اروپایی ها در برخورد با ایران دچار سیاست دوگانه شده اند که برای خودشان پیامدهای ناگواری دارد
کارشناس ایرانی روابط بین الملل گفت: اروپایی ها در برخورد با جمهوری اسلامی ایران دچار سیاست و استاندارد دوگانه شده اند که برای خودشان پیامدهای ناگواری دارد.
فرشید باقریان در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری با اشاره به تلاش برخی کشورهای اروپایی برای قرار دادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست گروه های تروریستی اظهار داشت: ما با دنیای غرب مشکلی تحت عنوان تعارض ذاتی استفهامی داریم، به عنوان مثال غربی ها به آنچه در جمهوری اسلامی ایران مانند ارتش است، گروهک تروریستی می گویند و به این ترتیب یک استاندارد دوگانه علیه ایران در جریان است.
وی افزود: اگر واقعا برخی کشورهای اروپایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به عنوان یک گروهک تروریستی می شناسند چرا زمانی که سال ها پیش امریکا از آن تحت این عنوان یاد کرد چنین موضعی اتخاذ نکردند. مساله این است که طی این سال ها بهره هایی در عرصه های مختلف به ویژه اقتصادی برده اند و اکنون که با ایران دچار مشکلاتی شده اند می خواهند سپاه پاسداران را به عنوان یک گروه تروریستی بشناسند.
به گفته این کارشناس سیاسی اتحادیه اروپا در این زمینه اهداف دیگری را دنبال می کند، همگام با امریکا نبوده و اکنون هم مستقل از امریکا عمل می کند و به نظر می رسد در حالیکه اکنون اتحادیه اروپا به دنبال تحت فشار قرار دادن ایران است، امریکا از موضوع دور می شود. زمانی امریکا به تنهایی دنبال این برنامه بود، اکنون کشورهای دیگری اضافه شده اند و جنگ ترکیبی علیه ایران راه انداخته اند، دور شدن امریکا از موضوع هم اروپایی ها را ناراحت کرده و فشارها را بیشتر کرده است.
باقریان عنوان کرد: موضوع فقط سپاه پاسداران هم نیست، اروپایی ها سراغ بخش اقتصادی ایران هم خواهند رفت و در آن بخش نیز فشارها را افزایش خواهند داد ضمن اینکه موضوع سپاه پاسداران هنوز در حد متمم قطعنامه است و تبدیل به قطعنامه نشده و نمی توانند کسی را ملزم کنند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در لیست گروه های تروریستی قرار دهد، پیشنهادی است که ممکن است پذیرفته شود یا نشود.
وی با ایادآوری اینکه زمانی امریکایی ها شاخه برونمرزی سپاه پاسداران یا نیروی قدس را در لیست تحریم قرار دادند و ایران هم اقدام متقابلی انجام داد و گروه تفنگداران امریکا را به عنوان گروهک تروریستی شناخت، اظهار کرد: اگر این اقدامات سود آور بود طی سال های گذشته نتیجه آن مشخص می شد، اگرچه در برخی موارد تاثیر منفی داشته اما ایران در بسیاری از بخش ها تقویت شد.
این کارشناس سیاسی گفت: امریکا در حال حاضر تصور می کند که اروپا از آن کشور حرف شنوی می کند و در راستای اهدافش گام برمی دارد در حالیکه اروپا مستقل عمل می کند و حرف شنوی از امریکا ندارد و به نظر می رسد ایران در آینده نزدیک محل مناقشه و اختلاف امریکا و اروپا خواهد شد. اگر فرض بر این باشد که حتی کل اتحادیه اروپا ایران را تحریم کند و هیچ اروپایی وارد مراوده با ایران نشود، در چنین شرایطی یک فرصت برای امریکا پیش می آید چنانکه اکنون هم به دنبال حضور در کشورهای همسایه ایران است، در حال حاضر کشمکش داخلی بین اعضای اتحادیه اروپا و کشمکش بین اتحادیه اروپا و امریکا وجود دارد و ایران هم به نوعی در بین این قضایا و تحت فشار قرار گرفته است.
باقریان همچنان خاطرنشان کرد: اتحاد ایران با روسیه هم برای غربی ها قابل هضم نیست و به دنبال تضعیف روسیه نیز هستند زیرا به نظر می رسد در بهار قصد تشدید جنگ را دارد و غربی ها می خواهند تا قبل از عملی شدن این قضیه به توافقی با ایران دست پیدا کنند.
این کارشناس سیاسی و روابط بین الملل با اشاره به ورود اروپایی ها به رویارویی با کشورهای قدرتمند منطقه اظهار کرد: اروپایی ها گمان می کنند انتخاب عقلانی کرده اند و به پیامدهای آن فکر نمی کنند در حالیکه به عنوان مثال پیامد جنگ اوکراین ممکن است یک جنگ هسته ای باشد اما آن ها نمی خواهند به آن فکر کنند زیرا فکر کردن به این مساله بحران های اجتماعی بیشتری برایشان ایجاد می کند.
باقریان یادآوری کرد: اروپایی ها در کنار مساله بحران انرژی که به طرق مختلف برایشان قابل جبران است با بحران بزرگتری به نام زنجیره تدارک در صنعت مواجه هستند آن ها یکسری مواد اولیه و ثانویه برای تولید را از دیگر مناطق وارد می کردند که اکنون این روند دچار مشکل شده ضمن اینکه اروپا به تعداد قابل توجهی نیروی کار ماهر و ساده نیاز دارد که از خود اروپا قابل تامین نیست و از این منظر نگاه به کشورهای اسلامی و مهاجران دارند چنانکه مثلا در آلمان تعداد زیادی نیروی کار افغانستانی حضور دارند که اگر شرایط کشورشان عادی شود و بازگردند آلمان دچار مشکل می شود.
وی اضافه کرد: گذشته از این، کشورهای اروپایی دچار بحران های اقتصادی و اجتماعی هم شده اند که این وضعیت در نهایت منجر به ملی گرایی افراطی می شود و این موضوع اروپا را تبدیل به جوامع گسسته ای در درون خود می کند و این چیزی نیست که اتحادیه اروپا خواستار آن باشد.
