بررسی مطبوعات چاپ کابل ۳۱ حمل 1398
"مذاکرات صلح و مرز باریک میان همکاری و دخالت" ،" ناکامی دیپلماتیک" و "انتخابات پارلمانی را از اسارت بکشید" عناوین مهم سرمقالات امروز روزنامه های چاپ کابل است.
"مذاکرات صلح و مرز باریک میان همکاری و دخالت" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین آمده است:
روند صلح قطر هرچند با فراز و نشیب ها؛ اما و اگرها و سوال ها وابهام های روبرو بود؛ اما حکومت افغانستان با توجه به منافع و واقعیت های سیاسی افغانستان از این روند حمایت و پشتیبانی کرده و آمادگی خود را برای مذاکره با طالبان اعلام کرد و شورای رهبری مصالحه تشکیل داد و نمایندگان خود را برای اشتراک در جلسه قطر انتخاب کرد؛ ولی متأسفانه این سفر به تأخیر مواجه شد و طالبان هیأت دولت افغانستان را نپذیرفت و کشور قطر لیست دیگری را که هرگز از شمولیت برخوردار نبود و با واقعیت های سیاسی، اجتماعی افغانستان همخوانی نداشت؛ به حکومت افغانستان فرستاد. طبیعی است که این لیست از سوی حکومت رد می شد و در نتیجه کشور قطر جلسه بین الافغانی را لغو کرد.
نویسنده می افزاید:اگر ملاحظاتی در ترکیب هیأت و کمیت آن وجود داشت، می شد آن را با حکومت مطرح و حکومت در مشوره با احزاب و نمایندگان مردم روی لیست جدید به توافق می رسیدند؛ اما ارائه لیست از سوی کشور قطر به صورت یک جانبه برخلاف عرف دیپلماتیک و رویه همکاری میان کشورها و دخالت آشکار در مهمترین مسأله ملی یک کشور دیگر به حساب می آید. انتظار ما از کشورهای خارجی این است که در ارتباط با مسأله صلح کمک کننده و تسهیل کننده باشند، نه این که مطابق خواست خود و بدون در نظرداشت مطالبات مردم افغانستان در این پروسه مداخله کنند
" ناکامی دیپلماتیک" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:
تردیدی نیست که لغو نشست قطر یک ناکامی دیپلماتیک بود، اما این ناکامی فرصتی را فراهم کرده است تا دوباره حکومت، نیروهای سیاسی و فعالان جامعهی مدنی روی یک هیأت که شمار آن کمتر باشد، به توافق برسند. روشن است که فعلاً در مرحلهی مذاکره قرار نداریم. در مرحلهی کنونی هرنشستی که برگزار شود، در آن شرکتکنندهگان پالیسی، اهداف و مواضع خودشان را توضیح میدهند. برای توضیح پالیسی و مواضع هم حدود ۱۰۰ تن کافی است. حتا کای آیده، فرستادهی پیشین دبیر کل سازمان ملل متحد در امور افغانستان، از شمار هیأت انتقاد کرده بود.
هشت صبح می افزاید:
اصل جمهوری و مشروعیت انتخاباتی باید مورد قبول همه قرار بگیرد. همه باید در یک دموکراسی نمایندهگی جذب شوند و در چارچوب آن اهداف خود را دنبال کنند. دموکراسی نمایندهگی در جایی شکل میگیرد که نیروهای گوناگون سیاسی و اجتماعی وجود داشته باشند. افغانستان کنونی نیروهای سیاسی و اجتماعی متنوع دارد و به لحاظ فرهنگی هم ناهمگون است، بنابراین راه دیگری غیر از یک دموکراسی نمایندهگی نیست. حکومت مدل عربستان و امارات در افغانستان جواب نمیدهد. این موضوع را باید همهی نیروهایی که میخواهند در آیندهی سیاسی افغانستان نقش داشته باشند، بدانند. به همین دلیل، لازم است که در مذاکره با طالبان روی آیندهی سیاسی افغانستان، نمایندهگان تمام نیروهای سیاسی و اجتماعی حضور داشته باشند.
و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی ماندگار که در سرمقاله ای تحت عنوان "انتخابات پارلمانی را از اسارت بکشید" چنین نوشته است:
گروگانگیری انتخابات و اراده مردم، ضربه بزرگ به پیکر مردم سالاری و باورمندی مردم به پروسهی انتخابات است. این در حالی است که در شرایط حساس و بحرانی کنونی وجود مجلس نمایندهگان که قانون اساسی آن را مظهر ارادهی مردم گفته، بسیار نیاز و مهم به نظر میرسد.چنانیکه مطابق بند دوم و چهارم ماده ۶۴ آن قانون، گرفتن تصمیم درمورد جنگ و صلح یکی از وظایف و صلاحیتهای مشترک رییس جمهور و پارلمان است و بنابراین باید همه موانع از سر راه اعلان نتایج انتخابات پارلمانی برداشته شده و پس از اعلام نتیجهنهایی انتخابات پارلمانی کشور، مجلس جدید باید در سریع ترین زمان ممکن افتتاح گردد تا کار کشور به نحوی سامان داده شود.
در پایان ماندگار می افزاید:اعلام نتایج نهایی انتخابات پارلمانی و شکل گیری مجلس جدید، حکومت و کمیسیون انتخابات را قادر میسازد که قدمهای روشنتری را برای برگزاری انتخابات ریاستجمهوری بردارند. در غیر آن تعویق اعلام نتایج نهایی انتخابات پارلمانی به نفع هیچ کسی نیست و بایستی به رأی مردم و سرنوشت آنان و کار کشور داری بیش از این به بهانههای مختلف بازی صورت نگیرد.