مذاکرات جدید بریتانیا وآرژانتین بر سر مالویناس؛ تداوم استعمار با نقاب دیپلماسی

پارس‌تودی ـ گفت‌وگویی میان بریتانیا و آرژانتین بر سر جزایر مورد مناقشه مالویناس آغاز شده است.

به گزارش پارس‌تودی و به‌نقل از نشریه اکونومیست مورخ ۶ ژوئیه ۲۰۲۵، آغاز مجدد گفت‌وگوهای محرمانه میان وزارتخانه‌های دفاع آرژانتین و بریتانیا، اگرچه در ظاهر نشانه‌ای از دیپلماسی فعال است، اما در عمق خود بوی استمرار استعمار و بهره‌برداری فریب‌کارانه از شرایط ژئوپلتیک منطقه را می‌دهد. این گفت‌وگوها، تحت تأثیر علاقه آرژانتین به مدرن‌سازی نیروهای مسلح و تلاش بریتانیا برای تثبیت غیررسمی نفوذ خود در جنوب اقیانوس اطلس، آغاز شده‌اند.

در حالی‌که آرژانتین همچنان بر مالکیت جزایر مالویناس پافشاری می‌کند، در تلاش برای کاهش محدودیت‌های تسلیحاتی تحمیل‌شده توسط بریتانیاست. این اقدام در ظاهر نشان‌دهنده واقع‌گرایی دیپلماتیک است اما در عمل ممکن است به پذیرش ضمنی اشغالگری بریتانیا تعبیر شود. به‌نوشته اکونومیست، یکی از اهداف این توافق می‌تواند مقابله با گسترش نفوذ چین و کسب رضایت آمریکا باشد؛ هدفی که تحقق آن مستلزم دیپلماسی ماهرانه بریتانیاست، نه پاسخ به مطالبات مشروع آرژانتین.

گفت‌وگوها در سایه مناقشه دیرینه بر سر حاکمیت مالویناس صورت می‌گیرد؛ مناقشه‌ای که دهه‌هاست ادامه داشته و هنوز حل‌وفصل نشده است. بازگشت خاویر میلی، رئیس‌جمهور راست‌گرای آرژانتین، به قدرت و گرایش وی به هم‌سویی با آمریکا و متحد استراتژیک آن یعنی بریتانیا، این روند را شتاب بخشیده است.

در روابط دوجانبه، ازسرگیری گفت‌وگوهای امنیتی اگرچه نشانه‌ای از کاهش تنش تلقی می‌شود، اما عملاً بستری برای تثبیت نقش استعماری بریتانیا در منطقه است. بریتانیا بدون اعلام رسمی، به‌دنبال کسب پذیرش آرژانتین برای حضورش در اقیانوس اطلس جنوبی است. آرژانتین نیز، در این معادله، باید مراقب باشد تا واقع‌گرایی دیپلماتیکش به از دست دادن اصول بنیادین سیاست خارجی‌اش منجر نشود.

در سطح منطقه‌ای، کشورهای آمریکای جنوبی به‌ویژه اعضای مرکوسور از مطالبه آرژانتین حمایت کرده‌اند. با این حال، وعده‌های مبهم بریتانیا برای همکاری می‌توانند شکاف‌هایی در این جبهه به‌وجود آورند. سازمان ملل نیز بارها مورد درخواست آرژانتین برای ترغیب لندن به مذاکره قرار گرفته اما همچنان با بی‌توجهی بریتانیا مواجه شده است.

در حوزه امنیت منطقه‌ای، توافقات دفاعی احتمالاً مانع درگیری مستقیم خواهند شد و می‌توانند به تقویت همکاری‌های اطلاعاتی و مقابله با تهدیدات مشترک مانند قاچاق دریایی بینجامند. با این حال، نزدیکی بیش از حد آرژانتین به بریتانیا ممکن است بر روابط با سایر کشورهای آمریکای جنوبی که از ادعای آرژانتین حمایت می‌کنند، تأثیر منفی بگذارد.

در نهایت، عواملی مانند تأکید دو طرف بر مواضع متضاد در حاکمیت، اهمیت منابع نفتی در آب‌های اطراف مالویناس و بی‌میلی بریتانیا به مذاکره صادقانه، همچنان به‌عنوان موانع جدی باقی مانده‌اند. در چنین فضایی، هرگونه توافق باید با آگاهی کامل از سابقه استعمارگرانه لندن و با اولویت دادن به منافع ملی آرژانتین انجام گیرد، وگرنه ممکن است این دیپلماسی "نرم" به ابزاری برای سلطه مجدد تبدیل شود./

srm