زنان افغانستان در برابر اقداماتی که آنان را از حضور در جامعه و حقوق طبیعی شان محروم کند می ایستند
فعال حقوق زنان در افغانستان تاکید کرد: زنان این کشور نشان داده اند که در برابر اقداماتی که آنان را از حضور در جامعه و حقوق طبیعی شان محروم کند ایستادگی می کنند.
لیلا بسیم در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل اظهار داشت: همین ایستادگی و مطالبه گری حقوق زنان افغانستان سبب شده که حکومت طالبان به نوعی در دنیا معرفی شود و هیچ کشوری حاضر نشود این حکومت را با شرایط کنونی به رسمیت بشناسد.
وی که از دست اندرکاران کتابخانه زن در کابل است که توسط زنان اداره می شد و هفته گذشته به تعطیلی کشیده شد، گفت: هدف از ایجاد کتابخانه زن در کابل که هفت ماه قبل فعال شد، ترویج فرهنگ کتابخوانی و اعلام این مطلب به مخالفان حضور زنان در جامعه بود که زنان به مبارزه خود برای احقاق حق شان ادامه می دهند و راه اندازی این کتابخانه نوعی مقاومت مدنی زنان در برابر آن ها است.
این فعال حقوق زنان در کابل عنوان کرد: این کتابخانه پیش از این دو بار توسط طالبان مسدود شد که بار اول با وساطت برخی خیرخواهان باز شد و بار دوم مسوولان کتابخانه اقدام به بازگشایی کردند اما طی دو ماه اخیر اعمال محدودیت ها به حدی شدید بود که نمی توانستیم به راحتی درب کتابخانه را باز کرده و حتی یک برنامه فرهنگی داشته باشیم. نیروهای امنیتی به شدت کتابخانه را زیر نظر داشتند و هر خانمی که به طرف کتابخانه می آمد مورد سوال قرار می گرفت و گفته می شد زنان باید در خانه بمانند، دو بار هم آنان به داخل کتابخانه آمدند و گفتند با چه مجوزی کتابخانه ایجاد کرده اید و جای زنان در خانه است که در نهایت شدت محدودیت ها باعث تعطیلی کتابخانه شد.
خانم بسیم بیان داشت: طالبان برای زنان این حق را قائل نیستند که در کنار مردان در عرصه های اجتماعی حضور و فعالیت داشته باشند، زن در جامعه تحت حاکمیت طالبان یک فرد غیر مستقل و منزوی است که باید در خانه به فرزند آوری مشغول باشد و از آن به عنوان یک ابزار استفاده شود. دلیل اینکه طالبان مدارس دخترانه بالاتر از صنف ششم را مسدود کرده اند، به دختران اجازه تحصیل در دانشگاه ها را نمی دهند و زنان و دختران را از کار در ادارات مختلف منع کرده اند نیز همین موضو ع است و اینکه می خواهند با گروگانگیری حقوق و هویت زنان، از جامعه جهانی امتیاز بگیرند.
این فعال حقوق زنان گفت: اما ایستادگی و مقاومت زنان افغانستان طی بیش از یک و نیم سال گذشته برای احقاق حق خود نشان داد که آنان می توانند در برابر هر طیفی بایستند و حقوق خود را مطالبه کنند و نتیجه هم این بوده که تا کنون هیچ کشوری حاضر نشده حکومت طالبان را به رسمیت بشناسد.
بسیم تاکید کرد: به هر میزان که افغان های حاضر در بیرون از افغانستان به عنوان نمایندگان زنان این کشور در خارج، در نشست ها و مجامع بین المللی از حق آنان دفاع و شرایط افغانستان را تشریح کنند تاثیر خود را دارد. یکی از دلایل اینکه تلاش های زنان افغانستان نتیجه کمتری داشته، این بوده که در خارج از این کشور لابی های کمی داشته است، زنان افغان هم که طی بیست سال گذشته در پارلمان و بخش های دیگر حکومتی حضور داشتند و اکنون در خارج از افغانستان بسر می برند نتوانستند به خوبی صدای زنان این کشور را به گوش جهانیان برسانند در حالی که از آنان انتظار بیشتری می رفت.
وی پیشنهاد داد، در نشست های بین المللی در مورد افغانستان از زنان معترض در داخل این کشور دعوت شود زیرا آنان از نزدیک وضعیت را مشاهده می کنند و می توانند بهتر آن را تشریح کنند.
