زمینه های همکاری فراوانی بین ایران و افغانستان در بخش کشاورزی وجود دارد
کارشناس و فعال اقتصادی افغان گفت: زمینه های همکاری فراوانی بین ایران و افغانستان در بخش کشاورزی وجود دارد که توجه به آن ها به نفع هر دو کشور است.
شیر آقا حبیبی در گفت و گو با برنامه انعکاس رادیو دری با اشاره به دیدار مسوولان وزارت زراعت، آبیاری و مالداری حکومت طالبان با تعدادی از سرمایه گذاران ایرانی علاقه مند کار در بخش کشاورزی در افغانستان اظهار کرد: زمینه های فراوان همکاری در این بخش وجود دارد و یکی از راهبردهای جمهوری اسلامی ایران برای روابط مشترک اقتصادی با افغانستان کشت فرا سرزمینی است که توسط وزارت کشاورزی و بخش خصوصی ایران برای توسعه روابط اقتصادی در بخش کشاورزی و دامداری پیگیری شده است.
وی افزود: موضوع کشاورزی و کشت فرا سرزمینی ایران در افغانستان از دو دهه قبل مطرح بوده که البته این نوع کشت به صورت محدود انجام شده به عنوان مثال مقادیری چغندر قند در هرات کشت شد تا به ایران منتقل شود که به خاطر ناهماهنگی های اداری انتقال آن با مشکلاتی مواجه شد.
به گفته این کارشناس اقتصادی حدود هفتاد درصد اقتصاد افغانستان وابسته به کشاورزی و دامپروری است که در بعضی مناطق از حالت سنتی به مکانیزه تغییر کرده اما در ایران بخش کشاورزی از وضعیت سنتی خارج شده و به وضعیت صنعتی در آمده و زمینه همکاری بین دو کشور در این بخش وجود دارد.
حبیبی عنوان کرد: به خاطر سرمایه های فراوان خدادادی که افغانستان دارد مانند آب فراوان و زمین بارور امکان کشت بسیاری از محصولات مانند هندوانه در افغانستان وجود دارد تا از آنجا به ایران منتقل شود از سوی دیگر کشاورزان افغان به ماشین آلات، کود، سم و فراگیری روش های کشت صنعتی نیاز دارند که امید می رود توافقات در زمینه همکاری های ایران و افغانستان در بخش کشاورزی عملی شود.
این کارشناس افغان بیان کرد که حکومت طالبان همانگونه که حمایت از تولیدات صنعتی را در افغانستان آغاز کرده باید حمایت از تولید محصولات زراعتی را هم آغاز کند، در بسا موارد کشاورزان افغانستان به خاطر قیمت پایین محصولات حتی حاضر به برداشت آن نیستند از اینرو باید شرایطی به وجود آید که کشاورزان و باغداران افغانستان به سمت کشت های مقرون به صرفه بروند مانند کشت پسته یا کشت زعفران که دانش آن از ایران به افغانستان منتقل شد.
وی اضافه کرد: نبود سردخانه کافی در افغانستان هم یکی از مشکلات عمده کشاورزان و باغداران افغانستان است زیرا نمی توانند محصولات خود را نگهداری کنند و به موقع به فروش برسانند و مجبورند آن ها را با قیمت اندک بفروشند. اما اگر به کشاورزی افغانستان توجه شود و برنامه ریزی های دقیقی وجود داشته باشد بسیاری از افراد بیکار هم جذب کار شده و اقتصاد این کشور دگرگون می شود.
