GJUHA JONË

Vëllezër shqipëtarë! Të prekim urtësinë, Të zëm' udhën e mbarë, Të ngjallim Shqipërinë.

Shqipëria ka qënë

Edhe po do të jetë,

Po sot në ditët tënë

Të metë të mos ketë.

E ka nderuar zoti

Gjithënjë Shqipërinë,

Ish fort mirë qëmoti,

Do bëhet dhe taninë.

Sa ishte trimëria

N'atë kohë të vjetrë,

Kish emrë Shqipëria,

Sa s'kish nonjë vënt tjetrë.

Sa burra kordhëtarë

Ka nxjerrë Shqipëria

Më pastaj e më parë,

Q'i shkruan istoria!

Ajo ish koh' e zjarrtë

Dhe kish mundime tepër,

Po sot pëndë dhe kartë

Na duhet, nukë tjetër.

O burra, shqipëtarë,

Të marrim dituritë,

Se s'është koh'e parë,

Tani lipsetë dritë.

Të shkruajm' gjuhën tënë,

Kombinë ta ndritojmë,

Gjithë ç'është e ç'ka qënë

Ngadalëzë ta msojmë.

pa shihni ç'gjuh' e mirë!

Sa shije ka e hije,

ç'e bukur'edh'e lirë,

Si gjuhë perëndie.

Shum'e bardhë kjo ditë

Për gjithë shqipëtarët,

Do na sjellë një dritë,

Që s'e kishin të parët.

Kjo dritë do na bjerë

Të gjitha mirësitë

Dhe gjithë do t'i ngrerë

Dëmet e marrëzitë.

Si lum kush zë të mbjellë,

Lum kush vë këtë pemë!

Se kjo ka për të pjellë,

S'mbulohetë me remë