بی توجهی طالبان به ایجاد حکومت مشارکتی مقدمه ای بر تغییر نگرش کشورهای همسایه و منطقه نسبت به آنان است
کارشناس سیاسی افغان گفت: بی توجهی طالبان به خواست کشورهای همسایه و منطقه در مورد ایجاد یک حکومت مشارکتی می تواند مقدمه ای بر تغییر نگرش این کشورها نسبت به طالبان باشد.
محمد داود افشار در گفت و گو با برنامه انعکاس رادیو دری با اشاره به برگزاری نشست چهره های افغان مخالف طالبان در مسکو اظهار کرد: طالبان طی دو سال گذشته فرصت زیادی داشتند که با نگاهی جدید به تحولات افغانستان بپردازند و می توانستند با ایجاد یک حکومت مشارکتی و شریک کردن سایر اقوام، مذاهب، جریان ها و احزاب سیاسی، فصل نوینی را در افغانستان رقم بزنند که توام با استقلال این کشور باشد.
وی افزود: شرط کشورهای همسایه، منطقه و جهان برای طالبان هم ایجاد یک حکومت مشارکتی در کابل بود اما طالبان به نوعی این فرصت را هدر دادند، بر سیاست تنگ نظرانه خود اصرار ورزیدند و حاضر نشدند دیگران را در حکومت شریک کنند.
به گفته این کارشناس سیاسی با توجه به اینکه صبر کشورهای همسایه و منطقه نسبت به طالبان به سر آمده و دیگر نمی خواهند سیاست کج دار و مریز خود را در قبال طالبان ادامه دهند، کنفرانس مسکو می تواند نقطه عطفی برای تغییر دیدگاه های کشورهای همسایه افغانستان نسبت به طالبان باشد و به نظر می رسد این کشورها با وجود اینکه طالبان را به رسمیت نشناختند در دو سال گذشته دیپلماسی سیاسی و امنیتی با طالبان داشتند مشروط به اینکه طالبان هم در مسیر همکاری با جامعه بین الملل گام بردارند و هرچه زودتر حکومت مشارکتی شکل دهند.
افشار عنوان کرد: در صورتی که طالبان با حسن نظر به این کنفرانس بنگرند و مبنا را بر تعامل با مخالفین خود قرار دهند امکان آغاز یک دوره مثبت به وجود می آید اما اگر همچنان مانند دو سال گذشته عمل کرده و هیچ تعاملی با مخالفان خود نداشته باشند، شاهد تغییر نگرش کشورهای همسایه و روسیه نسبت به طالبان خواهیم بود که در آن صورت ممکن است سیاست حمایت از مخالفان طالبان در دستور کار این کشورها از جمله روسیه قرار بگیرد.
این کارشناس سیاسی بیان کرد: مساله این است که تاکنون نشانه ای دیده نمی شود که طالبان به دنبال تعامل با مخالفین خود باشند بنابراین از چنین کنفرانسی استقبال نمی کنند اما کشورهای همسایه و منطقه هم وظیفه خود می دانند که گام به گام پیش بروند و اگر نیاز به تغییری در سیاست های خود در قبال طالبان احساس کردند، به افکار عمومی هم اعلام کنند سعی و کوشش خود را کردند که طالبان را قانع به ایجاد یک حکومت مشارکتی کنند اما طالبان چنین چیزی را نپذیرفتند.
افشار عنوان کرد: برای اینکه مشخص شود کشورهای همسایه و منطقه تا چه حد در تغییر رویه خود نسبت به طالبان جدی هستند باید دید که این کشورها تا چه اندازه نسبت به سیاست های طالبان احساس خطر کرده اند، بخشی از این مساله به اطلاعات امنیتی و استخباراتی این کشورها از چگونگی عملکرد طالبان و جمع بندی آن برمی گردد.
وی اضافه کرد: اگر کشورهای همسایه و منطقه به این جمع بندی رسیده باشند که طالبان همچنان به عنوان گروه نیابتی امریکا در افغانستان فعالیت و زمینه های اجرای سیاست های آن را فراهم می کنند، ظرفیت های زیادی برای تحت فشار قرار دادن هر حکومتی دارند که در افغانستان بر سر کار باشد.
