Pars Today

 «مسوولیت شورای امنیت سازمان ملل اقدام قاطعانه است نه توصیه» عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است :

دو روز قبل، شورای امنیت سازمان ملل، نشست ویژه‌ای را در مورد افزایش حملات طالبان بر شهرها و ارتکاب جنایات جنگی برگزار کرد. این نشست که به درخواست وزارت خارجه‌ی دولت افغانستان برگزار شده بود، با حضور اعضای دایم و مؤقت شورای امنیت سازمان ملل، در مورد افزایش حملات طالبان و کمرنگ‌شدن روند سیاسی برای حل منازعه‌ی جاری به گفت‌وگو پرداخت و در پایان نشست، اعلامیه‌ای صادر شد.شورای امنیت سازمان ملل متحد، قدرتمندترین نهاد بین‌المللی است که مسئولیت دارد امنیت، نظم و آرامش را در جهان برقرار و با اخلال‌گران امنیت جهانی، طرف‌های متجاوز، گروه‌های تروریستی، حامیان گروه‌های تروریستی و مرتکبین جنایات جنگی و ضدبشری قاطعانه برخورد کند.

اطلاعات روز می افزاید :

شورای امنیت سازمان ملل به‌صورت ویژه و جامعه‌ی جهانی به‌صورت کل، به‌لحاظ نهادی و اخلاقی عمیقا مسئولیت دارند که به‌صورت اجرایی و قاطعانه با فاجعه‌ی انسانی و بشری جاری در افغانستان برخورد کنند. جامعه‌ی جهانی و به‌خصوص کشورهایی که در دو دهه‌ی گذشته به‌صورت مستقیم در جنگ افغانستان درگیر بوده‌اند، نمی‌توانند چنین سبک‌بال، چشم بر عمق فاجعه‌ی جاری در افغانستان ببندند. عمق خونریزی لجام‌گسیخته‌ی کنونی به حدی رقت‌بار و خونین است که الزامیت دارد جامعه‌ی جهانی، نهادهای بین‌المللی و در رأس آن‌ها شورای امنیت سازمان ملل، به‌صورت فعال، تأثیرگذار و قاطع وارد عمل شده و از گسترده‌شدن این بحران انسانی جلوگیری کنند. جامعه‌ی جهانی باید درک کند که خشونت جاری در افغانستان نیازمند اقدام فوری و قاطعانه است.

و «قطر میزبان صلح یا فرمانده جنگ» عنوان سرمقاله ی روزنامه ی صبح کابل است که در آن چنین آمده است :

بنا بر توافق‌نامه‌ی دوحه میان امریکا و طالبان، قرار بود که نیروهای ناتو و امریکا در سال گذشته به صورت کامل افغانستان را ترک کنند؛ اما تغییر قدرت در امریکا، باعث شد که زمان خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان تا یازده‌ی سپتمبر سال روان تمدید شود. اکنون، بیش‌تر نیروهای خارجی افغانستان را ترک کرده اند. از زمان آغاز خروج نیروهای ناتو، حمله‌های طالبان بر ولسوالی‌های کشور شروع شد و حالا نبرد میان نیروهای امنیتی افغانستان و طالبان در داخل شهرها کشیده شده است؛ چیزی که باعث شده امریکا نگران وضعیت در افغانستان باشد.

صبح کابل می افزاید :

امریکا پیش از این ‌که خروجش از افغانستان را شروع کند، اعلام کرده بود که اگر افغانستان با وضعیت دشوار روبه‌رو شود، نیروهای هوایی این کشور به کمک نیروهای امنیتی افغانستان خواهند شتافت. قرار بود این حمله‌ها از کشورهای همسایه‌ی افغانستان صورت گیرد؛ اما به دلیل جو ملتهب منطقه‌ای و قدرت روسیه و چین در همسایگی افغانستان، این حمله‌ها از فرودگاه العدید قطر که در جنوب دوحه موقعیت دارد، آغاز خواهد شد که برای امریکا هزینه‌ی سنگینی خواهد داشت و این حمله‌ها پس از ۳۱ آگوست شدت خواهد گرفت.طالبان که در سال ۲۰۰۱ تجربه‌ی تلخی را از شکست در برابرB52  -جنگده‌ی هشت‌ماشینه‌ی امریکایی- دارند، اکنون که این جنگده‌ها دوباره بر فراز افغانستان به پرواز خواهد آمد، آیا طالبان به گفت‌وگوهای صلح تن می‌دهند یا حمله‌های شان را شدت خواهند داد؟ از این حمله‌ها، پیداست که امریکا در صورت فروپاشی افغانستان به دست طالبان، آبروی نظامی خود را بربادرفته می‌داند و برای حفظ این آبرو هم که شده باB52  افغانستان را برای مدتی نگه خواهند داشت؛ ولی ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی گروه طالبان، دلیل حمله‌های طالبان بر کلان‌شهرها را حمله‌ی هوایی امریکا بر موضع طالبان عنوان کرده است؛ اما آن‌ چه معلوم است، امریکا با قدرتB52، می‌خواهد موضع طالبان را ضعیف و گفت‌وگوهای صلح را به ثمر برساند و هم‌چنان از قطر هم برای صلح و هم برای فرماندهی جنگ افغانستان استفاده کند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان «تکبیر ملت ، آیا حکومت فرصت محبوب شدن دارد» چنین نوشته است

شعارهای جمعی که با هیجان ویژه همراه است، به بیرون از هرات نیز راه یافت. در کابل، با فراخوان پشتیبانی از نیروهای امنیتی و دفاعی کشور، چهارشنبه شب هفته گذشته مردم از پشت‌ بام‌ها و روی سرک‌ها، با هم فریاد الله اکبر را سر دادند. شعارها در کابل و شماری دیگر ولایات کشور، واکنشی در مقابل طالبان بود.

در پایان راه مدنیت می افزاید :

حکومت باید دانسته باشد که شهروندان در قبال نیروهای امنیتی، نظام و دست‌آوردهای‌شان حساس‌اند و اگر روند سالم دولت‌داری در قالب نظام جمهوری طوری رعایت شود که همه خود را در آن ببینند و به جای افراد فاسد و بی‌کفایت، افراد باکفایت و چهره‌هایی که از متن همین مردم‌اند را ببینند،‌ آن‌ها نیز در دل مردم محبوب خواهند شد. آن ‌وقت است که شاهد شکست و شرم‌ساری گروه‌های تندروی خواهیم بود که حتا دین را در انحصار خود می‌دانند.