شرایط در افغانستان به گونه ای است که مردم حتی برای کسب دانش هم احساس امنیت نمی کنند
جامعه شناس افغان گفت: شرایط امنیتی برای بخشی از مردم در افغانستان به قدری دشوار شده که حتی برای تحصیل و کسب دانش هم احساس امنیت نمی کنند.
محمد جواد برهانی در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل با اشاره به حمله انفجاری اخیر به مرکز آموزشی کاج در غرب کابل که در نتیجه آن ده ها دانش آموز شهید و زخمی شدند، اظهار داشت: شرایط جدیدی که در افغانستان به وجود آمده وضعیت را بسیار دشوار کرده و مشکلات فراوانی برای مردم به وجود آورده که حتی برای تحصیل و کسب علم هم احساس امنیت نمی کنند.
وی افزود: اینگونه حملات در گذشته هم اتفاق افتاده و مسوول اصلی، حکومت حاکم است که باید امنیت را تامین کند اما امنیت تامین نمی شود و مردم از این وضعیت به ستوه آمده اند، از اینرو در فضای مجازی اعتراض خود را بیان می کنند و اقدام به طوفان توئیتری برای توقف اینگونه حملات کرده اند تا نارضایتی خود را از هم وضعیت کنونی نشان دهند. به این ترتیب هشتگ "نسل کشی هزاره ها را متوقف کنید" در بستر اینترنت گسترش یافته است.
به گفته این کارشناس افغان مردم اهل تشیع و هزاره فقط اعتراض مدنی می کنند، تظاهرات آن ها هم البته سرکوب شده، در عین حال مجدانه خواست مشروع و شهروندی خود را بیان می کنند.
برهانی یاد آور شد: اقوام مختلفی در افغانستان زندگی می کنند که برخی از آن ها تحت فشار زیادی هستند مثلا اقلیت سیک و هندو به خاطر فشارهای مضاعف مجبور به ترک افغانستان شدند که این مایه ننگ است که توان نگهداری اقوام مختلف در این کشور وجود ندارد و آن ها مجبور به ترک کشورشان می شوند. هزاره های افغانستان هم از سال های بسیار دور تحت فشار بوده و مورد آزار و اذیت و حمله فریب خوردگان و افراطی ها قرار گرفته اند و نوع برخورد با آنان مصداق نسل کشی است.
این کارشناس افغان با روی کار آمدن طالبان که شعارشان خاتمه جنگ و ایجاد امنیت بود این فشارها افزایش پیدا کرده، امنیت هم بسیار شکننده است و بسیاری از مراکز آموزشی و فرهنگی شیعیان و هزاره ها طی بیش از یک سال گذشته هدف حملات خونبار قرار گرفته اند.
برهانی در مورد تاثیر اعتراضات واقعی و مجازی نسبت به ناامنی ها هم گفت: شیعیان و هزاره ها طی سال های متمادی در افغانستان تحت فشارهای شدید بوده اند، کشته و زخمی شده اند، کوچ داده شده و مهاجر شده اند، زمین های حاصلخیز آن ها غصب شده و اکنون هم آزار و اذیت می شوند. طالبان هم در برابر اعتراض و تظاهرات هرچند مسالمت آمیز می ایستند و در حال حاضر راهی به جز اعتراضات مدنی از طریق فضای مجازی و شبکه های اجتماعی وجود ندارد تا صدای مردم به گوش جامعه جهانی برسد.
