مسیح در آئینه وحی (5)

خداوند متعال در قرآن کریم ، حضرت مسیح  را به عنوان یکی از اسوه های نیکوی اخلاقی معرفی می کند ، به گونه ای که هر انسان آزاد و موحد ، سزاوار است آن زیبایی ها را در زندگی خود نهادینه کند.

مسیح آمد و با آمدنش، کوله باری از نور و دوستی و مهر و صمیمیت را به بشر عرضه داشت و دستان گرمش را بر سر همه فقرا و فرودستان کشید. او در همه‌‌ی مدت اقامت خود در میان انسانها، لحظه‌‌ای در مبارزه با بدی و دعوت به نیکی، درنگ نفرمود.

خداوند متعال در قرآن کریم، حضرت مسیح  را به عنوان یکی از اسوه های نیکوی اخلاقی معرفی می کند، به گونه ای که هر انسان آزاد و موحد، سزاوار است آن زیبایی ها را در زندگی خود نهادینه کند.

توجه و تکریم والدین و دوری از ظلم و ستم در زندگی، از شاخصه های برجسته عیسی (ع) است که خداوند متعال آن را برای بندگان بیان می کند و صفات ویژه ای می خواند که  همه انسانها در زندگی فردی و اجتماعی خود نیازمند کسب آن هستند. می فرماید:

" وَ جَعَلَنی‏ مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ وَ أَوْصانی‏ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَیًّا / وَ بَرًّا بِوالِدَتی‏ وَ لَمْ یَجْعَلْنی‏ جَبَّاراً شَقِیًّا - "(و خداوند) مرا وجودی پربرکت قرار داده در هر کجا که باشم / و مرا توصیه به نماز و زکات کرده تا زمانی که زنده ام مرا درقبال مادرم ، نیکوکار، قدردان و خیرخواه قرار داده و مرا ، جبار و شقی قرار نداده است. (مریم/32و31).

مسیح (ع) در قرآن، آبرومند در دنیا و آخرت و از مقربان درگاه خدا معرفی شده است. او پیام محبت ورزیدن به دیگران را برای بشریت به ارمغان آورد و در بعدی دیگر، به اقامه عدل و نفی ظلم همت گماشت. در تعالیم ایشان آمده است: «به حق، به شما بگویم اگر اتاقى آتش بگیرد، آن آتش پیوسته از اتاقى به اتاق دیگر سرایت مى کند تا جایى که اتاق هاى بسیارى مى سوزد ، مگر این که همان نخستین اتاق را دریابند و آن را از بیخ و بن بر اندازند که در این صورت ، جاى پاى آتش نخواهد ماند . چنین است آفت ستمگر نخست، که اگر جلویش گرفته شود ، بعد از او پیشواى ستمگرى نخواهد آمد ، زیرا دیگران از او سرمشق می گیرند. همان گونه که اگر آتش در اولین خانه ، چوب و تخته اى نیابد ، چیزى را نمى سوزاند.»