ترامپ و تحریم سازی علیه ایران از برجام تا رسانه ملی
ترامپ رئیس جمهور آمریکا جمعه گذشته با تمدید تعلیق تحریم ها، به کنگره ضرب الاجل دوباره ای داد تا در باره آنچه تغییراتی در جهت بهبود برجام می نامد ؛ اقدامات فوری انجام دهد .
ترامپ تهدید کرده است که در غیر اینصورت آمریکا از برجام خارج خواهد شد. البته ترامپ گفته است که در این فاصله فرصت را از دست نخواهد داد و تحریم های بیشتری را در مورد ایران به اجرا خواهد گذاشت .
درهمین ارتباط گفته شده که دونالد ترامپ قصد دارد در پایان ماه ژانویه، حکم تمدید تعلیق تحریمهای صدا و سیمای ایران را امضاء نکند.
این تحریم‌ها احتمالا شامل اقداماتی از نوع مسدود کردن انتقال سیگنال‌های ماهواره‌ای و همچنین عدم اجازه فعالیت به دفاتر رسانه ملی برای خرید محتوا از سایر کشورها است. به نظر می رسد لبه تیغ این تحریم باعث شود رسانه ملی در بخش بازرگانی در خرید تولیدات سینمایی و تلویزیونی با محدودیت های مواجه شود ودر بخش فنی نیز قادر به پخش مستقیم برنامه هایی مانند مسابقات جهانی و المپیک نیز نباشد. در اینصورت مشخص است که هدف احتمالی طراحان این جریان ایجاد نارضایتی های داخلی است .
حسن بهشتی پور (کارشناس روابط بین‌الملل) ، این اقدام را پروپاگاندای سیاسی آمریکایی‌ها عنوان کرده و می گوید :
"... طرح تحریم صداوسیما اتفاق بی‌سابقه و عجیب است ؛البته سابق بر این شبکه‌های سحر و العالم به دلیل افشای ابعاد جنایات مختلف صهیونیست‌ها، تحریم شده بود اما با توجه به اینکه برخی از ماهواره‌های مورد استفاده معاونت برون‌مرزی رسانه ملی متعلق به کشورهای آسیایی و اروپایی هستند و وظیفه ارسال سیگنال‌ها را بر عهده دارند، این ادعای آمریکایی‌ها، عملاً غیر قابل تحقق است. »
فواد ایزدی (کارشناس رسانه) اما می گوید : «کنگره محدودیتی برای تحریم کشورها و نهادهای مخالف سیاست‌های استکباری ندارد و به هر بهانه‌ای این کار را انجام می‌دهد . »
محمدصادق کوشکی (عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران) ؛این احتمال را مطرح کرده که آمریکا درصدد است تا از طریق تحریم‌ها، مسائل فنی و سیگنال رسانی غیرمستقیم ماهواره‌ای صداوسیما را تحت‌فشار قرار دهد.
اما درمیانه این اظهارات فنی و کارشناسی ،حلقه مفقوده در نگاه به این مسئله ، نقش نهادها و سازمان های بین المللی در صیانت از حقوق بین الملل در عرصه ارتباطات ورسانه است .
صداوسیما تا کنون دوبار مورد این تعرض قرار گرفته است و از اخلال در تمدید قرار دادها ی رسانه ای و ماهواره ای تا جلوگیری از حضور ایران در نشست های بین المللی ؛ این جریان در سال های تحریم بارها تکرار شده است.مجامع بین‌المللی اکنون باید موضع خود را شفاف و روشن کنند . سکوت در این باره به منزله همسویی با یک اقدام نا هنجار در حوزه رسانه و ارتباطات است .اگر این تحریم جنبه بین‌المللی پیدا کند بی تردید مصداق بارز دخالت مستقیم کشورها در امور داخلی کشوری مستقل تلقی می‌شود.
سوال این است که چگونه در مجامع بین‌المللی هرگاه رویدادهای مطالبه‌گرانه، مسالمت‌آمیز یا غیرمسالمت‌آمیز در یک کشور رخ دهد، عملکرد رسانه‌های آن کشور از سوی فدراسیون‌های بین‌المللی روزنامه‌نگاری بلافاصله زیر ذره‌بین قرار می‌گیرند، اما اقداماتی از این دست که اخلال در امور رسانه‌ای است ؛ مورد توجه قرار نمی گیرد .