پندهای کهن پارسی | کوک چهارم را بزنیم یا نه؟

پارس تودی-در دنیای پرشتاب امروز، داستان کفاش و کوک چهارم به ما یادآوری می‌کند که بزرگ‌منشی و فداکاری می‌تواند تأثیرات عمیق و ماندگاری در زندگی دیگران داشته باشد.

در میان حکایت‌های پندآموز ایرانی، داستان کفاش و کوک چهارم نمادی ماندگار از تعهد و بزرگ‌منشی است؛ حکایتی که از دل تاریخ عامیانه برآمده است و امروز همچنان برای زندگی مدرن، درس‌های ناب دارد. در این مطلب از پارس تودی به این حکایت زیبا و پندآموز می‌پردازیم.

حکایت کوک چهارم

در روزگاران نه چندان دور، مردی کفش فرسوده خود را نزد استاد کفاشی برد. کفاش با نگاهی کارشناسانه گفت: «این سه کوک می‌خواهد و هر کوک ده هزار تومان.» مرد سی هزار تومان پرداخت و قرار شد ساعتی بعد بازگردد.

کفاش کار را آغاز کرد: یک کوک، دو کوک، سه کوک. کار به پایان رسیده بود، اما نگاهی عمیق به کفش انداخت و دید اگر کوک چهارمی بزند، کفش محکم‌تر شده و سال‌ها بیشتر عمر خواهد کرد. در اینجا بود که دو دل شد. از یک سو، مزدش را گرفته بود و حقی برای گرفتن افزوده نداشت، از سوی دیگر، ندای وجدانش او را به انجام کاری فراتر از توافق فرا می‌خواند.

این دو راهی ساده، نه نادرست بود و نه ناپسند، اما آزمایشی بود برای اندازه‌گیری وسعت دل. پرسش اینجا بود: آیا باید بیش از آنچه تعهد کرده، خدمتی ارائه دهد بی‌آنکه چشم‌داشتی داشته باشد؟

در فرهنگ اصیل ایرانی، "کوک چهارم" نماد بزرگ‌منشی و فراتر رفتن از حد وظیفه است. این همان چیزی است که در متون کهن، نیکوکاری بی‌منت نامیده شده است. 

کوک چهارم در زندگی امروزی