30 عقرب (21 نوامبر)؛ روز جهانی تلویزیون
تلویزیون ، تأثیرگذارترین رسانه است. تلویزیون، مردمیترین و پرمخاطبترین مدیوم برای ارتباطات و اطلاعرسانی است.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۶میلادی، بیست و یکم نوامبر را بهعنوان «روز جهانی تلویزیون» تعیین کرد. سازمان ملل متحد هدف از چنین اقدامی را ترغیب کشورها به تبادل برنامههای تلویزیونی به ویژه برنامههایی اعلام کرد که برای گسترش صلح، توسعهی اجتماعی، اقتصادی و تقویت مسائل فرهنگی جامعه ساخته میشود.
در دانشنامه ها آمده است: «تلویزیون یک ابزار مخابراتی برای ارسال و دریافت عکسهای متحرک و صدا از یک فاصلهی دور است. این لغت به تمام بخشها و برنامههای تلویزیون و پخش آنها اشاره میکند. کلمهی تلویزیون یک کلمهی دو قسمتی است که از زبان یونانی و لاتین میآید. «تل» در یونانی به معنای دور در حالیکه «ویزیون» به معنای دیدن یا بینایی است.»
امروزه وسایل ارتباط جمعی، نقش مهم و تعیین کنندهای در روابط بین جوامع و گروههای موجود در آن ها دارند و به میزان زیادی در هدایت و جهت دهی افکار عمومی سهیم هستند. در این میان، تلویزیون به عنوان رسانه ای دیداری و شنیداری، با حضور بلامنازع خود در خانه ها، بیشترین تاثیر را روی خانواده ها به ویژه کودکان و نوجوانان میگذارد. با ورود تلویزیون به خانه، خانواده بُعد جدیدی یافته، آن را از محلی صرفاً برای استراحت، صرف غذا و... خارج کرده و به سازمانی تبدیل کرده است که میتوان در آن آموخت؛ جهان را تماشا کرد و نیازهای فرهنگی را برآورده ساخت.
بسیاری از صاحبنظران معتقدند امروزه تلویزیون عضوی از خانواده است و برخی آن را بیگانهای میدانند که خود را بر خانواده تحمیل کرده است. به هر ترتیب امروزه، تلویزیون در کانون خانواده حضوری پررنگ و مؤثر دارد. روابط اعضای خانواده تحت تأثیر آن دگرگون و کارکردهای خانواده دچار تغییر و تحول جدی شده است. این رسانه در مواردی رقیب والدین و در مواردی یاریگر و همراه آنان است. گاه کارکردهای نهادهای رسمی را به چالش میکشد و گاه در نقش نهادی میانجی و واسط، به همافزایی کارکردها کمک شایانی میکند.