Ինչո՞ւ է Թել Ավիվը վախենում Պաղեստին պետությունը ճանաչելուց

Երկուշաբթի՝ սեպտեմբերի 22-ին, ավելի քան 10 արևմտյան երկրներ պատրաստվում են ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նիստում ճանաչել Պաղեստինը որպես անկախ պետություն : Այս առումով, Թել Ավիվը, Միացյալ Նահանգների աջակցությամբ և կանաչ լույսով, սպառնացել է պատասխանել այս քայլին՝ անեքսիայի ենթարկելով և օկուպացնելով Արևմտյան ափը:

Կանադան, Ավստրալիան, Պորտուգալիան, Բելգիան, Մալթան, Լյուքսեմբուրգը, Սան Մարինոն, Անդորրան և Ֆրանսիան այն երկրների շարքում են, որոնք կճանաչեն Պաղեստինը ՄԱԿ-ի կենտրոնակայանում կայանալիք Պաղեստինի միջազգային համաժողովում։

Գազայում պատերազմը և պաղեստինցիների նկատմամբ սիոնիստական ​​ռեժիմի սպանությունների և ցեղասպանության քաղաքականությունը շարունակվելով, համաշխարհային հասարակական կարծիքը առավել քան երբևե համախմբվում է սիոնիստական ​​ռեժիմի դեմ։

Գազայում Իսրայելի ցեղասպան քաղաքականության դեմ աշխարհի տարբեր երկրներում բողոքի ակցիաների և ցույցերի անցկացումը, ինչպես նաև Գազայի բնակիչների քաղցի և ծարավի պատկերների հրապարակումը, հատկապես վերջին ամիսներին, մեծացրել է հանրային ճնշումը տարբեր եվրոպական երկրների պաշտոնյաների և ղեկավարների վրա։

Այս առումով, եվրոպացի պաշտոնյաները, որոնք միշտ հայտարարել են, որ պաշտպանում են մարդու իրավունքները և հարգում անհատական ​​և սոցիալական ազատությունները, վերջին ամիսներին ստիպված են եղել, կարծես, դադարեցնել Իսրայելին ուղղակիորեն աջակցելը և դատապարտել Գազայի բնակիչների նկատմամբ սիոնիստական ռեժիմի ​​հանցագործությունները։
Իրականում, սիոնիստական ​​ռեժիմի կողմից զանգվածային ոչնչացման զենքի, այդ թվում՝ սպիտակ ֆոսֆորի օգտագործումը, անվտանգ տարածքների վրա հարձակումները և պաղեստինցիների լայնածավալ տեղահանությունը, Գազա տանող սննդի և դեղորայքի ուղիների փակումը, ինչպես նաև ջրային ցանցերի, հիվանդանոցների և բժշկական կենտրոնների նման ենթակառուցվածքների ոչնչացումը պատճառ են դարձել եվրոպացի պաշտոնյաներն այլևս չկարողանան անցյալի պես աջակցել Իսրայելին, հատկապես, որ Եվրոպայում հասարակական կարծիքն այլևս այս հարցում չի ընդունում որևէ արդարացում։

Նման պայմաններում այս երկրներից շատերը կարծում են, որ միայն անկախ պաղեստինյան պետություն ստեղծելով և պաղեստինցիների իրավունքներն ընդունելով կարելի է հիմք դնել Արևմտյան Ասիայում երկարատև խաղաղության և անվտանգության։
Փաստորեն, արևմտյան երկրների կողմից Պաղեստինի ճանաչումը ոչ միայն մարդու իրավունքների նկատմամբ հարգանքի դրսևորում է, այլև միջազգային քաղաքականության մեջ հավասարակշռություն հաստատելու դիվանագիտական ​​ջանք։

Այս պայմաններում սիոնիստական ​​ռեժիմը խիստ վախենում է Պաղեստինի ճանաչումից։ Այս վախի ամենակարևոր պատճառներից մեկն այն է, որ Պաղեստինի ճանաչումը սպառնում է այսպես կոչված սիոնիստական ​​ռեժիմի օրինականությանը։ Մինչ օրս սիոնիստական ​​ռեժիմը, օգտագործելով «ինքնապաշտպանության իրավունք» բառերը, լայնորեն օկուպացրել է պաղեստինյան հողերը և խախտել նրանց իրավունքները, սակայն Պաղեստինի ճանաչումը որպես անկախ պետություն մարտահրավեր է նետում այս արդարացումներին և կարող է մեծացնել համաշխարհային ճնշումը՝ վերջ դնելու պաղեստինցիների իրավունքների խախտմանը։

Պաղեստինի ճանաչումը կարող է նաև նպաստել պաղեստինցիների դիրքերի ամրապնդմանը միջազգային ասպարեզում։ Եթե Պաղեստինը ճանաչվի որպես անկախ պետություն, պաղեստինցիները կկարողանան ներկա լինել միջազգային կազմակերպություններում, ինչպիսին է Միավորված Ազգերի Կազմակերպությունը և պաշտպանել իրենց օրինական իրավունքները։ Սա կարող է հանգեցնել պաղեստինցիների վիճակի նկատմամբ միջազգային ուշադրության աճի և, հետևաբար, կմեծանան ջանքերը պաղեստինյան ճգնաժամին մշտական ​​լուծում տալու համար։