حتی اگر طالبان وارد عرصه سیاسی شوند، ناچارند حضور زنان را در جامعه بپذیرند
با توجه به دستاوردهایی که زنان افغان طی دو دهه گذشته داشته اند، حتی اگر طالبان وارد عرصه سیاسی شوند، ناچارند حضور زنان را در جامعه بپذیرند
استاد حوزه و دانشگاه در افغانستان گفت: با توجه به دستاوردهایی که زنان افغان طی دو دهه گذشته داشته اند، حتی اگر طالبان وارد عرصه سیاسی شوند، ناچارند حضور زنان را در جامعه بپذیرند.
خدیجه جعفری در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با اشاره به اظهارات جان ساپکو بازرس ویژه امریکا در امور بازسازی افغانستان مبنی بر اینکه زنان و دختران افغانستان در بیست سال گذشته دستاوردهای زیادی داشته اند و در صورت ورود طالبان به عرصه سیاسی، جامعه جهانی باید به این دستاوردها توجه داشته باشد، اظهار داشت: در فرصت بیست ساله برای زنان افغانستان پس از سقوط طالبان، دستاوردهای چشمگیری حاصل شده از اینرو مشارکت زنان می تواند ادامه داشته باشد و حتی اگر طالبان دوباره وارد عرصه سیاسی شوند، ناچار خواهند بود که حضور زنان را هم در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بپذیرند.
وی افزود: از سوی دیگر طالبان اگر بخواهند حمایت بین المللی را داشته باشند، بخشی از این حمایت منوط به رعایت حقوق زنان است بنابراین باید افکار و اندیشه های خود را تعدیل کنند. حتی اگر طالبان وارد عرصه قدرت در افغانستان شوند، زنان افغان دیگر از حقوق خود عقب نشینی نخواهند کرد و به گذشته باز نخواهند گشت.
این فعال امور زنان در افغانستان در رابطه با احتمال تغییر در اندیشه های طالبان نسبت به گذشته هم گفت: به نظر می رسد که افکار طالبان نسبت به زنان و حضور آنان در جامعه متعادل تر شده چنانکه زنان افغان در جلسات مذاکرات صلح با طالبان حضور پیدا کرده و صحبت هایی داشتند پس طبیعی است که در آینده هم باید حضور آنان را مد نظر قرار دهند.
جعفری در مورد حضور زنان در افغانستان طی دو دهه گذشته عنوان کرد: البته ممکن است بخشی از مشارکت زنان در افغانستان از سوی دولتمردان افغان نمایشی بوده باشد، زیرا حکومتی که پس از سال 2001 در این کشور ایجاد شد به دلیل تعهداتی که به جامعه جهانی در خصوص رعایت حقوق قشرهای مختلف از جمله حقوق زنان داشت، باید زنان را در عرصه های مختلف مشارکت می داد.
وی اضافه کرد: اما بخشی از رعایت حقوق زنان به خود زنان و فعالیت های آنان برمی گردد که درپی آزادی هایی مانند آزادی تحصیل و آزادی بیان که به آن ها داده شد، خودشان به دنبال آگاهی و گرفتن حقوق خود بودند و هستند، حقوقی و مشارکتی که خود زنان با زحمت و تلاش به آن دست یافته اند و توانمندی های خود را در خصوص بازسازی کشورشان به نمایش گذاشته اند، واقعی است و دیگر نمی توان این مشارکت و حضور را نادیده گرفت.
