پرسش هایی پیرامون واقعه عاشورا(2)

در این برنامه به پرسشی دیگر پیرامون واقعه عاشورا می پردازیم . اینکه آیا واقعه عاشورا تنها در فرهنگ شیعی و از اهمیت ویژه ای برخوردار است؟ و آیا مذاهب اسلامی دیگر که همان اهل سنت هستند درباره شهادت اباعبدالله الحسین و ظلمی که بر خاندان رسول الله (ص) روا داشته شده بی تفاوت بوده اند ؟ با ما همراه باشید!

حسین(ع) بر شانه های پیامبر بازی می کرد پیامبر او را می بوسید و می بویید و می فرمود: « حسین از من است و من از حسینم . خداوند دوستدار حسین را دوست بدارد.» ام سلمه نقل می کند" حسین نزد پیامبر بود و  ناگاه دیدم که پیامبر (ص) می گرید از دلیل گریه ایشان پرسیدم فرمودند: « جبرئیل در اینجا با من و حسین بود از من پرسید آیا او را دوست می داری؟ گفتم بلی جرئیل گفت امت تو او را بعد از تو در سرزمین کربلا خواهند کشت! آنگاه مشتی از خاک کربلا به من داد » این روایت به تواتر در منابع شیعه و سنی نقل شده است. 

هر چند عشق حسین (ع) و داغ شهادت او، مرزهای دین و جغرافیا را در نوردیده است اما برای شیعیان که اباعبدالله را سومین امام و جانشین برحق پیامبر(ص) می دانند عاشورا معنای دیگری دارد. امام در فرهنگ شیعه تنها راه هدایت انسان به سوی خداست و  بنابر آیه تطهیر، از هر خطا و اشتباهی مصون است. نام شیعه چنان با نام حسین (ع) و عاشورا پیوند خورده است که بدون آن گویی از معنا تهی می شود. با این وصف ممکن است این پرسش به ذهن برسد که آیا واقعه عاشورا تنها در فرهنگ شیعی و  از اهمیت ویژه ای برخوردار است؟ و آیا مذاهب اسلامی دیگر  که همان اهل سنت هستند درباره شهادت اباعبدالله الحسین و ظلمی که بر خاندان رسول الله (ص) روا داشته شده بی تفاوت بوده اند ؟ در این برنامه می خواهیم به این پرسش پاسخ دهیم با ما همراه باشید!

اهل سنت در کتب خود در خصوص جایگاه سیدالشهداء(ع) و وقایع عاشورا روایات و مطالب بسیاری ذکر کرده اند. غالب بزرگان اهل سنت به اهل بیت (ع) ابراز ارادت می کنند و  ایشان را  امین و صدیق و دارای درجات بالای ایمان می دانند. این بزرگان  نهضت امام حسین را بر حق می دانند و یزید را فاسق و ظالم می دانند که به دلیل جنایت علیه فرزندان رسول خدا شایسته لعن است. از بین قدمای این گروه می­توان به ابن عماد، تفتازانی و ابن جوزی اشاره کرد. در میان بزرگان اهل سنت عده کمی هم هستند که هرچند امام حسین را بر حق می دانند اما مقصر بودن یزید را نمی پذیرند و برای این جنایت بزرگ مقصران دیگری می تراشند.

مورخان بزرگ اهل سنت مانند بخاری، طبری و  ذهبی،  در کتاب های خود  اساس قیام امام حسین(ع) را آزادی، عدالت و شرافت می دانند و معتقدند او با شهادت خویش به همگان درس آزادگی و عزت آموخت. تفتازانی نیز از متکلمین بنام اهل سنت است می گوید: ظلمی که بر اهل بیت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ انجام گرفته نمی توان آن را پنهان نمود. زیرا بر این ظلم که در نهایت شقاوت بوده جمادات و حیوانات بی زبان شهادت می دهند و نزدیک بود که زمین و آسمان بر آن گریه کنند و کوه ها از جا کنده شوند و صخره ها تکه تکه گردند. پس لعنت خدا بر کسی که این کار را انجام داد یا به آن راضی شد و یا در این جهت کوشید. و عذاب آخرت شدید تر و ماندگار تر می باشد.

از سبط بن جوزى ( مورخ سنی مذهب قرن هفتم)  در مورد لعن یزید پرسیده شد. او در جواب گفت: "احمد بن حنبل (پیشوای مذهب حنبلی) لعن او(یزید) را تجویز کرده است، ما نیز به خاطر جنایاتى‏ که درباره پسر دختر رسول خدا مرتکب شد، او را دوست نداریم و اگر کسى به این حد راضى نمى ‏شود، ما هم مى ‏گوییم اصل، لعنت کردن ‏یزید است."

شبلنجی که از علمای اهل سنت در قرن ۱۳ قمری است، کتابی به نام «نورالابصار فی مناقب آل النبی المختار(ص)» دارد . او در این کتاب  به و واقعه عاشورا و نقل فضایل و مظلومیت امام حسین(ع) پرداخته و دو کرامت از سر مبارک ابا عبدالله (ع)  نقل می کند. این کتاب قبلا در مساجد اهل سنت در کنار قرآن بود و زمانی که وهابی ها حاکم شدند آن را جمع کردند.

نگاهی گذرا به نظرات بزرگان و عالمان اهل تسنن نشان می دهد که بسیاری از آنان از وافعه عاشورا اندوهگین بوده اند و  اباعبدالله الحسین را در این قیام بر حق می دانستند. پیروان آنان نیز به تبع عالمان خود، همین وضعیت را داشته اند. در این میان وهابیت که فرقه ای ساختگی است و نه مذهبی اسلامی، تفکری کاملا اموی و یزیدی دارد و سعی می کند آن تفکر را به عنوان نظر اهل سنت معرفی کند. این فرقه سعی می کند عاشورا و شهادت امام حسین را، مسأله ای مختص شیعه مذهبان معرفی کند و به این ترتیب نهضت حسینی را کمرنگ و بی اهمیت جلوه دهد. بی اطلاعی از تاریخ و نیز منابع دینی باعث شده که این عقاید باطل و بی ریشه، عده ای از بی خبران را به خود جذب کند. اما همانطور که تلاش بنی امیه برای خاموش کردن نور حسین(ع) به جایی نرسید، پیروان آنها هم در هر برهه ای از زمان محکوم به رسوایی و شکست خواهند بود.

برنامه امروز را با شعری از  شافعی - پیشوای یکی از مذاهب اربعه اهل سنت-  درباره عاشورا به پایان می بریم . او چنین سروده است:

  «عاشورا از حوادثی است که خواب مرا ربوده و موی مرا سپید کرده است .  

دل و دیده مرا به خود مشغول ساخته و مرا اندوهگین کرده است و اشک چشم، جاری و خواب از آن پریده است .  

حسین کشته‌ای است بدون جرم و گناه که پیراهن او به خونش رنگین شده!   

عجب از ما مردم آن است که از یک طرف، به آل پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم درود می فرستیم و از سوی دیگر، فرزندان او را به قتل می رسانیم و اذیت می کنیم!  

اگر گناه من دوستی اهل بیت پیامبر است، از این گناه هرگز توبه نخواهم کرد. اهل بیت پیامبر در روز محشر، شفیعان من هستند و اگر نسبت به آنان بغضی داشته باشم، گناه نابخشودنی کرده‌ام.»