Pars Today

"امریکا نمی رود ،شکل حضورش تغییر می کند" ، " دست ‌‌پا گم نکنید" و " موضع طالبان موضع پاکستان است " ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی راه مدنیت در سرمقاله ای تحت عنوان امریکا نمی رود ،شکل حضورش تغییر می کند چنین نوشته است :
در مورد خروج کامل امریکا از افغانستان هنوز تردید وجود دارد. مقام‌های ایالات متحدهٔ امریکا؛ از جمله وزیر خارجه امریکا در سفر اخیرش به کابل، تاکید کرده‌اند که با خروج قوت‌های نظامی‌شان، فصل جدید همکاری این کشور با افغانستان آغاز می‌شود. این فصل جدید همکاری ممکن در عرصهٔ تامین منابع مالی، تجهیزات نظامی، آموزش نظامی و سهم‌گیری در پروژه‌های توسعه‌یی باشد.

نیروهای نظامی امریکا مدت‌هاست نقشی در میدان جنگ ندارند. شماری از آن‌ها در زمینهٔ ارایهٔ کمک‌های تخنیکی به نظامیان افغان فعال بوده‌اند که احتمالا همچنان به کار خود ادامه دهند. سیاست امریکا چندسالی هست که در جهت جاگزین کردن استخبارات به‌جای عساکر بوده است. آیا با خروج عساکر نظامی، نقش امریکا در تأثیرگذاری بر سیاست افغانستان و حمایتش از حلقات و عناصر دلخواه خود کاهش خواهد یافت؟ بعید به‌نظر می‌رسد. این کشور حضور غیر ملموس، اما نیرومند و تأثیرگذار خود را در کشور ما حفظ خواهد کرد.

راه مدنیت می افزاید :

حضور قوت‌های خارجی و سیل کمک‌ها، در پهلوی برخی فواید، زیان‌های جدی نیز در بر داشته و دارد؛ دولت و مردم را از توجه به منابع داخلی، کشف و استخراج منابع و سرمایه‌های زیرزمینی و کار و ابتکار و تولید و صنعت باز می‌دارد و شدیدا وابسته و متکی به خارجی‌ها می‌سازد.

قطع حمایت‌های مادی و نظامی بیرونی‌ها در یک مرحله سخت است، اما عاقبت خوش دارد؛ توانایی‌ها به کار می‌افتد، خرج و دخل عیار می‌شود و از ریخت‌وپاش، اسراف، تبذیر و لمپن‌بازی و مافیاپروری جلوگیری می‌شود. این همه در گرو یک رهبری شجاع، قاطع، جامع‌نگر با وسعت دید و نظر و نگاه کلان ملی می‌باشد.با سیاست موجود و تنگ‌نظری‌های حاکم بر رفتار رهبری کنونی، خطر از هم‌پاشی و فروریزی کشور در کام بحران بیش از هر وقت دیگر متصور است.

‌ و دست ‌‌پا گم نکنید عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است : 

«امارت اسلامی» گروه طالبان یک نسخه کهنه و آزموده‌شده است. به یمن حافظه تاریخی کشورهای همسایه، قدرت‌های منطقه‌ای، قدرت‌های جهانی و سازمان‌های بین‌المللی، «امارت اسلامی» یک نظام سیاسی «منفور» و «مطرود» در سطح جهانی است. به همین دلیل است که کشورهای عضو «ترویکای توسعه‌یافته» در نشست اخیر خود در مسکو با بازگشت «امارت اسلامی» به افغانستان به صورت صریح مخالفت کردند.

هم‌چنان کشورهای جهان که منافع آن‌ها با افغانستان باثبات، دموکراتیک و مستقل گره خورده است، از برگشت «امارت اسلامی» به این کشور، حمایت نمی‌کنند. کشورهای جهان اسلام نیز «امارت اسلامی» را مایه ننگ جوامع اسلامی می‌پندارند و جنگ گروه طالبان برای اقامه این امارت در افغانستان را ناروا و نامشروع خوانده‌اند. از این حیث، گروه طالبان در سطح جهانی در انزوا قرار دارد و یک گروهی به شدت تنها و مطرود است

هشت صبح می افزاید:

طالبان شانس بازگشت به قدرت را ندارد و تلاش این گروه برای استقرار «امارت اسلامی» در افغانستان بیهوده است. جنگ گروه طالبان همان‌گونه که در سطح جهانی محکوم است، در سطح داخلی نیز با محکومیت‌هایی روبه‌رو شده است. این گروه شاید به دلیل خروج سربازان بین‌المللی از افغانستان برای مدتی مانور بدهد و بدمستی کند؛ اما در فرجام چاره‌ای جز تمکین به گفت‌وگو با دولت و انتخاب زنده‌گی صلح‌آمیز ندارد. از این‌رو، نباید در پی خروج سربازان بین‌المللی از افغانستان و تشدید احتمالی خشونت‌ها در کشور دست‌وپا را گم و به صورت ناخواسته راه را برای برگشت «امارت اسلامی» و گروه طالبان در قدرت هموار کرد.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که در سرمقاله ای تحت عنوان موضع طالبان موضع پاکستان است چنین نوشته است :

پس از اعلام خروج نیروهای امریکایی به وسیله جوبایدن رییس جمهوری امریکا که طالبان آن را خلاف موافقت‌نامه دوحه تلقی کردند، نگرانی هایی به وجود آمد که ممکن است نشست استانبول که قرار است در 24 اپریل/4 ثور برگزار شود، راه اندازی نگردد.این نگرانی زمانی افزایش یافت که طالبان به صراحت اعلام داشتند که در هیچ نشستی پس از این در رابطه به قضیه افغانستان اشتراک نمی کنند.

آرمان ملی می افزاید:

در عقب تمام این سناریوها، نظامیان پاکستانی قرار دارند یعنی طالبان به عنوان یک گروه ساخته شده شبکه استخباراتی پاکستان، هر آنچه منافع پاکستانی ها تقاضا کند، آن را عملی می کنند و از خودشان هیچ صلاحیت و اختیار ندارند.اکنون که طالبان ظاهراً نشست استانبول را تحریم کرده اند، پاکستان به آنها فهمانده است که باید از این وضعیت امتیاز به دست آورند و بدون گرفتن امتیاز در نشست استانبول که زیر نظر سازمان ملل متحد برگزار خواهد شد، شرکت نکنند. گفته می شود که طالبان در بدل شرکت در نشست استانبول، خواهان رهایی هفت هزار زندانی دیگر شان از زندان های افغانستان شده اند و هم تقاضا دارند تا نام های رهبران شان از فهرست سیاه سازمان ملل بیرون ساخته شود