Pars Today

"راه حل ، نظم مبتنی بر جمهوری است" ، " آغاز گری که به انجام خواهد رساند " و " تا رفتن به مذاکرات اختلافات خود را حل کنید"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

راه حل ، نظم مبتنی بر جمهوری است عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که  در آن چنین آمده است :

دیروز آقای محمدعمر داوودزی به نمایندگی از شورای رهبری مصالحه گفت که در نشست قطر یک هیأت فراگیر به نمایندگی از جمهوری شرکت می‌کند که در آن مقام‌های حکومت هم حضور خواهند داشت. از این سخنان معلوم می‌شود که ارگ اجماع سیاسی در مورد مذاکره با طالبان را ایجاد کرده است. ارگ از نشست مسکو درس‌های لازم را گرفت. در نشست مسکو احزاب و رهبران شناخته‌شده‌ی سیاسی بدون هماهنگی با ریاست جمهوری اشتراک کرده بودند. در آن نشست همه‌ی جناح‌ها موقف‌های متضاد داشتند. کسانی که در نشست مسکو از کابل برای مذاکره با طالبان شرکت کرده بودند، ‌دیدگاه واحد و هماهنگ نداشتند؛ به همین دلیل بود که آن نشست فضای سیاسی افغانستان را انقطابی ساخت.

هشت صبح می افزاید :

اگر نظام جمهوری و دموکراسی نمایندگی پذیرفته نشود، همه‌ی گروه‌ها برای انحصار قدرت تلاش خواهند کرد و این امر جنگ را در کشور دایمی خواهد ساخت. مردم افغانستان صلح می‌خواهند و این امر صرف در قامت یک دموکراسی نماینده‌گی تحقق خواهد یافت. هر‌گروهی که در برابر این خواست مردم افغانستان قرار بگیرد، باید بداند که حتی در صورت پیروزی نظامی هم مورد قبول مجموع شهروندان افغانستان قرار نمی‌گیرد.

البته بسیار بعید است که یک گروه تمام افغانستان را اشغال کند. چنین چیزی محال است. هر‌گروهی که می‌خواهد در آینده‌ی افغانستان نقش داشته باشد، ‌باید در قدم اول به خشونت پایان دهد و بعد خودش را در یک دموکراسی نمایندگی مدغم بسازد. راه رسیدن به صلح، هم همین است. هیأتی که از افغانستان می‌رود، باید بسیار به وضوح به همه توضیح دهد که در فقدان دموکراسی نمایندگی و نظم جمهوری، فقط جنگ خواهیم داشت.

و آغاز گری که به انجام خواهد رساند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی انیس است که در آن چنین آمده است :

صلح یک نیاز جدی مردم و اولویت کاری حکومت است، از اینرو حکومت وحدت ملی در نخستین روزهای کاری اش تلاش کرد تا این نیاز زمان را برآورده سازد به همین منظور دورازه های زیادی را در بیرون از کشور به ویژه پاکستان دق الباب کرد و سرانجام به این نتیجه رسید تا با یک اقدام بی پیشینه، در دومین کنفرانس کابل، بسته پیشنهادی صلح را بدون قید وشرط به طالبان ارائه و به تعقیب آن آتش بس یکطرفه را نیز اعلام و آنرا رعایت نماید که این اقدامات حکومت وحدت ملی در اصل بی پیشینه و  یک حرکت فوق العاده به منظور برقراری صلح تلقی گردید، مگر در پنج دور گفتگوها میان نماینده امریکا و طالبان تیم مذاکره کننده حکومت افغانستان که طرف اصلی قضیه است حضور نداشت که این غایب بودن حکومت در گفتگوهای صلح، واکنش ها را در داخل کشور برانگیخت و مردم افغانستان را نگران ساخت که در عدم حضور نمایندگان دولت افغانستان آنهم در پشت درهای بسته چه تصامیم خواهد گرفته شد و سرنوشت مردم به کجا خواهد انجامید.

انیس می افزاید :

حکومت افغانستان سعی کرد به منظور گفتگو با طالبان هیئت دوازده نفری را معرفی نماید تا به نمایندگی از مردم افغانستان در مذاکرات حضور داشته باشند، اما این طالبان بودند که از گفتگوی مستقیم با نمایندگان دولت، ابا ورزیدند و شماری از حلقات داخلی و خارجی نیز با انتقاد غیر منصفانه از حکومت، سران این نظام را به کم کاری در روند صلح متهم کردند، درحالیکه رهبری حکومت وحدت ملی همواره تاکید بر این داشته که مردم و حکومت افغانستان خواهان صلح عادلانه و با عزت اند، موضوعی که خواست حقیقی مردم افغانستان منحیث طرف اصلی قضیه می باشد، اما حالا حکومت بار دیگر در تلاش است تا به خاطر تسریع روند گفتگوهای صلح،  هیئت فراگیر و همه شمول دیگری را که مورد تایید همه قرار گیرد، معرفی نماید.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که در سرمقاله ای تحت عنوان تا رفتن به مذاکرات اختلافات خود را حل کنید چنین نوشته است :

موضوع مصالحه با طالبان کار ساده‌ای نیست؛ زیرا این معضل حالا به یک پدیده جهانی و منطقه‌ ای مبدل و در طول چهل سال گذشته ایجاد شده است.
روشن است که آشتی با طالبانی که هنوز بر طبل جنگ می کوبند و جنگ جویانش هنوز در نقاط مختلف افغانستان به کشتار مردم و نظامیان افغانستان سرگرم اند، کار ساده ای نیست. تقلای طالبان برای این است که اگر بتوانند در چند ماه آینده، تا رسیدن به توافق در گفت و گو های صلح، برخی از ولایت ها را اشغال کنند تا در جریان مذاکرات از موضع برتر وارد گفت و گو شوند وامتیازات بیشتری بدست آورند.
در پایان آرمان ملی می افزاید :

حکومت و سیاسیون کشور و نماینده گان اقشار مختلف، باید تا رفتن به مذاکرات دوحه، اختلافات خویش را حل کنند و برای گفت و گو و مشورت ها با نماینده گان طالبان، برنامه ریزی کنند.
انجام مذاکرات برنامه ریزی شده و هماهنگی میان هیأت گفت‌وگو کننده، از بروز پراکندگی در جریان مذاکرات جلوگیری می کند و آنان می توانند در میز گفت‌و‌گوها، قوی تر ظاهر گردند.