نیویورک تایمز از شادی مردم ایران شوکه شد!

پارس‌تودی- غرب سال‌ها شادی ایرانیان را نادیده گرفت و امروز کنسرت‌های گسترده ایران را نه واقعیت فرهنگی، بلکه اعتراضی سیاسی معرفی می‌کند.

 رسانه‌های غربی که سال‌ها اخباری مبنی بر ناامیدی و افسردگی مردم ایران را مخابره می‌کردند در چرخشی ناگهانی با انتشار شادی‌های مردم ایران آن را نه به عنوان یک واقعیت جامعه ایران بلکه نوعی اعتراض معرفی کرده‌اند. به گزارش پارس‌تودی، نیویورک تایمز با انتشار مطلبی در اول دسامبر و با اشاره به برگزاری کنسرت‌های متعدد در ایران عنوان کرده است که این مساله در ایران یک پدیده جدید است؛ درتیتر خود نیز با تعجب پرسیده آیا اینجا ایران است؟ این در حالی است که در فرهنگ ایرانی قرن‌هاست که موسیقی پای ثابت جشن‌ها و آئین‌های ملی و مذهبی بوده است. 

حتی در مورد کنسرت هم اگرچه صرفا یک اصطلاح و سبک غربی بوده اما در ایران دهه‌هاست که کنسرت برگزار می‌شود و طرفداران خاص خود را دارد. برگزاری کنسرت به سبک جدید بعد از پایان جنگ تحمیلی 8 ساله (در سال 1368) کلید خورد و خواننده‌های بسیاری فعالیت‌های خود را در قالب کنسرت آغاز کردند. در این مورد می‌توان به مهرداد کاظمی، داریوش خواجه‌نوری و خشایار اعتمادی اشاره کرد که اولین کنسرت‌ها را بعد از جنگ در ایران اجرا کردند و کنسرت آنها با استقبال مردم مواجه شد.

پای موسیقی پاپ نیز از دهه هفتاد شمسی به کنسرت‌های ایرانی باز شد. علیرضا عصار که در دهه‌های هفتاد و هشتاد به عنوان یکی از خوانندگان صاحب سبک شناخته می‌شد و آثار موفقی را با همکاری فواد حجازی تولید کرد، یکی از رکوردداران برگزاری کنسرت طی این سال‌ها است. او که نخستین کنسرتش را در تالار ابوریحان دانشگاه شهید بهشتی روی صحنه برد و در دهه هفتاد با برگزاری 28 کنسرت متوالی نام خود را در لیست رکورداران برگزاری کنسرت ثبت کرده است. نکته جالب توجه در این واقعیت تاریخی نقض ادعای نیویورک تایمز مبنی بر محدود بودن برگزاری جشن‌ها به مساجد است. بسیاری از جشنواره‌های موسیقی ایرانی همواره در اماکن عمومی و در مناسبت‌های مختلف ملی و مذهبی برگزار می‌شده است. عید نوروز ایران یکی از جلوه‌گاه‌های برگزاری جشن‌ها و موسیقی به اشکال مختلف و در جای‌جای ایران بوده است.

با این حال نیویورک تایمز با شیطنت از آزاد شدن برگزاری کنسرت در شهرهای دیگر ایران خبر می‌دهد. در حالیکه احسان خواجه امیری اولین موفقیت‌هایش را 20 سال پیش در کنسرتی که در کیش برگزار کرد رقم زد. از شگفتی آفرینان دهه نود می‌توان به محسن یگانه اشاره کرد که در اردیبهشت ماه سال 1396 به مدت 4 شب متوالی، طی 8 سانس روی صحنه رفت و اتفاقی را رقم زد که برای کمتر خواننده‌ای رخ داده بود. باید به نویسندگان نیویورک تایمز خاطرنشان کرد که یکی از کنسرت‌های این خواننده ایرانی در سالن بزرگ شرکت مایکروسافت در آمریکا برگزار شد و هزاران ایرانی آمریکا نشین را به سالن کشاند. آیا ایرانی‌های آمریکا هم کنسرت ندیده بودند که چنین استقبالی از اجرای خواننده ایران‌نشین کردند.

در مورد موسیقی در ایران همین‌بس که شهر سنندج به‌عنوان شهر خلاق موسیقی در یونسکو ثبت شده است. آیا این نیز در راستای اعتراضات اجتماعی بوده است؟ ایرانی‌ها همواره ملت شاد و اهل هنر و موسیقی بوده‌اند و این جزء فرهنگ آنهاست. اما اینکه غربی‌ها تاکنون نخواسته بودند شادی ایرانی‌ها را ببینند و یا از شادی آنها خبری مخابره کنند به سیاست‌های ضد ایرانی آنها برمی‌گردد. امروز بعد از تمام سیاه‌نمایی‌های مخابره شده از سوی رسانه‌های غربی، نویسنده نیویورک تایمز که با واقعیت زندگی شاد ایرانی‌ها مواجه شده، سهوا یا عمدا سعی کرده آن را هم به عنوان یک واکنش اعتراضی تفسیر کند و نه فرهنگ شاد ملت ایران. پارس تودی از همکاران خود در سراسر دنیا دعوت می‌کند سری به فیلم‌های آرشیو شده از جشن‌های ایرانیان در ایام مختلف سال در طول دهه‌های گذشته بزنند تا از این همه سرزندگی مردم ایران جانی تازه بگیرند.

NH2