مطبوعات کابل 27 ثور: گفتگو‌ تنها گزینه است

"بازی احساساتی ارگ"، "گفتگو‌ تنها گزینه است" و "غنی و آزمون رهایی دوباره ی زندانیان  ‌طالب" مهمترین عناوین سرمقاله های امروز چاپ کابل است.

بازی احساساتی ارگ عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

گفته می‌شود روز شنبه هواپیمای حامل والی جدید حکومت برای ولایت فاریاب بدون نشست از این میدان برگشته است. معترضان ظاهرا اجازه نشست نداده‌اند. شهروندان میمنه چند هفته است که به معرفی محمدداوود لغمانی برای سکان‌داری ولایت فاریاب اعتراض دارند. گفته می‌شود معترضان دروازه ساختمان ولایت را بسته‌اند. ظاهرا دامن این اعتراض تنها به مردم محدود نمی‌شود. این مسأله تبدیل به یک اعتراض و نارضایتی سیاسی نیز شده است. در تازه‌ترین واکنش بابر فرهمند، معاون شورای عالی مصالحه‌ی ملی گفته است که حکومت در شمال کشور جنگ سرد جدید را آغاز کرده است. ضمن که این موضع یک اتهام سنگین علیه حکومت است، نشان از نهایت نارضایتی را نیز می‌رساند. اوضاع در فاریاب به سمتی می‌رود که دورنمای نگران‌کننده و بغرنجی دارد.

اطلاعات روز می افزاید:

 کار درست در جنجال پیش‌آمده برای حکومت توجه به مطالبات مردم است. به‌ ویژه اینکه اعتراض حق مردم است. روزهای پرآشوب فاریاب را کسی می‌تواند مدیریت کند که پیچ و خم‌های این جفرافیا را بشناسد، با شبکه‌های مردمی و ضد طالب در ارتباط باشد و از همه مهم‌ تر مردم به او اعتماد کنند.

ارگ باید از جنجال مشابه گذشته درس گرفته باشد که فرجام چنین رویکردی، جز تضعیف اقتدار و مشروعیت حکومت و خلع‌ شدن حکومت از حمایت و نفوذ مردمی ندارد. هزینه‌ی شنیدن مطالبات شهروندان برای حکومت به‌صرفه‌ تر از مواجهه با آنان است. حکومت نمی‌تواند با زور نظامی والی خود را بر مردم تحمیل کند. اگر همچنین کاری کند، والی نمی‌تواند بر مردم حکومت کند. معنای ادامه‌ ی چشم‌ پوشی بر اعتراض مردم فاریاب این است که تصمیم‌ گیری‌های ریاست‌ جمهوری نه بر مبنای محاسبه و سنجش که بر بنیاد احساسات و سلیقه گرفته می‌شود.

و گفتگو‌ تنها گزینه است عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که  در آن چنین آمده است:

آتش‌ بس سه‌ روزه عید سعید فطر، تمدید نشد. دولت و گروه طالبان حملات‌ شان بر مواضع یکدیگر را از سر گرفته‌اند. در یک روز گذشته، وزارت دفاع ملی از اجرای چندین حمله بر مواضع طالبان در ولایت‌های هلمند و کندز خبر داده است. طالبان نیز گفته‌اند که حملات‌شان بر مواضع دولت را از سر گرفته‌ اند. این نشان می‌دهد که دو طرف، پس از سه روز آتش‌بس، بار دیگر به جبهه جنگ بازگشته‌ اند. هرچند آتش‌بس نیز موفق نبود و آرام سپری نشد.

هشت صبح می افزاید:

افغانستان امروز، افغانستان دهه نود میلادی نیست. اگر محاسبه طرف‌ها و به ویژه طالبان این باشد که از طریق نظامی به اهداف‌شان می‌رسند، اشتباه کرده‌اند. مردم از دست‌آوردها و ارزش‌های‌شان نمی‌گذرند و جهان نیز با بازگشت امارت مخالف است. بنابراین، راهی جز گفت‌وگو برای حل قضیه افغانستان باقی نمی‌ماند. این واقعیت مسلم امروز افغانستان است. از این‌رو، بر طالبان است که روی حل سیاسی قضیه افغانستان تمرکز کنند و به خواست مردم و جامعه جهانی مبنی بر کاهش خشونت‌ها و برقراری آتش‌بس درازمدت و دایمی وقع بگذارند. دولت نیز برای اعتمادسازی گام‌های عملی بردارد و نگذارد فرصت‌های صلح یکی پس از دیگری از دست برود.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی صبح کابل که در سرمقاله ای تحت عنوان غنی و آزمون رهایی دوباره ی زندانیان  ‌طالب چنین نوشته است:

اکنون که دوباره قرار بر رهایی زندانیان طالب شده است، شروط رهایی این زندانیان چیست؟ آیا دولت و جامعه‌ی جهانی، به همان تعهدهای پوشالی و بدون تضمین طالبان بسنده می‌کنند یا پیش‌شرط قابل تضمینی خواهند داشت. باید اذعان کرد شرط‌های دور قبل -برنگشتن طالبان رهاشده به میدان جنگ و کاهش خشونت- از سوی طالبان عملی به نظر نمی‌رسد؛ چرا که تنها جنگ، وجود طالبان را در عرصه‌ی سیاسی تضمین می‌کند.

در پایان صبح کابل می افزاید:

دولت افغانستان اگر می‌خواهد هفت‌ هزار زندانی گروه طالبان را رها کند، باید پیش‌ شرط‌ هایی را برای رهایی زندانیان طالب بگذارد که به صلاح مردم باشد و سازمان ملل نیز، ناظر به عمل‌کرد طالبان باشد؛ در غیر این صورت، رهایی زندانیان، فرستادن ۷هزار سرباز تازه‌ نفس در صف طالبان است.