مطبوعات کابل 7 ثور: تبعات غفلت از پاندمی ،از فاجعه ی هند عبرت بگیریم
(last modified 1400-02-07T05:38:20+00:00 )
ثور 07, 1400 10:08 Asia/Kabul
  • مطبوعات کابل 7 ثور: تبعات غفلت از پاندمی ،از فاجعه ی هند عبرت بگیریم
    مطبوعات کابل 7 ثور: تبعات غفلت از پاندمی ،از فاجعه ی هند عبرت بگیریم

"تبعات غفلت از پاندمی ،از فاجعه ی هند عبرت بگیریم" ، موج تازه ی تعیینات یک طرفه" و" چرا علیه حزب دموکراتیک قیام شد" ،مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کاب است.

تبعات غفلت از پاندمی ،از فاجعه ی هند عبرت بگیریم عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است :
کشوری با یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون جمعیت و بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی واکسین بیماری، اکنون در یک بحران تمام‌عیار فرو رفته است. در قریب به یک هفته‌ی اخیر، هر روز این کشور رکورد ابتلای روزانه‌ی جهانی را جابجا کرده و هر روز رکورد جدیدی به‌جا می‌گذارد؛ دست‌کم سه‌صد هزار ابتلا و دوو‌نیم هزار مرگ‌‌ومیر در هر ۲۴ ساعت. هندوستان در یک فاجعه‌ی تمام‌عیار فرو رفته است. در یک هفته‌ی گذشته، دست‌کم دوونیم میلیون نفر مبتلای جدید ثبت شده و حدود ۲۰ هزار نفر زیر ضربات سریع شیوع این بیماری مرده‌اند. شفاخانه‌ها به‌خصوص در دهلی، پایتخت ۲۰ میلیونی، دچار کمبود شدید اکسیژن، تخت و تجهیزات عاجل در واحدهای عاجل و آی‌سی‌یو است. صدها بیمار هر روز به‌دلیل نبود اکسیژن و تخت خالی در بخش‌های عاجل و مراقبت‌های ویژه‌ی شفاخانه‌ها می‌میرند. دولت تمام امکانات نظامی و غیرنظامی‌اش را بسیج کرده تا بر وضعیت فایق آید اما بحران چنان عمیق و وسیع است که با امکانات نظامی و ملکی دستگاه دولت مهارشدنی نیست. این وضعیت کشوری است که فقط برای مدتی کوتاه، وضعیت آماده‌باش در برابر ضدحمله‌ی همه‌گیری را سست کرد.
اطلاعات روز می افزاید :
وضعیت هند به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی واکسین به خاصه برای دولت و مردم افغانستان یک الگو است. هرنوع غفلت و بی‌اعتنایی در برابر مرگباری این همه‌گیری می‌تواند به یک فاجعه‌ی تمام‌عیار تبدیل شود. با توجه به تجربه‌ی نسبتا موفق مبارزه با شیوع این بیماری در بهار و تابستان سال قبل در کشور، وضعیت به تصامیم دولت بستگی دارد زیرا نوع برخورد دولت با این بیماری و تصامیمی که در این خصوص گرفته می‌شود، تعیین کننده است
و موج تازه ی تعیینات یک طرفه عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است :
اخیراً موجی از تعیینات و مقرری‌ها در سطح قوماندانی‌های امنیه ولسوالی‌ها و ولایات نیز آغاز شده است؛ اما مردم هنوز نمی‌دانند که این مقرری‌ها براساس چه مکانیسمی انجام می‌شود.عبدالله عبدالله، موتلف سیاسی رییس جمهور غنی در حکومت کنونی، در جریان این مقرری‌های قرار ندارد و رییس جمهور تمام این مقرری‌ها را به گونه یک‌جانبه با حلقه نزدیکش انجام داده است.در آخرین مورد، تعویض والی فاریاب نیز جنجال‌برانگیز شد. به احتمال زیاد در روزهای آینده شاهد مقرری‌های جنجال‌برانگیز بیش‌تری نیز از جانب رییس جمهور خواهیم بود.

هشت صبح می افزاید :

چیزی که مایه نگرانی است، این است که رییس جمهور افغانستان باید مانند یک رییس جمهور مسوول در اعمال صلاحیت‌هایش عمل کند.تصمیم‌گیری‌های یک‌جانبه از جانب رییس جمهور و حلقه خاص او در شرایط کنونی می‌تواند پیامدهای ناگواری برای کشور داشته باشد.تعیینات سلیقه‌ای و حساسیت‌برانگیز، تصامیم یک‌جانبه و نادیده گرفتن موتلفین سیاسی، از رییس جمهور تصور یک رییس جمهور خودرای و کوته‌اندیش در ذهنیت عامه ایجاد کرده است؛ رییس جمهوری که در اعمال صلاحیت‌ها و مقرری‌هایش به جز آنچه را خود و حلقه نزدیکش درست می‌پندارند، حرف و خواست دیگران را جدی نمی‌گیرد.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان چرا علیه حزب دموکراتیک قیام شد چنین نوشته است :

شعار اساسی حزب دموکراتیک خلق، مبارزه با فقر، تحقق برابری و توسعۀ کشور بود. (کور، کالی، دودی). این شعار اما، برای ذهنیت روستایی و محروم مردم، شعار انتزاعی و بی‌ربط معلوم می‌شد.مردم با وجود اینکه  فقیر و نامرفه بودند، تنها چیزی که با پوست و مغز و رگ و جان خود می‌شناختند، ایمان و اعتقاد و فرهنگ‌شان بود.

در پایان راه مدنیت می افزاید:


جامعۀ افغانستان تا امروز یک جامعۀ روستایی و متکی به زراعت است. جامعۀ روستایی و قبیله‌‌یی مناسبات و فرهنگ اجتماعی خاص خود را دارد.
حزب دموکراتیک خلق، با برخی آزادی‌ها و تابوشکنی‌های اجتماعی که یا باور داشت یا دشمنانش به او نسبت می‌داد میان روستا و شهر تقابل ایجاد کرده بود. خواسته‌های جامعۀ نسبتا تعلیم‌یافته و جهان‌دیدۀ شهری، با فرهنگ و مناسبات روستا مطابقت نداشت.


از دوران امان‌الله خان تا حزب دموکراتیک و از گذشته‌های دورتر تا امروز، یکی از گره‌های عمدۀ مسالۀ افغانستان، تقابل فرهنگ شهر و روستا بوده است. قیام علیه حزب دموکراتیک خلق، در واقع قیام روستا علیۀ شهر بود و چون اکثریت مردم کشور، در روستا زندگی می‌کردند، مخالفت با دولت به سرعت در سراسر کشور فراگیر شد.

کلیدواژه