در صورتی که کمک های بین المللی به افغانستان در بخش صحت از سر گرفته نشود این کشور با فاجعه انسانی مواجه خواهد شد
پزشک افغان و کارمند سابق وزارت صحت عامه (بهداشت) افغانستان تاکید کرد: در صورتی که کمک های بین المللی به این کشور در بخش صحت از سر گرفته نشود افغانستان با یک فاجعه انسانی در این بخش مواجه خواهد شد.
داکتر جواد نبی زاده در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل با اشاره به اعلام صلیب سرخ مبنی بر اینکه برای ارایه خدمات صحی در افغانستان منابع مالی کافی در اختیار ندارد و به زودی کمک های خود را به 25 بیمارستان افغانستان متوقف خواهد کرد، اظهار داشت: پس از روی کار آمدن حکومت طالبان وضعیت در این بخش روز به روز وخیم تر شده و تعداد زیادی از کادرهای صحی مانند بسیاری بخش های دیگر، افغانستان را ترک کرده اند، بودجه بسیاری از نهادهای غیر دولتی خارجی که خدمات صحی ارایه می کردند هم قطع شده و آن ها فعالیت های خود را متوقف کردند و اگر کمک های بین المللی در بخش صحت افغانستان از سر گرفته نشود به احتمال زیاد افغانستان با یک فاجعه انسانی در این بخش مواجه خواهد شد.
وی یاد آور شد که برای وجود یک نهاد صحی با خدمات درست نیاز به مواردی از قبیل بودجه و منابع مالی، منابع انسانی یعنی پزشکان و کادرهای صحی و بهداشتی و مدیریت دقیق است که افغانستان در هر سه مورد با مشکل مواجه است.
به گفته این کارمند سابق وزارت صحت عامه افغانستان بودجه کافی در بخش های مختلف صحی در این کشور وجود ندارد، نیروی انسانی کافی در دسترس نیست و این بخش مدیریت دقیقی هم نمی شود به این ترتیب وضعیت صحی در افغانستان بحرانی است و اگر از این هم وخیم تر شود یک فاجعه انسانی به بار خواهد آمد.
داکتر نبی زاده عنوان کرد: در کابل پایتخت افغانستان بیمارستان ها و درمانگاه های خصوصی وجود دارد و چون از مردم هزینه دریافت می کنند خدمات نسبتا خوبی هم ارایه می کنند اما بیمارستان های دولتی به دلیل کمبود بودجه و امکانات نمی توانند خدمات درستی ارایه کنند. در ولایت های افغانستان هم موسسات خارجی فعالی هستند اما بودجه و نیروی کافی برای ارایه خدمات صحی در اختیار ندارند و مردم از این ناحیه با مشکلاتی مواجه می باشند.
وی اضافه کرد: در حال حاضر بسیاری از بیماری ها در افغانستان کنترل نمی شود و در حال شیوع هستند، چنانکه فلج اطفال در اکثر کشورها محو شده اما در افغانستان هنوز موارد مثبتی از آن به ثبت می رسد و این نشان می دهد که در این بخش کار و سرمایه گذاری نشده چه از طرف حکومت و چه از طرف نهادهای بین المللی.
