Bu bölümde birliğin ve vahdetin oluşturulması için toplumda gerekli olan özellikleri ve malzemeleri ele alacağız.

Değerli dinleyiciler geçen bölümlerde   İslami düzendeki adalet ilkesi ve şeriat ve evrim sistemindeki rolünü  ele aldık.  Bu temel ilkenin tam karşısında ise  zulüm meselesi bulunmaktadır.  Zulüm toplumun temellerine sızması halinde  toplumun hayatı ve bekasını ciddi tehlike ile karşı karşıya bırakabilir.  Tabii, vahdet, barış ve dostluk, adaletin ve insanseverliğin hüküm sürdüğünü gösterirken İslam'ın siyasi ve toplumsal düzeninde  zulmün hiçbir yeri yoktur. Ancak  iktidar, güç ve servet vesveseleri, kimi fırsatçı ve ihtiraslı grubu harekete geçirir. 

İhtiraslı ve fırsat kollayan servet ve mevki düşkünü kimi insanlar  adaletin uygulanmasını kabul etmeyip bu yüzden de  farklı farklı sinsi planlar ve komplolar düşünerek  İslam'ın adil düzenini bozmaya çalışırlar. Bunlar  zalimce ayrımcılıkları ve girişimleri ile  toplumu hemen adalet yolundan saptırabilirler ve sırf kendi çıkarlarını hayata geçirmeye çalışabilirler.  İşte bu yüzdendir ki  öz Muhammedi İslam da  zalimlere yanaşma ve zulme doğru her türlü hareketi nefyetmektedir. Bu çerçevede Hud suresinin 113'üncü ayetinde şöyle buyrulmuştur:" :"وَلَا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ": "

"﴾113﴿   Zalimlerin yanında olmayın; sonra ateş sizi de yakar. Allah’tan başka dostlarınız olmadığına göre bir yerden yardım da göremezsiniz!"

Kuşkusuz   insanlar ve milletler  zalimlerin tehditleri ve ihtiraslarına dur diyemezlerse bu yanlış eğilime karşı koymazlarsa o zaman zalimane ve zulme dayalı bir sistem kurulacaktır. İnsanlar buna karşı koyarlarsa artık hiçbir zalim  onların kaderini belirlemez ve iradelerini onlara dayatamaz. 

Az önce değindiğimiz ayetin son kısmında ise toplumun  zalimlerin hakimiyetine girmesi halinde  çok kötü günler yaşanacağı insanların  acılar içinde kıvrılacağı hususunda uyarılarda bulunmuştur.  Bu sırada zulme boyun eğen toplumun yardımına da kimsenin koşmayacağı çünkü bu toplumun  ilahi adaleti bıraktığı belirtiliyor.   Bu çerçevede insanların gerçek ve hakiki  seveni olan Allahu Teala'nın bile böyle bir toplumun yardımına yanaşmayacağı söylenebilir. 

Kimi yüzeysel yaklaşan insanlar  zalimlerin toplumların kaderlerini belirlemesi halinde sırf özel sınıflar ve grupların zarar göreceğini düşünüyorlar ve kendilerinin güvende olduklarını savunuyorlar. Kuran-ı Kerim ise bu yanlış bakışı nefyetme anlamında şöyle buyurmaktadır: " "وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَاصَّةً ۖ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ"

"﴾25﴿ Sadece içinizden zulmedenlere dokunmakla kalmayacak olan fitneden sakının ve bilin ki Allah’ın cezası şiddetlidir."  

Ayetin son kısmında dikkat çeken çok önemli mesele de   zalimlere destek verme ve zulümlerine onay vermenin   insanların  hayatını bozmasına ilaveten  Allah tarafından da affedilmeyeceğine yapılan vurgudur.  Bu hususta  Hac suresinin  45'inci ayetinde şöyle buyrulmaktadır: ""فَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَشِیدٍ": 

"﴾45﴿Nitekim zulme dalmışken helâk ettiğimiz nice beldeler var ki evlerinin duvarları çatıları üzerine yıkılmış, ıpıssız kalmıştır. Şimdi oralarda kullanılamaz hale gelmiş nice kuyular, (harap olmuş) nice görkemli köşk var!"

Bu ayete göre   birçok kadim medeniyetin dağılması ve yok olmasının nedeni de  zulüm ve adaletsizliğin  doruğa ulaşmasıdır.  Öyle ki şöyle bile anlatılmıştır: " Küfr ile yürütülen hakimiyet devam edebilir ancak zulüm ile yürütülen hakimiyet dağılıp yok olur. "

Zulüm düşmanı olan İslam açısından   zalim ve adaletsiz hükümetlere ve yönetimlere boğun eğmenin hiçbir açıklaması yoktur.  Ya zalimler karşısında dik durulmalı, cihat edilmeli ya da o topraklardan hicret edilmelidir. Bu hicretin ardından mücadele devam etmeli ve zalimler devrilmeye çalışılmalıdır.  Kuran-ı Kerim'in  Nisa suresinin 97'inci ayetinde ise şöyle buyrulmaktadır: ""إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِیمَ کُنْتُمْ ۖ قَالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الْأَرْضِ ۚ قَالُوا أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا ۚ فَأُولَٰئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَسَاءَتْ مَصِیرًا":

"﴾97﴿   Kendilerine yazık etmekte iken hayatlarını sona erdirdikleri kimselere melekler "Ne işte idiniz?" dediler, (onlar) "O yerde zayıf görülenlerden idik" cevabını verdiler. Melekler ise "Allah’ın arzı geniş değil miydi, hicret etseydiniz ya!" dediler. İşte onların barınağı cehennemdir ve orası gidilecek ne kötü bir yerdir!" 

Zulmün tam karşı noktasında bulunan İslam'a göre, zalimler ile mücadele sorumluluğu tüm insanlara aittir. Zalimler  mağdurlar ve mazlumları  feryat figanları semalara kadar yükselen bir derecede baskı altında bırakırsa o zaman bu mazlum kesimin feryadına ve yardım çığlıklarına herkesin koşması daha büyük bir sorumluluk haline gelir.  Kuran-ı Kerim'de de bu hususa vurgu yapılmıştır.  Özellikle de  zulüm karşısında kayıtsız davranan kişilere hitaben  Nisa suresinin 75'inci ayetinde şöyle buyrulmuştur: " "وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیرًا":

"﴾75﴿ Size ne oldu da Allah yolunda ve "Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu şehirden çıkar, bize tarafından bir sahip gönder, bize katından bir yardımcı yolla!" diyen çaresiz erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz?"

Genel bir değerlendirmede bulunmak istersek İslami toplumun  adalete dayalı olarak hareket ettiği zaman  vahdet ve birlik kurabileceği, güçlü ve muzaffer olabileceği söylenebilir.  Böyle bir ortamda  ortam dostluk ve arkadaşlık duygusu ile dolar ve ne siyaset ne de toplumda  zulüm ve adaletsizlikten eser kalır.