Siyonist Rejimin İran'a Saldırısında Şehit Düşenler | Şehit Mirzai, Sanki Kaderini Biliyordu

Parstoday – Şehit İktidar Hamidreza Mirzai, hayatının son günlerinde öyle davranışlar sergiledi ki sanki başına geleceklerden haberdardı.

Şehitlik şerbetini Şehriyar bahçesinde içtiği anın anısından, "Şehitler 13" adındaki sokakta tesadüfen çekilen fotoğrafa kadar her şey, bir yapbozun parçaları gibi yavaş yavaş bir araya geldi ve bir şehidin hikâyesini tamamladı. Kendi ayaklarıyla hastaneye giden bu genç asker, bir daha geri dönmedi. Parstoday'in Hamşehri Online'a dayandırdığı haberine göre, şehidin kız kardeşi Sümeyye Mirzai, kardeşinin son günlerini şöyle anlatıyor:“Hamidreza daha 23 yaşındaydı. Meslek lisesinde ahşap iç dekorasyon eğitimi almıştı ve askerlik hizmetinin bitmesine sadece birkaç ay kalmıştı. Savaş başlamadan önce bazen isteksizce göreve gidiyordu ama savaş başladıktan sonra çok değişti; dakik ve düzenli bir şekilde görevine gidiyordu. Ona savaş çıktığı için bazı günler gitmemesini önerdik ama şöyle dedi: ‘Şimdi gitmezsem, ne zaman gideceğim?’ Biz çok endişeliydik ama o her zamankinden daha kararlıydı.”

Sümeyye, Hamidreza’nın ailesiyle geçirdiği son günleri şöyle anlatıyor:“26 Haziran’dan 2 Temmuz’a kadar akrabalarımızdan birinin Şehriyar’daki bahçesindeydik. Hamidreza her gün askerlik görevinden sonra oraya geliyordu, sabah erkenden tekrar görev yerine, yani nezarethaneye dönüyordu. Pazar gecesi anneme sabah saat 5’te onu uyandırmasını söylemişti. Annem anlatıyor, o gün çok uykusu vardı ama zorla kalktı ve gitti. Saat 10.30’da Evin Cezaevi saldırıya uğradığında, kardeşim yaralanmış ve saat 14.30’da Şehit Çemran Hastanesi’ne nakledilmişti. İlginçtir ki, hastane güvenlik görevlisi bile onun kendi ayaklarıyla geldiğini, babamın telefon numarasını verdiğini ve askeri üniformasının emanet olduğunu, onu arkadaşına teslim etmek gerektiğini söylemişti. Ancak akciğerinde ciddi yanıklar ve enfeksiyon oluştuğundan dolayı, 15 gün sonra, 17 Temmuz’da Evin Cezaevi’nin 13. şehit askeri olarak şehit düştü.”

Şakalar Gerçek Oldu

Şehidin kız kardeşi, kardeşinin espri anlayışından gözyaşlarıyla bahsediyor:“Bir gün cezaevindeki nöbetten sonra bahçeye çok yorgun döndü. Ona bir bardak meyve şerbeti hazırlamıştık. İçerken kuzenimize şakacı bir şekilde, ‘Şehadet şerbeti, al iç!’ dedi. ‘Belki birimize nasip olur’ dedi. Şimdi o şaka gerçek oldu... Bu genç şehit, Velayet Asr Mahallesi'ndeki Seyyidüşşüheda gençlik heyetinin üyelerindendi. Kız kardeşi şöyle diyor: ‘Hamidreza bu yıl Muharrem’in ilk gününden itibaren hastanedeydi ve ardından şehit oldu ama heyet arkadaşları cenaze töreninde gerçekten elinden geleni yaptı.’”

İmam Rıza'nın Ziyaretçisi Olarak Son Fotoğraf

Bu yıl Mayıs ayında, Şehit Hamidreza Mirzai arkadaşlarıyla birlikte Meşhed’e gitmişti. Bu yolculuktan kalan fotoğraflar, ailesi için birer hatıra ve teselli kaynağı oldu. Kız kardeşi şöyle anlatıyor:“Savaş başlamadan önce bazı akrabalarımızın 17 Temmuz’da Meşhed’e gitmeyi planladığını duyduk. Bize de katılmamızı önerdiler. Hamidreza çok istekliydi. Biz de aynı tarihte gitmek için plan yapmıştık. Kardeşim tam o gün, yani 17 Temmuz’da şehit oldu. Hamidreza çok fotoğraf çektiren biri değildi ama bir süre önce kuzenleriyle kuzey İran’a gitmişti. Oradaki ormanda, arka planda ‘Şehitler 13’ yazılı bir tabela bulunan bir selfie çekmişler. Daha sonra anladık ki Hamidreza, Evin Cezaevi’nin 13. şehit askeriydi. Sanki her şey en başından böyle planlanmış gibiydi…”