بررسی مطبوعات چاپ کابل 2 اسد 1398
"سخنان ناشیانه و سبک" ، " آیا ترامپ راست می گوید" و " تهدید یا توطیه ،دلیل قطع فعالیت شبانه ی شرکت های مخابراتی در بلخ چیست "، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.
سخنان ناشیانه و سبک عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است :
اظهارات دونالد ترمپ، رییسجمهور امریکا، در حضور عمرانخان، نخستوزیر پاکستان دربارهی افغانستان خیلی ناشیانه، بچهگانه و سبک بود. انتظار نمیرفت که رییسجمهور ایالات متحده این قدر ناشیانه و از موضع یک زمامدار کلونالیست سفیدپوست دربارهی افغانستان گپ بزند. به نظر میرسد که رییسجمهور امریکا روابط نظاممند با نهادهای این کشور ندارد. نهادهای ایالات متحده، افغانستانشناس زیاد دارند. چنین مینماید که در دوران ترمپ قصر سفید آنان را خانهنشین کرده است. اگر رییسجمهور ایالات متحده اطلاعات دقیق دربارهی افغانستان میداشت و با نهادها و کارشناسان این کشور مشورت میکرد، شاید چنین بیگدار به آب نمیزد.
هشت صبح می افزاید :
هیچ تردیدی نیست که دولتسازی، بازسازی و دموکراسیسازی در افغانستان کار دولت و مردم افغانستان است، اما کشورهایی که به نحوی در تخریب افغانستان سهیم بودند، در کمک به مردم افغانستان مسوولیت اخلاقی دارند.
و آیا ترامپ راست می گوید عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین آمده است :
دونالد ترامپ رییس جمهور فعلی ایالات در اظهارات نسنجیده مشهور است. او – هر از - گاهی با اظهارات عیجب و غریب خود همه را شوکه میکند. ترامپ در تازهترین و عجیبترین اظهاراتش در ملاقات با عمران خان نخست وزیر پاکستان گفته است که ایالات متحده اگر بخواهد در ظرف یک هفته بر تروریسم پیروز میشود. اما به گفته او آمریکا به دنبال چنین امری نیست و نمیخواهد که پلیس دنیا باشد. او که در بلوف سیاسی بی نظیر است حتی گفته است که نمیخواهیم ده ملیون انسان را بکشیم و افغانستان را از نقشه جهان محو کنیم.
نویسنده می افزاید :
سخنان ترامپ برای مردم افغانستان به لحاظ تاثیر روانی در مقیاس یک بمب هستهای میتواند باشد. اکنون همگان گیج و منگ میپرسند که اگر ایالات متحده نمیخواهد و یا نمیخواست بر تروریسم پیروز گردد، سبب آن لشکرکشی عظیم و این همه قربانی چه چیزی میتواند باشد؟ آیا آمریکا از اول در مبارزه با تروریسم صادق نبوده است و ما در تمام این سالها در یک بازی پلید گرفتار بوده ایم؟ اینها سوالاتی است که کم کم پاسخ خود را مییابد و هرچه زمان میگذرد، روشنتر و آشکارتر میشود.
به نظر میرسد سخنان تلخ و گزنده رییس جمهور ترامپ خیلی از واقعیتها را روشن کرده است. اکنون این مردم افغانستان هستند که تصمیم بگیرند که آیا در برابر تروریسم میایستند و یا تن به حکومت طالبانی میدهند.
و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی اطلاعات روز که در تحلیلی تحت عنوان تهدید یا توطیه ،دلیل قطع فعالیت شبانه ی شرکت های مخابراتی در بلخ چیست چنین نوشته است :
شرکتهای مخابراتی غیردولتی (اتصالات، افغان بیسیم، روشن و امتیان) پس از آنچه «دریافت تهدید از منبع نامعلوم» عنوان میشود، از سه شب پیش به اینطرف، شبانه فعالیت خود را در شهر مزار شریف قطع کردهاند.
این مسأله باعث ناراحتی حکومت محلی بلخ شد و والی بلخ دستور داد که اگر دوباره فعالیت این شرکتها از طرف شب قطع شود، نمایندگیهای آنها را در شهر مزار شریف مهر و لاک میکند و فعالیتشان در جریان روز نیز ممنوع میشود. با بیتوجهی به دستور والی و قطع دوبارهی فعالیت شرکتهای مخابراتی در یکشنبهشب، نمایندگیهای ساحوی شرکتهای مخابراتی غیردولتی روز دوشنبه در شهر مزار شریف مسدود و این شبکهها در جریان روز نیز غیرفعال شد.
با متوقفشدن خدمات شرکتهای مخابراتی غیردولتی، ساکنان مزار شریف در برقراری تماس با مشکل مواجه شدند و «سلام» تنها شرکت مخابراتی دولتی نتوانست نیازمندیهای آنها را پاسخ بدهد. به گفتهی ساکنان شهر مزار شریف، قیمت سیمکارت شبکهی مخابراتی دولتی سلام ـ یگانه شبکهی فعال حال حاضر مزار شریف ـ از ۱۰۰ افغانی به ۵۰۰ الی ۲۰۰۰ افغانی رسیده است.
در پایان اطلاعات روز می افزاید :
سخنگوی والی بلخ در صحبت با اطلاعات روز میگوید که نمایندگان شرکتهای مخابراتی غیردولتی در نشست با مقامهای محلی گفتهاند که از طرف آدرس نامعلومی تهدید دریافت کردهاند. به گفتهی او، یکی از مسئولان امنیتی شرکتها گفته که از آدرس نامعلومی تماس دریافت کرده و تهدید شدهاند که اگر هنگام شب فعالیت داشته باشند، مسئولیت بعدی به دوش خود آنها خواهد بود.
آنچه اعلامیه و هشدار والی بلخ و صحبت سخنگوی والی نشان میدهد، از دید حکومت محلی بلخ، شرکتهای مخابراتی غیردولتی براساس یک «توطیه» فعالیتشان را از طرف شب قطع میکنند.
منیر احمد فرهاد، سخنگوی والی بلخ میگوید وقتی شرکتهای مخابراتی به دستور دشمن فعالیت خود را قطع میکند، نشاندهندهی آن است که اینها همکار دشمن است: «اگر اینها به دستور مقامات دولتیشان اعتنا نمیکنند، معلومدار است که اینها زیر چتر دولت نه، بلکه زیر چتر مخالفان زندگی میکنند. این کار شرکتهای مخابراتی همکاری و انداختن آب به آسیاب دشمن است.»