فشارهای دولت پاکستان بر مهاجرین افغانستانی پیامدهای منفی برای آن دولت خواهد داشت
کارشناس سیاسی پاکستانی تاکید کرد: در صورتی که دولت پاکستان فشارها بر مهاجرین افغانستانی را افزایش دهد نفوذ خود را در بین بخشی از افغان های تحت نفوذ خود از دست خواهد داد.
فرحت حسین مهدوی در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری با اشاره به افزایش فشارهای دولت پاکستان بر مهاجرین افغانستانی و تعیین ضرب الاجل برای خروج از آن کشور گفت: پاکستان از گذشته ها و از زمان ایجاد طالبان به دنبال عمق استراتژیک خود در افغانستان بوده و عمق استراتژیک یک جنبه نرم هم دارد و آن نفوذ در ملت کشور هدف است که یکی از پیامدهای سختگیری های پاکستان از بین رفتن این نفوذ است.
وی افزود: بنابراین اگر پاکستانی ها نیازمند این عمق استراتژیک هستند و اگر درایت داشته باشند نباید بر مهاجرینی که بیشتر آن ها هم پشتو زبان هستند فشار بیاورد و بر این فشارها بیفزاید زیرا ادعا می شود که پاکستان در بین افغان های پشتو زبان نفوذ زیادی دارد.
این کارشناس سیاسی پاکستانی با اشاره به نامه سازمان عفو بین الملل به صدراعظم پاکستان که در آن بر ضرورت حمایت بیشتر اسلام آباد از پناهجویان افغان تاکید و گفته شده که افغان ها در برزخ پاکستان رها شده اند و مسیر روشنی پیش روی آن ها نیست، اظهار داشت: وضعیت مهاجرین افغان در پاکستان تابع تحولاتی است که در دو کشور به وجود می آید.
به گفته مهدوی درگیری های مرزی، بعضی سوء تفاهم ها، بعضی خواسته ها که طرفین از یکدیگر دارند و دستیابی به آن ها ممکن نیست به ویژه خواسته هایی که دولت پاکستان از مهاجرین دارند و سبب می شود که فشارها بر مهاجرین افزایش پیدا کند.
وی یاد آور شد که مدتی قبل خانم ربانی کهر مشاور وزارت خارجه پاکستان سفری به کابل داشت و با امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه حکومت موقت طالبان دیدار کرد، پس از آن مقامات طالبان گفتند پاکستان متعهد شده که مشکلات مهاجرین افغان را حل کند و تعامل مثبت داشته باشد اما طی چند روز گذشته شاهد تحولات عجیب مرزی هستیم و پاکستان هم برای خروج مهاجرین افغان ضرب الاجل تعیین کرد که شرایط را برای مهاجرین دشوار کرده است.
به گفته این کارشناس سیاسی از طرف دولت پاکستان به این مهاجرین گفته شده که شما اجازه اقامت پاکستان را ندارید، این طبیعی است چون مهاجرین معمولا اقامت ندارند و باید کارت مهاجرت به آن ها داده شود و اگر افراد در کشور خود در موقعیتی باشند که بتوانند گذرنامه و ویزا بگیرند و بعد در کشور دیگری اقامت دریافت کنند به این معنی است که وضعیت شان عادی است و مشکلی ندارند در حالیکه بیشتر مهاجرین افغانستان در پاکستان در شرایط اضطرار و اضطراب از کشور خود خارج می شوند.
مهدوی با بیان اینکه اکنون این مشکلات برای مهاجرین افغان در پاکستان به وجود آمده اظهار امیدواری کرد که این مشکلات هرچه زود تر حل شود.
وی در مورد اشاره دبیر کل سازمان عفو بین الملل به اینکه پاکستان فاقد قوانین ملی است و روش مشخصی برای تعیین وضعیت پناهندگی ندارد عنوان کرد: اگر چنین چیزی حقیقت داشته باشد تعجب برانگیز است چون پاکستان از سال 1980 مهاجرپذیر بوده و تا اواخر حکومت کمونیستی در افغانستان تعداد زیادی از مهاجرین افغان در پاکستان حضور پیدا کردند. در دوره های بعد مثلا در دوره اول حکومت طالبان هم تعداد زیادی از افغان ها به پاکستان مهاجر شدند و به مرور تعداد آن ها افزایش پیدا کرد،
با وجود این اگر قوانین مربوطه وجود نداشته باشد که ظاهرا وجود ندارد برای یک حکومت تثبیت شده که بیش از هفتاد سال از عمرش می گذرد باعث تعجب است.
این کارشناس سیاسی در رابطه با تاثیر سختگیری های پاکستان بر مهاجرین افغان روی نحوه کمک رسانی بین المللی به آن کشور برای خدمات رسانی به مهاجرین هم گفت: یکی از پیامدها کاهش کمک های بین المللی به پاکستان خواهد بود ضمن اینکه ممکن است کاهش این کمک ها سبب فشار بر مهاجرین شده باشد.
مهدوی عنوان کرد: از زمان روی کار آمدن طالبان در افغانستان تا کنون خبری از بهبود اوضاع در این کشور نیست که مثلا از نظر اجتماعی، اقتصادی، صنعتی، آموزشی، بهداشتی و عرصه های دیگر پیشرفتی صورت گرفته باشد که باعث ثبات جامعه شود و از خروج افراد جلوگیری کند. از طرف دیگر ممکن است شرایط در افغانستان برای بازگشت افرادی که خارج شده اند مناسب نباشد.
وی اضافه کرد: در حال حاضر تلاش قابل توجهی از سوی کشورهای همسایه و منطقه برای برقراری ارتباط با طالبان مشاهده نمی شود و طالبان هم به گونه ای اقدام نمی کنند که باعث جلب همکاری های این کشورها با آنان و کمک به مردم افغانستان شود.
