این مسئله را جویا می شود و آن حضرت هرگونه پرستش را تنها شایسته خدای یکتا می داند.

حضرت عیسی (ع ) در عصری پرآشوب و آشفته که نیاز به یک رهبر آسمانی احساس می شد، ظهور کرد و مردم را به تقوی، خداپرستی و حق طلبی فرا خواند.  او از پیامبرانی است که اصل وجود و خلقتش توام با معجزه بود و سرانجام، زندگی او در این جهان نیز با معجزه پایان یافت. عیسی (ع) بیماران و کور مادر زاد را شفا می داد، مردگان را زنده می کرد و از گِل، پرنده می ساخت و در او روح می دمید. ارمغان صلح و معنویت برای بشر، معجزه ای بزرگ از سوی آن پیامبر الهی بود. بسیاری از  پیروان حضرت عیسی، معجزات خارق العاده آن حضرت را دلیل الوهیت ایشان دانستند و او را خدا نامیدند.

قرآن در گفت و گویی زیبا با عیسی (ع)،  چگونگی این موضوع را جویا می شود و آن حضرت، هرگونه پرستش را تنها شایسته خدای یکتا می داند:  

«إِذْ قَالَ اللَّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَهَیْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ إِنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلَا أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُیُوبِ ﴿- مائده ۱۱۶﴾

مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ وَکُنْتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَا دُمْتُ فِیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَأَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ »﴿۱۱۷﴾

«به یادآور زمانی را که خداوند به عیسی بن مریم می ‏گوید، آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را دو معبود ، غیر از خدا، انتخاب کنید؟ عیسی (ع) می ‏گوید: منزهی تو و من حق ندارم آنچه را شایسته من نیست بگویم. اگر چنین سخنی گفته باشم تو می‏ دانی، تو از آنچه در روح و جان من است آگاهی و من از آنچه در ذات (پاک) تو است آگاه نیستم، زیرا تو با خبر از تمام اسرار و پنهانی ها هستی.

من به آنها چیزی جز آنچه مرا مأمور به آن ساختی نگفتم. به آنها گفتم: خداوندی را بپرستید که پروردگار من و پروردگار شما است و تا آن زمان که میان آنها بودم، مراقب و گواه آنان بودم و هنگامی که مرا از میانشان برگرفتی ، تو خود مراقب آنها بودی و تو گواه بر هر چیز هستی. »