امام مهدی( عج)، منجی موعود

امروز پانزدهمین شعبان و در سالروز میلاد منجی عالم بشریت، حضرت مهدی (عج) قرار داریم. بدین مناسبت ویژه برنامه ای تدارک دیده ایم که توجه شما را به آن جلب می نماییم.

در سحرگاه نیمه شعبان، گل های نرگس، خبر از شکفتن آخرین غنچه باغ امامت دادند، آن خلیفه خدایی که مبارکی قدومش، سرآغاز مساوات و عدل، و صلح و دوستی در جهان است.  

پیک صبا دارد به لب از شوق دیدار این سخن

بادا مبارک مقدمت؛ یا سیدی، یابن الحسن

میلاد آخرین حجت خدا و یگانه دادگستر عالم و پرچمدار رهایی انسان از ظلم و ستم بر همۀ شما خوبان مبارک باد.

خداوند حکیم پیش از خلقت انسان، به فرشتگان فرمود:" إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً :  در زمین خلیفه ای (جانشین) خواهم داشت." (آیه 30/ بقره) اولین خلیفه، حضرت آدم (ع)؛ بود و پس از او، انبیا و اوصیای آنان،  یکی پس از دیگری بر این مسند نشستند و این رشته اتصال و ارتباطِ میان آفریدگان و حضرت پروردگار را ادامه دادند. وجود خلیفه خدا در روی زمین، از سنت ها و قوانین تغییر ناپذیری است، که  در تمام دوران حیات این عالم  بر آن حاکم گردیده است. خلیفه ای که آیینه تمام نمای حق بوده، و بیش از همه با خداوند سنخیت و ارتباط وجودی دارد. انسان، به عنوان خلیفه ی خدا بر زمین، در نمایاندن کمالات و خیراتِ حق تعالی، کامل‌ترین و برترین مخلوقات است.

قرآن کریم سرگذشت اقوام مختلف را بازگو می کند، که چگونه خداوند برای همه آنها، نبی و خلیفه ای بی بدیل قرار داده است. برخی از این اقوام سخن حق آنان را پذیرفتند و برخی دیگرعصیان و طغیان کردند، لذا گرفتار عذاب الهی شدند. این داستان های قرآنی، یک پیام کلی دارد، و آن اینکه خداوند هیچ قومی را  بدون خلیفه و وَلی رها نخواهد کرد، و این سنت قطعی در کل نظام آفرینش است. امام علی (ع) نیز، در اولین  خطبه نهج البلاغه ، پس از اشاره به خلقت آدم می فرماید:" خدای سبحان هیچگاه جامعه بشری را از وجود پیامبران، کتاب آسمانی و دلیل قاطع و راه روشن، خالی نگذاشت."

هم اکنون نیز حضرت مهدی (عج)، به عنوان خلیفه و آیینه ی تمام نمای خداوند، بر این کره خاکی زندگی می کند. این یگانه دوران در سحرگاه جمعه پانزدهم شعبان سال 255 هجری قمری در شهر سامرّا، چشم به جهان گشود. او همنام با خاتم الانبیا محمّد نام گرفت و کنیه ‏اش ابوالقاسم شد. امام مهدی (عج) در سال260 ه.ق با شهادت پدر بزرگوارش امام حسن عسکری (ع)، طبق سنت قطعی خداوند متعال، و از جانب او وارث خلافتی شد که با گذشت هزاران سال از خلقت و حیات انسان، پیوسته ادامه دارد.  

امام مهدی (عج) آمد، تا دنیا را متحول ساخته و دست به اصلاح همه جانبه بزند و تمدنى را که بر اساس زور و زر و تزویر بنا گردیده را ریشه کن نماید. وی بر اساس ارزش‏هاى الهى؛ تمدنى نو، بنیان خواهد نهاد، تا وعده الهی خداوند تحقق یافته و صلح و دوستی همراه با عدل و داد کره زمین را فرا گیرد. (آیه 5 / سوره قصص) و دشمنانِ دینِ خدا که همواره در جهت کفر و پنهان کردن حقیقت بودند، اینبار نیز مانند همیشه تصمیم به قتل این امام و خلیفه الهی را گرفتند. لیکن پروردگارِ عالم، او را از دیده ها پنهان کرد، تا امام زنده بماند و در زمان مناسب از پردۀ غیبت بیرون آید و جهان را پر از عدل و داد سازد.

(بخشی از دعای زیارت ال یاسین)

امام مهدی (عج)،  به‌طور مستمر بر احوال مؤمنان و یاران خویش مراقبت دارد، تا فرصت مناسب برای ظهور ایشان فرا رسد. ظهورآخرین امام ؛ نیازمند گذشت زمان و شکوفایی عقل و دانش و اخلاق مردم و آمادگی‌ آنان برای‌ همراهی با ایشان است. آخرین‌ خلیفه و پیشوای‌الهیِ انسان‌ها، به‌منظورهدایت‌مردم‌ به سر منزل مقصود ، زمام‌  حکومتی را به‌ دست‌ می‌گیرد که براساس خدا محوری، عدالتخواهی و قانونمندی است و این‌ امر در صورتی‌ امکان‌ خواهد داشت‌ که‌ مردم‌ آماده‌ی‌ بهره‌ گیری‌ از این‌ هدایت‌ الهی‌ باشند. چنانچه زمینه‌ مساعدی‌ در اجتماع‌ وجود نداشته ‌باشد و مردم‌ در مقامِ پذیرشِ دستورهای‌ هدایت ‌کننده‌ی‌ امام نباشند، ظهور پیشوای‌ آسمانی‌ و منجی‌ امّت‌ها در میان‌ چنین‌ مردمی، ثمری‌ نخواهد داشت.

‌ انسان در زندگی‌ اجتماعی‌ خویش، برای‌ حفظ، بقا و پیشرفت نیاز به حکومت و حاکم دارد. انسان سر به فرمان حاکمان‌ و زمامداران‌ می نهد تا آنان جامعه‌ای‌ سالم، آرام و به‌ دور از هر گونه‌ ظلم‌ و ستمِ بنا نهند. امّا نه‌ تنها به‌ این‌ خواسته‌ی‌  خویش‌ نرسیده، بلکه‌ روز به‌ روز شاهد گسترش‌ ظلم‌ وستم‌های‌ گوناگون است. لذا هم اکنون که فضای‌ سیاسی و امنیتی جهان متزلزل گشته، انواع فتنه ها همه جا را فراگرفته، بیماری های مرموز و ناشناخته شیوع یافته، فساد اخلاقی فراگیر شده، از اعماق‌ وجود آرزوی‌ درک‌ روزگاری‌ را می‌کند که‌ با روی‌ کار آمدن‌ مردی‌ الهی، روحِ عدالت‌ در کالبد جامعه‌ی‌ بشری‌ دمیده‌ شود. و این، آرزو و یا انتظار همان‌ زمینه‌ی‌ مساعد و بستر مناسب‌ برای‌ پذیرش‌ حکومت‌ جهانی‌ امام مهدی‌ (عج) است‌که‌باید در وجود تمامی‌جامعه‌ی‌بشری‌رسوخ‌ کند. البته باید به این نکته توجه داشت که این انتظار به منزله انفعال و سکوت نیست، که انسان در گوشه ای بنشیند و اقدامی درجهت اصلاح امور انجام ندهد، بلکه انتظار به معنی امید و آرزو است. امید و آرزو در زندگی انسان ، موثرترین عامل حرکت و مقاومت است. روح و جوهره این امیدواری خوش بینی انسان به آینده است که خداوند در آیات و روایات به صورت حتمی وعده داده است.

حکومت حضرت مهدی(عج)، تعریفی جدید از جامعه آرمانی و از مفاهیم قسط و عدل ارائه می دهد که تاکنون به دست بشر تحقق نیافته است. با ظهور حکومت مهدی(عج)، حکومتهای فاسد و ظالم از صحنه تاریخ محو و ریشه کن می شوند. روشن‌ است‌ که‌ پاک‌ سازی ‌چنین ‌جامعه‌ای‌ از لوث‌ وجود حکام فاسد،  مستلزمِ مبارزه و درگیری ‌با آنان است.  البته باید به این نکته نیز توجه کرد که این درگیری ها، دولتی ‌قوی‌ و کارآمد و سپاهی مجهز می‌طلبد. دولتی‌ که‌ از کارگزاران و یارانی ‌ویژه ‌تشکیل شده باشد. کسانی که ‌از هر جهت‌ شایستگی‌های‌ لازم‌ برای ‌تحمّل ‌مبارزات ‌طاقت ‌فرسای ‌اوّلیه‌ و سختی‌های ‌اداره‌ی‌ جامعه‌ی‌ پس‌ از ظهور را داشته ‌باشند، چرا که خداوند چنین مقدر نکرده است که امام زمان (عج) این رسالت را به تنهایی و با امداد غیبی به انجام برساند، بلکه می بایست سپاه عظیمی از مردم در گیرودار این رخداد عظیم وارد شده، تا خود نیز تحول یابند، و در تعیین سرنوشت تاریخی شان، نقش آفرینی کنند.

بنابراین لازم است همزمان با گسترش ظلم و بی عدالتی در جهان، افرادی صالح و شایسته تربیت شوند، تا منجی موعود را در اهداف عدالتخواهانه اش یاری نمایند. بنابراین در دوران پیش از ظهور، منتظران وظایفی بزرگ بر عهده دارند تا فرد و جامعه شایستگیهای لازم را برای همراهی با امام زمان خود را کسب کنند. اولین وظیفه انسان منتظر این است که درمورد امام زمان خود، معرفت کسب کند و او را به درستی بشناسد. این شناخت تا بدان درجه اهمیت دارد که در روایات شیعیان و اهل سنت از زبان پیامبر اسلام (ص) نقل شده که فرمود:"هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است." دیگر از وظایف منتظران این است که صفات ناپسند را از وجود خویش بزدایند و خود را به اخلاق حسنه و رفتار نیکو بیارایند. امام صادق(ع) می فرماید: "هرکس دوست دارد از یاران مهدی موعود باشد، باید منتظر باشد و در این حال با پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید. پس چنانچه در این حال بمیرد، ...پاداش او همچون کسی است که آن حضرت را درک کرده است. پس کوشش کنید و در انتظار بمانید." 

یاران امام زمان (عج)علاوه بر کاردانی و توانمندی بالای اجرایی و مدیریتی، از نظر معنوی، برترین و کامل ترین افراد زمان خود به شمار می روند.  بزرگان دین، ویژگیهای معنوی و شخصیتی یاران امام زمان(ع) را تبیین کرده اند. خصوصیاتی مانند علم و معرفت، ایمان، پارسایی، پاکدامنی و تقوا، بصیرت، عبادت و بندگی، دعا و نیایش، شرح صدر و بردباری را از ویژگیهای یاران حضرت مهدی(ع) برشمرده اند. سیّد بن طاووس از علمای بزرگ اسلام، در روایتی از علی(ع) می نویسد: "یاران مهدی، مردانی هستند دلهایشان چون فولاد است (از ایمان راسخ برخوردارند.) همه وجودشان یقین به خداست.... این شیرمردان پیروز و عقابان تیزچنگ، امامشان را در میان می گیرند و خود را در جنگها سپربلای او می کنند و هرچه را اشاره کند، با جان و دل انجام می دهند. برخی از آنان شب هنگام نمی خوابند و زمزمه قرآن و مناجاتشان همچون صدای زنبوران فضا را آکنده سازد. تا بامداد به عبادت خدای می ایستند و صبحگاهان بر مَرکبهای خود سوار می شوند... برافروخته و نورانی هستند، گویا در قلبشان چراغی است. آنان از خدا بیمناکند، و آرزو می کنند که در راه خدا کشته شوند..."

به امید صبح ظهور که تنها راه پایان مشکلات و گرفتاری ها و آغاز خوشی هاست... فرازی از دعای ندبه را با هم زمزمه می کنیم:

کی شود در چشمه آب زلال (ظهور) تو، ما غرقه شویم، که عطش ما طولانی گشت؟ کی شود که ما با تو صبح را شام کنیم و چشم ما به جمالت روشن شود؟ کی شود که همچنان که تو ما را می بینی، ما هم تو را ببینیم، در آن هنگام که پرچم نُصرت و پیروزی در عالم برافراشته ای؟ آیا ما خواهیم دید آن روزی را که بر گرد تو حلقه زده و تو با یاران وفادارت، زمین را از عدل و داد پر کرده باشی؟  و ریشه متکبران و ستمکاران جهان را از بر کنده باشی و ما با خاطری شاد به الحمدلله رب العالمین لب بگشاییم.  

مَتَى تَرَانَا [وَ] نَرَاکَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى أَ تَرَانَا نَحُفُّ بِکَ وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلا وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَکَ هَوَانا وَ عِقَابا وَ أَبَرْتَ الْعُتَاهَ وَ جَحَدَهَ الْحَقِّ وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَکَبِّرِینَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِینَ، وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ)