Pars Today

در ادامه به فراز دیگری از درس اخلاق آیت الله خامنه ای گوش می دهیم.

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

الحمدلله رب العالمین

 مسعد بن صدقه یکی از صحابه (مصعد بن صدقه ) از اباعبدالله (ع) نقل می کند که به اصحابش فرمود: لاتطعنوا فی عیوب من اقبل الیکم بالموده

یک کسی است با شما اظهار دوستی می کند، به سمت شما می آید و اظهار علاقه ای به شما می کند، دست رد به سینه او نزنید با ذکر عیوبی که شما در او مشاهده می کنید.  خیلی دستور مهم و بزرگ و عمومی است.

یک کسی می آید پیش ما و اظهار علاقه می کند به ما، ما فورا بریم سراغ اشکالاتی که در آن وجود دارد و روی آنها تکیه کنیم و طعن بر آنها بزنیم. می فرمایند مضمون این حدیث این است که محبت کسی که به شما اظهار محبت می کند قبول کنید ، بپذیرید محبت او را ولو عیبی در آن وجود دارد، لزومی ندارد طعن بر آن عیب کنید و این را موجب آن قرار دهید که دست رد به سینه او بزنید.

ولاتوقفواه علی سیئته  من یخضع بها

اگر کار خلافی دارد، گناه و عیبی دارد، لازم نیست او را به خاطر این عیب طرد کنید،  رد کنید ، متوقف کنید یعنی جلوی او را بگیرید. منافاتی ندارد با نهی ازمنکر. لکن رشته پیوند محبت را حفظ کنید بعد البته انسان برای نهی از منکر و مرات بودن برای مومن فرصت هایی دارد و می تواند اینکار را انجام دهد. اما اینجور نباشد که به مجرد آنکه  یک ایرادی را در او سراغ دارید، این موجب شود که محبت اورا و خود او را طرد کنید و قبول نکنید .

این یکی از اون شاه بیت های برخورد در روابط اجتماعی است. بعد فرمود این جز اخلاق و رفتار پیغمبر و اولیائش نیست.  یعنی کسانی می آمدند سراغشان و عیوب و اشکالاتی داشتند اما دست رد به سینه اونهاها نمی زدند. جذبشان می کردند، نگهشان می داشتند. البته در اصلاح آنها می کوشیدند، امر به معروف و نهی از منکر هم می کردند. این یک قاعده کلی است که به اندک بهانه ای افراد را طرد کردن و رد کردن، آنها را از مرز دوستی خود خارج کردن، این مخالف آنچیزی است که دراین حدیث به ما دستور داده شده است.