خانه نشینی کودکان؛ افزایش استفاده از نمایشگرها و کاهش قدرت بینایی

گذراندن وقت بیشتر مقابل نمایشگرها و حضور کمتر در فضای باز، واقعا می تواند برای قدرت بینایی کودکان زیانبار باشد و آنها را در معرض خطر بیشتر ابتلا به نزدیک بینی قرار دهد. این مسئله می تواند در آینده به مشکلات جدی تر چشمی و امراضی بینجامد که به طور بالقوه به نابینایی منجر می شوند.

همه گیری ویروس کرونا در شیوه یادگیری کودکان تغییراتی به وجود آورده که می تواند بر قدرت بینایی آنان نیز تاثیر بگذارد. با روی آوردن مدارس به برگزاری کلاس های آنلاین برای کودکان خانه نشین، آنها زمان بیشتری را مقابل نمایشگرها سر می کنند و بسیاری از والدین با قوانین سهل گیرانه خود در استفاده آنها از نمایشگرها، از تلویزیون گرفته  تا بازی های ویدئویی، می کوشند فرزندانشان را در عین فاصله گیری اجتماعی، سرگرم نیز نگه دارند. از طرفی به دلیل این بحران فراگیر، بسیاری از کودکان زمان کمتری را به بازی های بیرون از خانه اختصاص می دهند.

این ترکیب – گذراندن وقت بیشتر مقابل نمایشگرها و حضور کمتر در فضای باز- واقعا می تواند برای قدرت بینایی کودکان زیانبار باشد و آنها را در معرض خطر بیشتر ابتلا به نزدیک بینی قرار دهد. این مسئله می تواند در آینده به مشکلات جدی تر چشمی و امراضی بینجامد که به طور بالقوه به نابینایی منجر می شوند.

ما به عنوان یک استاد  سلامت و سیاستگذاری رفتاری و یک رزیدنت  بینایی سنجی علاقه مند به ارتقای سلامت و مراقبت از بینایی کودکان، در مورد اثرات کاسته شدن از ساعات حضور در فضای باز و افزایش زمان استفاده از نمایشگرها بر  چشم های کودکان در خلال همه گیری کووید19 نگران هستیم.

چه عواملی باعث نزدیک بینی می شود؟

دانشمندان هنوز می کوشند تا از دلایل شکل گیری و رشد نزدیک بینی آگاه شوند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که تخم چشم ها به مدتی بسیار طولانی بی حرکت می ماند یا قدرت تمرکز چشم ها بسیار شدید است که موجب می شود پرتوهای نوری به جای روی شبکیه، در مقابل آن متمرکز شوند و در نتیجه تصاویر تاری ایجاد شود. اگرچه عینک و لنزهای تماسی می تواند به اصطلاح بینایی کودک کمک کند، اما تحقیقات نشان می دهند که ابتلا به نزدیک بینی شدید، در آینده کودکان را در معرض برخی مشکلات بینایی، از جمله  گسست شبکیه ای، آب سیاه و تضعیف ماکولا قرار می دهد. برخی عوامل ابتلای چشم یک کودک به نزدیک بینی از جمله عوامل ژنتیک، خارج از کنترل والدین قرار دارند، اما تحقیقات نشان می دهند که سایر خطرات را می توان کاهش داد.

یک بازنگری انجام شده از 25 سال تحقیق نشان داده که انجام کارها از فاصله نزدیک – مثل مطالعه یا استفاده از تبلت-  باعث افزایش خطرات نزدیک بینی شده است. برای مثال مطالعه ای کشوری که در تایوان انجام شده، نشان داده که برنامه های مطالعه پس از مدرسه که شامل کارهای چشمی از نزدیک زیادی بوده، احتمال نزدیک بینی را در میان کودکان 7 تا 12 ساله افزایش داده است. یک مطالعه از کودکان دبستانی چینی نشان داده که افزایش زمان کار کشیدن از چشم ها با تمرکز بر چیزی در فاصله کمتر از 20 سانتی متری، در شکل گیری نزدیک بینی نقش داشته است. پژوهشگران در ایرلند دریافته اند که صرف زمانی بیشتر از 3 ساعت در استفاده از نمایشگرها، در نزدیک بینی در کودکان مدرسه ای نقش داشته و محققان در دانمارک دریافته اند که خطر نزدیک بینی در نوجوانان دانمارکی که در روز بیشتر از 6 ساعت با وسایل دارای نمایشگر کار کرده اند، بالغ بر دو برابر شده است.

 اهمیت خارج شدن از خانه

هم اکنون برخی مطالعات حاکی از آن هستند که صرف زمان بیشتر در فضای باز، می تواند شروع و پیشرفت نزدیک بینی را کند کند. در تایوان آن دسته از دانش آموزان کلاس اولی مدارسی که برنامه های طراحی شده ای برای افزایش زمان حضور کودکان در فضای باز تا 11 ساعت یا بیشتر در هر هفته داشته اند، پیشرفت نزدیک بینی در آنها در طول یک سال نسبت به همتایانشان کندتر شده است. به همین ترتیب در چین  پژوهشگران متوجه شده اند که روزانه افزودن 40 دقیقه به فعالیت های فضای باز در مدرسه، در طول سه سال بعدی شکل گیری نزدیک بینی را در کودکان شش ساله کاهش داده است.

روشن نیست که چرا  صرف زمان بیشتر در فضای باز از کودکان در برابر نزدیک بینی محافظت می کند یا چرا کار از نزدیک با چشم می تواند این مشکل را وخیم تر کند. یک فرضیه این است که شدت نور و زمانی که در فضای بیرون صرف می شود، موجب تنظیم رهاسازی دوپامین در شبکیه که رشد چشم را کنترل می کند می شود. سایر فرضیه ها حول این محور می چرخند که چگونه فواصل نگاه کردن به اشیا بر محل تمرکز نور بر روی شبکیه تاثیر می گذارد یا فواصل نگاه کردن از نزدیک تر در فضاهای بسته، می تواند رشد غیرعادی چشم را تشدید کند.

هرچند هیچ اجماعی در این مورد وجود ندارد که  کودکان روزانه چند ساعت را باید در فضای باز بگذرانند یا شدت نوری که در معرض آن قرار می گیرند چقدر اهمیت دارد، اما همانطور که یک مطالعه در مورد کودکان در استرالیا نشان داده، ممکن است که صرف زمان بیشتر در فضاهای باز بتواند به توازن بهتر چشم هنگام کار کردن از نزدیک کمک کند.

دوران کودکی دوران مهمی برای فکر کردن به نزدیک بینی است، زیرا مشکل نزدیک بینی در کودکان در طول زمان بیشتر می شود. سن شروع نزدیک بینی، مهم ترین عامل در پیش بینی شدت این مشکل در آینده است.

در سطح جهانی نرخ های نزدیک بینی در حال افزایش بوده است. برآورد می شود که شیوع نزدیک بینی در میان کودکان 6 تا 19 ساله در اروپا و آمریکای شمالی حدود40 درصد و در آسیا بالاتر باشد. پژوهشگرانی که در مورد این گرایش ها مطالعه می کنند تخمین می زنند که احتمالا تا میانه قرن حاضر حدود نیمی از جمعیت جهان به نزدیک بینی دچار شوند. وجود این نرخ های بالای نزدیک بینی یک فشار اقتصادی نیز با خود به همراه دارد. پتانسیل از دست رفتن بازدهی ناشی از نزدیک بینی در سال 2015 نزدیک به 250 میلیارد دلار بوده است.

 ایجاد یک سبک زندگی سالم برای چشم ها در خانه

والدین با مدیریت دقیق مدت زمانی که فرزندانشان صرف نمایشگرها می کنند، می توانند به استفاده آموزشی آنها از این وسایل کمک کنند و در عین حال زمانی را که صرف تماشای کارتون و انجام بازی های ویدئویی می شود کاهش دهند. آنها همچنین می توانند کودکان را به انجام فعالیت های بیرون از خانه بیشتر ضمن رعایت فاصله گذاری اجتماعی تشویق کنند. داشتن قواعد شفاف، وضع محدودیت هایی در استفاده از نمایشگرها و شیوه ارتباطاتی والدین، با صرف زمان کمتر کودکان از نمایشگرها مرتبط بوده است. مدل سازی والدین نیز بر این موضوع تاثیر دارد که کودکان چقدر از وقت خود را صرف تماشای تلویزیون می کنند.

سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند که کودکان زیر 5 سال  در روز یک ساعت یا کمتر را صرف وسایل دیجیتال کنند و در مورد کودکان زیر یک سال اصلا اجازه استفاده آنها از این وسایل داده نشود. «بنیاد چشم کودکان» انجام بازی های بیرون از خانه به طور روزانه، عدم استفاده کودکان زیر دو سال از نمایشگرها، استفاده حداکثر یک تا دو ساعت برای کودکان 2 تا 5 ساله و صرف زمان هدایت شده از نمایشگرها با قطع کردن های متناوب آنها برای کودکان بزرگ تر از 5 سال را توصیه می کند. علاوه بر این والدین و معلمان می توانند توصیه های مفیدی را برای سلامت چشم از «آکادمی بینایی سنجی آمریکا» دریافت کنند. مربیان می توانند منابع لازم را برای آماده کردن مواد آموزشی  از این آکادمی تهیه کنند. چند مورد از این توصیه ها عبارتند از: هنگام کار از نزدیک با چشم ها هر 20 دقیقه یک بار  به مدت 20 ثانیه به آنها استراحت دهید؛ برای یادآوری زمان های استراحت به کودکان از یک زمان سنج استفاده کنید؛ وسایل دیجبتال را در فاصله  45 تا 60 متری از صورت نگه دارید.

مدارس و سیاستگذاران هنگام برنامه ریزی در مورد آینده آموزش در دوران کووید19 باید  نیازهای بینایی کودکان را ضمن درنظر گرفتن  انگیزه های جدید مدنظر قرار دهند. مدارس، معلمان و والدین می توانند برای تدوین راهبردهای سلامت چشم و محافظت از کودکان در حین آموزش آنها به طور آنلاین، با یکدیگر همکاری کنند.