بررسی مطبوعات چاپ کابل 6 اسد 1397

"افغانستان آزمایشگاه ائتلاف‌های سیاسی" ، " ائتلافی برای قدرت یا نجات افغانستان" و "عمران خان سیاست حمایت از تروریستان" ،مهمترین عناوین روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه افغانستان ما در سرمقاله ای تحت عنوان، افغانستان آزمایشگاه ائتلاف‌های سیاسی چنین نوشته است.

روز پنج‌شنبه هفته گذشته ائتلاف بزرگ ملی با حضور شماری از احزاب و شخصیت‌های سیاسی اعلام موجودیت کرد. ائتلاف بزرگ ملی از نظر زمانی در آستانه انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری تشکیل شده است و طبعیتا مسئله انتخابات در راس برنامه‌های این ائتلاف سیاسی قرار دارد. 
واکنش‌ها به اعلام موجودیت ائتلاف بزرگ ملی متفاوت است. دولت افغانستان از آن استقبال کرده و از گفتمان مشترک میان حکومت و جریان‌های سیاسی سخن گفته است. اما مهم‌تر از نحوه برخورد حکومت، چهره‌ای است که ائتلاف از خود در زمان اعلام موجودیت و در آینده ترسیم کرده و می‌کند.

 از نگاه برنامه و اهداف اساسی، ائتلاف تا کنون شدیدا در مقام انتقاد از دولت وحدت ملی قرار داشته است، اما قرار است ائتلاف ملی در روزهای آینده خطوط اساسی‌اش را رسما اعلام کند. 

این روزنامه می افزاید:

جو ائتلاف‌های سیاسی زمینه ساز فضای گفتمان سیاسی در کشور است. در صورتی که اعضای گروه‌های سیاسی، جامعه مدنی، شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی در چوکات قانون اساسی به طرح نظرات، راهکارها، برنامه‌های علمی و عملی در کشور همت کنند، حکومت مکلف است تا بدان‌ها تن بدهد، گوش کند، گفتگو کند و قناعت طرف‌های خود را فراهم سازد. موضوعات و مشکلات زیادی در حال حاضر در افغانستان وجود دارند که نیاز به گفتگو و حمایت همه اقشار مردم و گروه های سیاسی دارند. از انتخابات گرفته تا مسئله صلح، جنگ با تروریزم، فساد اداری، مواد مخدر، فقر، حضور تمامی گروه های قومی و زبانی در دولت و ... موضوعات مهمی هستند که می‌توانند تبدیل به گفتمان شوند.

در همین حال ائتلافی برای قدرت یا نجات افغانستان عنوان سرمقاله روزنامه هشت صبح است که در آن چنین آمده است.

احزاب و جریان‌های سیاسی و اجتماعی عمده‌ای در کابل گرد هم آمده و جریانی به نام «ائتلاف بزرگ ملی افغانستان» را به وجود آوردند. این ائتلاف نسبت به ائتلاف‌های مشابه فراگیرتر و با اعتبارتر است. تقریباً می‌شود گفت که تمام مخالفان مهم اشرف غنی زیر یک چتر جمع شده‌اند.

این ائتلاف از روز نخست تشکیل، حکومت وحدت ملی را شدیداً به باد انتقاد گرفت و آن را به انحصارطلبی، قوم‌گرایی و ناتوانی از بهبود وضعیت عمومی متهم کرد. در اعلامیه‌ی پایانی به صراحت آمده است که اشرف غنی در پی دخالت در انتخابات بوده و نشانه‌های آن مشهود است.

حکومت از شکل‌گیری این جریان استقبال کرده است. در اعلامیه‌ی خبری ارگ آمده است که «حکومت از برنامه‌ها، پیشنهادها و طرح‌های احزاب سیاسی، ائتلاف‌ها و فعالین جامعه‌ی مدنی که در مطابقت با قوانین نافذه‌ی کشور و آرزوهای مردم باشد، استقبال می‌کند. ارگ از جریان‌های سیاسی می‌خواهد که طرح‌های سازنده‌ی خود برای کمک به حکومت و مردم ارایه بدارند.»

این اعلامیه نسبت به اظهارات پیشین رییس جمهور که در کنفرانس خبری اخیر خود به برخی از احزاب عمده‌ی ایتلاف بزرگ ملی تاخت و آن‌ها را نماینده‌ی مردم ندانست، لحن کاملاً متفاوت و آشتی‌جویانه‌ای داشت. دلیل خشم رییس جمهور هم تقاضای لغو ثبت نام رای‌دهندگان و تغییر سیستم انتخاباتی از سوی تعدادی از جریان‌های سیاسی عمده مانند حزب اسلامی و حزب جمعیت اسلامی بود.

هشت صبح در ادامه نوشته است که:

قدرت‌طلبی سیاستمداران ارشد افغان ائتلاف‌های سیاسی را در بزنگاه‌های مهم سیاسی و تاریخی تضعیف می‌کند. در این تردیدی نیست که کار یک سیاستمدار کسب قدرت است، ولی کسب قدرت معطوف به منافع عمومی و مبتنی بر ارزش‌ها و برنامه‌های مشخصی باشد که منافع و خیر عمومی را تأمین کرده بتواند، اما در افغانستان سیاستمداران ارشد، از جمله اعضای ایتلاف بزرگ ملی، قبل از رسیدن به قدرت با لحن پوپولیستی و با تحریک احساسات قومی و منطقه‌ای به ارگ می‌تازند، ولی پس از این‌که در چارچوب قدرت جای و منالی یافتند، مردم را فراموش کرده و به توجیه عملکرد حکومت می‌پردازند.

و سرانجام روزنامه ای آرمان ملی در سرمقاله این تحت عنوان عمران خان سیاست حمایت از تروریستان را ادامه خواهد داد چنین پرداخته است.

نهادهای انتخاباتی در پاکستان روز جمعه اعلام کردند که حزب تحریک انصاف به رهبری عمران خان پیروز انتخابات است و برای تشکیل یک دولت ائتلافی به کمک و مشارکت احزاب مستقل و کوچک نیاز دارد.

عمران خان دیروز پس از اعلام پیروزی اش گفت: «آرزو دارم مناسبات ما با افغانستان به مرحله‌ی از دوستی باشد که مثل اتحادیه اروپا با افغانستان مرزهای باز داشته باشیم».

موضوع قابل تأمل این است که عمران خان به حمایت و کمک ارتش به ویژه شبکه استخباراتی پاکستان در انتخابات پیروز شد و او، مجبور و یا متعهد است که از برنامه‌های نظامیان پاکستانی در منطقه حمایت کند در حالی که در گذشته کم و بیش میان نظامیان و حکومت آن کشور هم آهنگی وجود نداشت و زمانی که اختلاف میان ارتش و رهبران حکومت غیر نظامی بالا می‌گرفت، ارتش دست به کودتا می‌زد و حکومت را سقوط می‌داد و پس از اعلام حالت اضطرار، قدرت را به دست می‌گرفت

نویسنده افزوده است که:

عمران خان از جمله چهره‌هایی در پاکستان  شناخته می‌شود که از گروه‎‌های تروریستی همواره حمایت کرده و در افغانستان خواهان حاکمیت گروه طالبان است که ما از آن‌ها به عنوان مزدوران و یا ملیشه‌های پاکستانی یاد می‌کنیم.

اگر در برابر پاکستان تصمیم قاطع گرفته نشود، آن کشور به این زودی‌ها رابطه‌اش را با هراس افگنان قطع نخواهد کرد و منطقه هم‌چنان در آتش جنگ و ویرانی خواهد سوخت.