بررسی مطبوعات چاپ کابل 9 اسد 1398

"یوناما و جابجایی متهم و قربانی" ، " دوام کشتار مردم " و " افزایش تلفات ،استراتژی طالبان و بی کارگی حکومت" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی افغانستان ما در سرمقاله ای تحت عنوان گزارش یوناما و جابجایی متهم و قربانی چنین نوشته است :

یوناما در گزارش تازه خود از افزایش کشتار مردم توسط نیروهای دولتی و کاهش آن توسط طالبان خبر داده است. این گزارش در تمام رسانه های بین المللی انعکاس وسیع داشته است و تا کنون به نحوی به جایگاه دولت افغانستان در ذهنیت جهانی صدمه وارد کرده است. گزارش تازه یونامه به معنای واقعی کلمه جانبدارانه و اتهام بستن به قربانی است. در حالی که مردم و دولت افغانستان سال ها است در آتش جنگی می سوزند که تروریسم بین المللی با حمایت های وسیع و گسترده جهانی و منطقه ای شعله ور ساخته است، گزارش ملل متحده و متهم کردن نیروهای امنیتی افغانستان بخشی از رفتارهای جانبدارانه و نوعی فشار بر دولت افغانستان است. 

نویسنده می افزاید :

به نظر می رسد که گزارش یوناما کاملا سیاسی و جانبدارانه تهیه شده است. در طی سال های اخیر تلاش های مستمر صورت می گیرد که از یک سو جای قربانی و متهم را بدل کنند و از سوی دیگر جلو روندهای دموکراتیک را بگیرند. این که در پشت این تلاش ها چه اهدافی نهفته است نمی توان قضاوت قطعی کرد. اما آن چه مسلم است این است که متاسفانه نهادهای بین المللی همواره متاثر از فشارهای بین المللی و برخی قدرت های جهانی بوده است. برای مردم افغانستان هرگز پذیرفته نیست که تروریست ها با نیروهای امنیتی افغانستان یک جا مورد قضاوت قرار گیرد. 

و دوام کشتار مردم عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است :

گزارش جدید سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که  در سه ماه دوم سال جاری میلادی نسبت به سه ماه اول این سال، کشتار غیرنظامیان در افغانستان ۲۷ درصد افزایش یافته است. این گزارش سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که مردم عام و غیر‌نظامی افغانستان بهای جنگ را می‌پردازند. در حمله‌های انتحاری گروه طالبان و هم‌پیمانان آنان بر شهرهای بزرگ از جمله کابل،‌ غیرنظامیان به قتل می‌رسند. در حمله‌ی تروریستی اخیر به دفتر سازمان روند سبز، بیش‌تر از ۲۰ غیر‌نظامی جان‌های‌شان‌ را از دست دادند. بر مبنای قوانین بین‌المللی، دفتر یک جریان سیاسی یا یک حزب،‌ هدف غیرنظامی است. بر مبنای این قوانین، پولیس و کارمند عدلی هم اهداف غیر‌نظامی به حساب می‌رود. اما نیروهای تروریستی و طالبان به این قواعد پابندی ندارند و برای رسیدن به اهداف‌شان هر جایی را مورد حمله‌ی تروریستی قرار می‌دهند.

هشت صبح می افزاید :

اگر قتل غیرنظامیان هم‌چنان ادامه یابد، احتمال دوام گفت‌وگو کم خواهد شد. در این شب و روزها که کمپین‌های انتخاباتی در کابل و شهرهای دیگر در جریان است، ‌ترس از حمله‌های انتحاری بیش‌تر از هر وقت دیگر است. حمله‌ی تروریستی اخیر در کابل هم این گمانه را تقویت کرده است که طالبان برای حمله‌های انتحاری بیش‌تر آماده‌گی می‌گیرند. هر زمانی که گفت‌وگوهای دیپلمات‌های امریکایی با طالبان جدی‌تر می‌شود،‌ شمار حمله‌های انتحاری هم افزایش می‌یابد. روشن است که هدف از این نوع حملات، قدرت‌نمایی در کشتار است. شاید از این روش  در شب و روزهایی که مذاکرات میان‌افغانی آغاز می‌شود، نیز استفاده شود. ولی دوام کشتار سبب می‌شود که مذاکرات میان‌افغانی با چالش مواجه شود و سیاست‌مدارانی که در آن شرکت می‌کنند،‌ زیر فشار افکار عمومی قرار بگیرند تا مذاکرات را تمام کنند و از آن بیرون شوند. 

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی ماندگار که در سرمقاله ای تحت عنوان افزایش تلفات ،استراتژی طالبان و بی کارگی حکومت چنین نوشته است :

طالبان و داعشیان حتا اگر جمله‌گی تبعۀ افغانستان باشند، نیروهای نیابتیِ بیگانه‌گان‌اند که مغزهای استخباراتیِ جهان آن‌ها را سمت‌وسو می‌دهند. از این‌رو دست‌کم‌گرفتنِ آنان به معنای دست‌کم‌گرفتن قدرت‌های ذی‌نفع در جنگ افغانستان است. یکی از نقاط‌عطف برای پیروزی آن‌ها در جنگ در نظر حمایت‌گرانِ بیرونی‌شان چون پاکستان، افزایش در شمار تلفات و دامنۀ ویرانی‌هاست. این تلفات هرقدر در میان غیرنظامیان و این ویرانی‌ها هرقدر در مناطقِ مسکونی بیشتر باشد، مورد استقبالِ دولت‌هایِ حمایت‌گر قرار می‌گیرد؛ چرا که چنین تلفاتی یأس و نفرتِ بیشتری را در برابر حکومت بسیج می‌کند.

در پایان ماندگار می افزاید :

رسالتِ حکومت می‌باید کاستن از شمار تلفات در همۀ جهت‌هایِ جنگ به طُرقِ ممکن باشد. اما نقطۀ یأس‌آور این‌که: حکومتی که نمی‌داند ۳۲ کماندویِ خود را در کجا فرود ‌آورد تا همه در یک لحظه طعمۀ تیراندازانِ طالب نشوند، چگونه می‌تواند مدافعِ جان و مالِ خانواده‌هایی شود که طالبان در قریه‌ها و خانه‌های‌‌شان به زور سنگر گرفته‌اند؟