Pars Today

ایام البیض، فرصت مناسبی است که انسان به خویشتن بپردازد و معایب و کاستی های خود را بشناسد و برای رفع نقصان و تکامل آن بکوشد.

هر سال بهار با لطافت هوا، تعدیل شب و روز، پایان زمستان و سرما و تاریکی شبهای سرد، آغاز می شود، اما این بار بهار طبیعت با بهار معنویت همزمان شده است. سردی طبیعت با شکوفه های بهاری و سرود بلبلان، رخت برمی بندد و یخهای عصیان و نافرمانی، با زمزمه های رجبیون و ترنم دعای مجیر، آب می شود . 

(دعای ماه رجب)

عرشیان و عاشقان ماه زیبای رجب، به آهنگ دلنشین نیایشِ‌ عابدان، گوش جان می سپارند و ملائک، نام لبیک‌گویان "رجب" را بر می شمارند. آوای ذکر نمازگزاران، آستان کبریایی حق را پر کرده است . طاق آسمان هفتم آذین بسته‌‌ شده و مؤمنانِ روزهای سفید و پر نور رجب با یاد خدا ، پِر پرواز گرفته اند.

اینک تبسم بهار به نور و نوازش ماه رجب مزین شده و تجلی رحمت خدا، تسلی‌‌بخش دل‌های بی‌قرار شیفتگان درگاه احدیت است. آفتاب رجب، گرمی‏ بخش دل‏های اهالی کوچه بندگی‌ ست و مهتابش، دیده‌ نواز نمازگزارانو ستارگانش، آیاتی برای تفکر و تأمل اندیشمندان!

فوج فوجِ نور و نیاز بر زمین جاری‌ست و از چهار کنج منزلگاه روزه‌ داران ، نوای تلبیه و تکبیر به گوش می‌رسد. سحرگاهان ماه رجب ، قرار از دل‌ طالبان حقیقت ربوده و سجاده‌های عشق و عبادت بیش از همیشه ، میعادگاه نجوای زلال و صادقانه بندگان خالص خداست.

در ایام بیض، یا روزهای سفید و نورانی رجب قرار داریم. به روزهای سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه قمری، روزهای سفید گفته می شود زیرا در این روزها به دلیل کامل بودن ماه، شب ها مهتابی و روشن هستند. دراین میان بنا به روایات، ایام البیض ماه های رجب، شعبان و رمضان دارای فضیلت بسیار و زمان استجابت دعا هستند. ماه رجب، اولین ماه از این سه ماه ویژه و در واقع، بهار معنویِ آنها است. همان طور که بهار، فصل نو شدن طبیعت است ، روح انسان هم فصلی دارد که بهار آن ، با ماه رجب آغاز می شود. ماه رجب، ماه شکوفایی انسان است. در این ماه، فرصتی ناب برای تزکیه وطهارت روح فراهم می آید که همچون بهار می تواند زمینه تحول و تولدی دیگر را برای انسان فراهم کند .

ماه رجب آغاز بهار تکامل و تعالی روح است و در ایام البیض، این تعالی اوج می گیرد. یکی از مهم ترین  اعمال ایام البیض، اعتکاف است که از بارزترین مصادیق بندگی است. در این ایام بسیاری از مسلمانان با بیتوته در مساجد، دل را از اغیار خالی و آن را خانه توحید می کنند. در اهمیت اعتکاف، همین بس که ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﮐﺮم (ص) عاقبت به خیری را بهره معتکف می شمارند و ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎیند: "هر ﮐﺲ ﺳﻪ روز از وﺳﻂ ﻣﺎه رﺟﺐ (ﺳﯿﺰدهم ﺗﺎ ﭘﺎﻧﺰدهم) را روزه ﺑﺪارد و در ﺷﺐ هاﯾﺶ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﺷﺐ ﻗﯿﺎم ﮐﻨﺪ، از دﻧﯿﺎ رﺣﻠﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺼﻮح."

روزهای سفید و نورانی بهار رجب، فرصت مناسبی است که انسان به خود بپردازد و معایب و کاستی های خود را بشناسد و برای رفع نقصان و تکامل آن بکوشد. ایام البیض با ویژگی های خاص خود ، فرصتی مغتنم برای روی آوردن به خود و خدای مهربان است . گاهی انسان در انس با پروردگار ، باید در گوشه ای دور از همه عنوان ها و تعلقات دنیایی ، در حال خود بیاندیشد و با سوز دل و اشک چشم، زنگار و سیاهی را از چهره جان خود بزداید . ایام البیض بهترین موقعیت برای خلوت کردن است . در روایتی امام صادق (ع) می‌فرماید: الیس کل محب یحب خلوة حبیبه: آیا هر محبّی دوست ندارد با محبوب اش خلوت کند؟! " حتی پیامبران الهی با توجه به این نیاز روحی ، فرصت هایی را برای خلوت کردن با خدای مهربان خویش فراهم می ساختند که یکی از بهترین فرصت ها ایام البیض است .

ماه بهاری رجب،  ماه آراستن دل به زینت های الهی و پیراستن دل از ناپاکی های انسانی و آنگاه دیدن نادیدنی ها و شنیدن ناشنیدنی هاست. رجب ، فصل جدیدی در کتاب زندگی می گشاید که از عطر دل انگیزِ نیایش ، سرشار است . آنان که در وادی مراقبه و شهود در محضر خدای متعال گام بر می دارند به خوبی قدر چنین ایامی را می دانند و  در بهره گیری از این فرصت ارزشمند ، بسیار هوشیارتر و جدی تر از سایرین هستند . برترین عبادت آنان در ایام البیض، تفکر و تدبر در خداشناسی و خودشناسی است.

حضرت علی(ع) درباره تفکر می فرماید : اندیشیدن، انسان را به نیکی و انجام آن می کشاند . آری ایام البیض فرصت خوبی برای تفکر است تا انسان از حالت غفلت خارج شود و هوشیارانه به زندگی خود ادامه دهد که از جمله این محورها می توان به تفکر در آثار خداوند ، تفکر در دین ، تفکر در دنیا ، تفکر در طبیعت ، تفکر در قیامت ، تفکر در فرصت ها و حسابرسی اعمال ، تفکر در بهشت و نعمت های آن اشاره کرد .

به دلیل فضیلت بسیار این ایامِ روشنایی بخش و انسان ساز ، برای آن اعمال فراوانی وارد شده است. این اعمال عمدتاً دو هدف بزرگ را دنبال می کنند. یکی، هدف عبادی است که  قرآن کریم هدف از عبادت را ایمان و تزکیه نفس معرفی می کند و می فرماید: "قدْ أَفْلَحَ  مَن زَکَّیها : کسی رستگار شد که نفس را تزکیه کرد. و در جایی دیگر می فرماید: " قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ : به راستی که مومنان رستگارانند." همچنین می فرماید: "وَ اذْکُرُوا اللَّهَ کَثِیراً لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ: خدا را بسیار یاد کنید تا شاید رستگار شوید."

دومین هدف نیز تمرین انقطاع و بریدن از هر چه غیر خداست . معتکف در ایام البیض از همه تعلقات دنیایی می برد و تمام وقت به عبادت می پردازد و در مناجات های خویش از خداوند می خواهد که "اِلهی هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلیکَ: خدایا! کمال جدایى از مخلوقات را، براى رسیدن کامل به خودت به من ارزانى کن." کمال جدایی به این معنا است که انسان از وابستگی و تعلّق به هر چیزی، آزاد و رها شود و فقط به خدا وابسته و پیوسته شود.

آری ایام البیض فصلی است برای ریزش باران رحمت، برای شستن آلودگی های گناه ، برای تطهیر صحیفه اعمال ، برای نورانی ساختن دل و برای صفا بخشیدن به روح.

یکی دیگر از اعمالی که در ایام البیض فضیلت بسیار دارد و بر آن تاکید فراوان شده و انسان را به فلاح و رستگاری می رساند ، روزه است . این عبادت از چنان اهمیتی برخوردار است که امام‌باقر(ع) درباره آن می فرماید: هرکس ایام البیض ماه رجب را روزه بگیرد ، خداوند متعال به ازای هر روز ، ثواب روزه داری و شب زنده داریِ یک سال را برای او می نویسد و او روز قیامت در جایگاه ایمن شدگان از آتش دوزخ خواهد ایستاد . امام صادق (ع) نیز در مورد کرامت و فضیلت این ماه می‌فرماید: آن گاه که قیامت بر پا شود منادی الهی فریاد می‌زند أین الرجبیون ؟ کجایند آنان که ماه رجب را گرامی داشتند و از آن بهره‌ها بردند؟ از آن انبوه جمعیت، گروهی برخیزند که نور جمالشان، محشر را روشن کند بر سر آنان تاج‌های شاهی که مرصع به در و یاقوت است قرار دارد و در طرف راست هریک از آنان ، هزار فرشته و در سمت چپ نیز هزار فرشته، به او کرامت و تعظیم الهی را تبریک گویند؛ از جانب الهی ندا آید: بندگانم به عزت و جلالم سوگند ، شما را جایگاه و مقام گرامی و عطایای فراوان دهم و شما را در جایی جای دهم که از زیر آن نهرها جاری است و شما در آن جاوید خواهید بود ، زیرا شما داوطلبانه برای من در ماهی که من بزرگش داشتم ، روزه گرفتید. پس خطاب به فرشتگان فرماید: فرشتگان من ، بندگان من را به بهشت داخل کنید." در اینجا امام (ع) فرمودند این پاداش برای کسانی است که یک روز از اول یا وسط یا آخر ماه رجب را روزه بدارند.

پیامبر گرامی اسلام (ص) نیز در بیان عظمت و اهمیت ماه رجب می‌فرمایند: "جبرئیل بر من نازل شد و گفت: به علی بگودر هر ماه سه روز را روزه بگیر که روز اول ، فضیلت روزه ده هزار سال ، روز دوم فضیلت روزه سی هزار سال و روز سوم ، فضیلت روزه صد هزار سال را دارد . گفتم: آیا این فضیلت ویژه من است یا برای همه مردم ؟ پیامبر فرمود: خداوند این را به تو و هرکس که این سه روز را روزه بدارد لطف می‌کند . گفتم آن سه روز کدام است؟ فرمود: ایام البیض؛ یعنی روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه ." سلام بر بهار مناجات و بندگی . سلام بر ایام البیضِ رجب که پذیرای زاهدان و عابدان است . سلام بر روزهایش که میزبان عاشقان وصال الهی است . سلام بر لحظه لحظه رجب که شاهد ذکرِ ذاکران است . سلام بر رجب ، ماه بارش مهر و محبت الهی ، ماه شکوفایی انسان ، ماه پیوند بندگان با معبود مهربان و ماه نورانی شب زنده دارانِ همیشه بیدار.