بررسی مطبوعات چاپ کابل 28جوزا 1397
(last modified Mon, 18 Jun 2018 06:29:40 GMT )
جوزا 28, 1397 10:59 Asia/Kabul
  • بررسی مطبوعات چاپ کابل 28جوزا 1397

"آتش بس، تغییر در شیوه های رسیدن به صلح" ، "آتش بس و نقش پاکستان در مدیریت جنگ در افغانستان" و "گشت زنی دسته های مسلح طالبان در شهر" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

آتش بس، تغییر در شیوه های رسیدن به صلح عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین آمده است:

عید فطر امسال، با ابتکار آتش‌بس از سوی دولت افغانستان، رنگ‌ و بوی دیگری به خود گرفته بود. اعلام آتش‌بس یک‌جانبه از سوی دولت افغانستان و تمدید نامحدود آن و در طرف مقابل نیز، اعلام آتش بس سه روزه طالبان از اول تا سوم عید، در طول سال‌های گذشته بی‌سابقه بود. این امر، بعد از سال‌ها سبب شد تا مردم افغانستان تجربه‌ای جدیدی از زندگی در یک کشور درگیر در جنگ را داشته باشند و بتوانند زمان اندکی را در صلح و آشتی بگذرانند. آتش‌بس زمانی واقعی‌تر و جالب‌تر به نظر رسید که دسته‌های از افراد طالبان وارد شهرها شدند و در کنار نیروهای امنیتی و مردم عادی به گشت‌و‌گذار پرداختند و عکس‌های یادگاری گرفتند. گرچه بالا رفتن بیرق طالبان در شهرها، برای مردمی که سال‌های سیاه حاکمیت آنها را در خاطر دارند و بیش از 15 سال هدف حمله طالبان بوده‌اند و هنوز هم جای‌جای کوچه‌ها و خیابان‌های شهرشان خاطرات تلخ حملات انتحاری و انفجاری طالبان را با خود دارند، آزار‌دهنده بود، اما با همه این‌ها، افغانستان فضایی قابل تحمل‌تر و انسانی‌تر را در این روزها تجربه کرد. 

نویسنده می افزاید: 

دولت افغانستان برای رسیدن به صلح پایدار، باید به زمینه‌های دیگری که تنور جنگ را در افغانستان داغ نگه‌داشته‌اند، توجه جدی داشته باشد، مسایلی چون کشت، قاچاق و اعتیاد به مواد مخدر، فقر گسترده شهروندان، فساد اداری فراگیر در ادارات و عدم توزیع عادلانه امکانات، فرصت‌ها و بودجه ملی برای تمام شهروندان کشور، عوامل تداوم جنگ در افغانستان هستند و باید راه‌های عملی برای پایان دادن به آنها پیدا شده و به اجرا گذاشته شود. 
آتش بس در این چند روز تنها یک نمونه کوچک از امکان رسیدن به صلح بود و انفجارهای دو روز پی‌در‌پی در ننگرهار که تجمعات طالبان و مسئولان دولتی و مردم را هدف قرار داد نیز نشان داد که حلقات، گروه ها و قدرت‌هایی وجود دارند که به هیچ صورت خواستار افغانستان آرام، باثبات و بدون جنگ نیستند و از هر راهی برای گسترش جنگ و خشونت استفاده می‌کنند.

 

آتش بس و نقش پاکستان در مدیریت جنگ در افغانستان  عنوان سرمقاله ی روزنامه ی آرمان ملی است که در آن چنین آمده است:

کشته شدن ملا فضل الله رهبر طالبان پاکستانی در خاک افغانستان نباید فقط بهای سه روزه آتش بس باشد واگر قیمت بیشتر دارد، باید مقام‌های افغانستان آن را به مردم توضیح دهند. هرنوع معامله صلح با پاکستان وطالب بدون مشورت واضح و روشن با اکثریت مردم افغانستان ونشر آن از طریق رسانه‌های کشور محکوم به شکست بوده و طبیعی است که منابع مالی وانسانی بیشتر صرف یک برنامه ناکام خواهد شد.

آرمان ملی می افزاید:

اگر رییس جمهور غنی و امریکایی‌ها می‌خواهند برنامه صلح شان موفق شود خوب است که مجلس بزرگی از رهبران‌، نخبه گان سیاسی، روشنفکران وجامعه مدنی برگزار شود تا برای رسیدن به صلح سرتاسری چار چوب اساسی آن مشخص شود، درآن صورت مردم ازاین برنامه حمایت خواهندکرد.

 

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان گشت زنی دسته های مسلح طالبان در شهر  چنین نوشته است:

اجازه دادن به دسته‌های مسلح طالبان برای ورود به شهر، نه توجیه قانونی دارد، نه منطق سیاسی و تاکتیکی. به چه دلیل باید دسته‌های مسلح طالبان در روزهای عید که مردم مشغول گشت‌وگذار در خیابان‌ها هستند، وارد شهر شوند؟ چرا باید به دسته‌های مسلح اجازه‌ی گشت‌زنی در خیابان‌ها داده شود؟ در طول ۱۶ سال گذشته، حکومت کسانی را که در ساحه‌ی زیر سلطه‌ی طالبان زنده‌گی می‌کنند و گاه‌گاهی به شهرها می‌آیند، بازداشت و مواخذه نمی‌کند، اما طالبان کسانی را که از شهرها به ساحه‌ی زیر کنترول آنان می‌روند، بازجویی و حتا در دادگاه‌های صحرایی‌شان محاکمه می‌کنند. همین‌قدر مدارا کافی بود. ضرور نبود که برخلاف معیارهای پذیرفته‌شده‌ی امنیتی، به دسته‌های مسلح طالبان اجازه‌ی ورود به شهر داده شود.

در پایان هشت صبح می افزاید: 

فرمانده گارنیزیون کابل و دیگر مقام‌های کلیدی امنیتی پایتخت با کدام توجیه تاکتیکی به ورود دسته‌های مسلح طالبان به پایتخت موافقت کرده بودند؟ از همه بدتر این‌که وزیر داخله هم با شماری از افراد طالبان عکس یادگاری گرفته است. وزیر داخله می‌گوید از سر تصادف با آنان مواجهه داشته است. اما این گفته توجیه‌کننده‌ی حضور دسته‌های مسلح طالبان به داخل شهر نیست.

رییس جمهور غنی بارها گفته است که افغانستان دو حاکمیته را قبول ندارد. اما مقام‌های کلیدی امنیتی پایتخت شاید به فرمان ایشان اجازه دادند که دسته‌های مسلح طالبان با پرچم  این گروه در شهر گشت‌وگذار کنند؟ آیا این امر مصداق افغانستان دو حاکمیته نیست؟ مگر ما افغانستان سفید ‌و سیاه می‌خواهیم که اجازه داده‌ایم، طالبان با افراد مسلح‌شان به شهر وارد شوند؟