زندگی آسمانی

اولین روز از ماه ذی الحجه یادآور پیوندی آسمانی است . پیوندی که سنگ بنای خانواده ای بی نظیر شد تا مردمان برای همیشه زندگی و منش آنان را الگو قرار دهند.

ازدواج را می‌توان اثرگذارترین رخداد در زندگی زن و مرد دانست؛ رخدادی که اگر به درستی و از روی آگاهی صورت پذیرد، مایه رشد و تعالی زن و شوهر است.ازدواج در همه دین ها از جمله مسیحیت و یهود، به شکلی متفاوت برقرار می شود و در اسلام، بیش از دیگر دین ها و آیین ها، به مسئله ازدواج توجه شده است. این دین الهی، برای مرد و زن حقوقی جداگانه و متناسب با آنها، برای زندگی شان آدابی نیکو و برای ازدواج، روش و اصولی خاص در نظر گرفته است. اصل هم بر این است که استواری و نیک بختی نصیب خانواده ها شود. مهم ترین فایده و هدف ازدواج، تشکیل خانواده است.  علاقه بین زوجین  و تشکیل کانونی مشترک برای زندگی جدید، مایه آرامش زن و مرد و موجب کمال روح و تکمیل شخصیت آنهاست. اگر کانون خانواده سالم و پایدار بماند، بر روی آینده افراد و بر همین وضع فعلی جامعه تأثیر مثبت و ارزشمندی خواهد گذاشت.

اولین روز از ماه ذی الحجه یادآور پیوندی آسمانی است. پیوندی که سنگ بنای خانواده ای بی نظیر شد تا مردمان برای همیشه زندگی و منش آنان را الگو قرار دهند. در این روز فرخنده، حضرت علی (ع)، پسر عم و جانشین رسول خدا (ص ) با برترین بانوی جهان پیمان عشق بست و خداوند، والاترین فرستاده خویش را بر این پیمان گواه گرفت. برکت ازدواج  حضرت علی و حضرت زهرا، عمری به گستردگی آفتاب دارد، زیبایی این زندگی چندان تاثیرگذار است که یاد و نام آن را در تاریخ برای همیشه ماندگار ساخت . به دلیل اهمیت ازدواج و جایگاه خانواده در سلامت فرد و جامعه ، سالروز پیوند فرخنده حضرت علی (ع ) و حضرت فاطمه (س ) در جمهوری اسلامی ایران به نام "روز ازدواج" نامگذاری شده است.

تامل در زندگی کامل‌ترین و موفق‌ترین انسان‌های تاریخ، ما را به روش‏ هایی کارآمد و الگوبرداری صحیح از آنان برای نیل به اهداف متعالی سوق می‏ دهد. تمام کسانی که می خواهند در کنار خانواده خود به سوی سعادت  قدم بردارند و در این راه نیازمند الگوی مناسبی هستند ، می توانند با بررسی زندگی حضرت علی و حضرت فاطمه  بهترین شیوه ها و منش ها را بیاموزند. ضمن تبریک سالروز این ازدواج فرخنده به بررسی ابعاد مختلف زندگی آسمانی این زوج می پردازیم. همراه ما باشید . 

  حضرت علی (ع) می فرمایند: « عشق به خداوند، آتشی است که بر چیزی نمی‏ گذرد، جز آنکه آن را به آتش می کشاند و نوری خدایی است که بر چیزی پرتو نمی‏ افکند، جز آنکه آن را غرق نور می کند. پس کسی که به خداوند عشق ورزد، همه چیز مُلک و ملکوت خویش را به او می دهد. هرگاه خداوند بخواهد بنده را گرامی بدارد، او را گرفتار عشق و محبت خویش می‌گرداند.»

در خانوداه کوچک علی و فاطمه، تمام اعضای خانواده عاشق و شیفته پروردگار بودند. آتش عشق پروردگار، آن خانه را غرق نور الهی و اعضای خانواده را شیفته پروردگار ساخته بود. ولذا ، صفات زیبای الهی نیزدر وجود دو زوج جوان متجلی بود. آنها با محبت و مهرورزی خانه کوچک و گلین خود را گرم و با صفا کرده بودند. خانه ملکوتی شان، اتاقی ویژه نماز و مناجات با پروردگار داشت.ابن ابی الحدید، دانشمند بزرگ اهل سنت، می ‏نویسد: «علی علیه السلام عابدترین و پُرنمازترین مردمان بود. از همه بیشتر روزه می‏گرفت و نمازهای مستحبی بر پامی داشت و همواره ذکر می گفت».حضرت زهرا علیها السلام حتی در شیرین ترین و خاطره انگیزترین لحظه های زندگی نیز دل در گرو عشق خدا نهاد . او در اوج علاقه ای که به همسرش داشت باز هم محبت و رضای خدا را بالاتر می دانست .در فرازهایی از مناجات او آمده است: « خداوندا، احدی به جز تو سینه ام را خنک نمی کند و نفسم را مسرور نمی نماید و هیچ کس جز تو چشم مرا روشنی نمی دهد.».یک بار پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله  از علی علیه السلام پرسید: همسرت را چگونه یافتی؟! علی علیه السلام بی درنگ فرمود: «نِعمَ العَونُ عَلی طاعَه اللهِ؛ بهترین یار برای اطاعت و بندگی پروردگار».

حضرت فاطمه علیها السلام  همه صفات نیک را با هم داشت و می کوشید همه اعضای خانواده به این صفات زیبای انسانی، بویژه ایثار، بخشش، خضوع، احترام و .. آراسته باشند. پیامبر (ص) فرمودند:«… دخترم فاطمه سیده زنان جهان از اولین و آخرین است ، او پاره تن من و نور چشم من و میوه دل من و روح من در بدن من است، و او حوریه اى انسانى (و به وجود آمده ) از من است ، هنگامی که در محرابش به نماز و عبادت در پیشگاه پروردگار خویش مى ایستد، نور او براى فرشتگان آسمان مى درخشد، همچنان که نور ستارگان براى اهل زمین مى درخشد، و خداى عزیز و جلیل به فرشتگانش ‍مى فرماید:  فرشتگان من، اینک به فاطمه، بنگرید که در پیشگاه من ایستاده و اندامش از خوف و خشیت من لرزان است، و با قلب خود به عبادت من روى آورده است ، گواه باشید که من پیروان او را از آتش دوزخ امان بخشیدم.»

در این خانواده روح و جان اعضا با قرآن عجین گشته و تمام اخلاق و مرام خانواده فاطمی، قرآنی بود. تلاوت قرآن پدر خانواده، چنان در اوج بود که درباره او گفته اند: «به خدا سوگند! هیچ فردی از قریش بیش از امام علی علیه السلام قرآن نمی‏خواند».حضرت زهرا علیها السلام شبانه روز با قرآن کریم انس داشت و به تلاوت آن عشق می‏ورزید. آن حضرت بر تلاوت سوره های واقعه، الرّحمن و حدید تأکید می کرد و می ‏فرمود: «قرائت‏ کننده این سه سوره در آسمان ها ساکن فردوس خوانده می شود».

از سوی دیگر حضرت زهرا (س) محیط خانه را به دانشگاهی بی نظیر در عرصه آموزش معارف اسلامی تبدیل کرده بود ؛ از تعلیم فرزندان گرفته تا تعلیم مردم  و تشکیل کلاس های دینی ـ علمی در خانه. او همچون پدرش، مربی اخلاق بود و معلم قرآن؛ مقامی که تنها از آنِ پیامبر و اهل‎بیت پاک نهاد اوست. او عمری را با تلاشی بی امان، در نهایت مهربانی و دل‎سوزی به تعلیم و تبلیغ معارف دین و تربیت دین باوران پرداخت.این روایت تاریخی که گزارشگر آن مولای متقیان علی علیه السلام است، نمایانگر جلوه ای از رحمت بی کران و تلاش خستگی‌ناپذیر فاطمه علیها السلام در مقام تعلیم و تربیت است: « روزی یکی از زنان مدینه خدمت حضرت زهرا(س)  رسید و گفت: مادر پیری دارم که در مسایل نماز، پرسش‎های فراوانی دارد و مرا فرستاده است تا آن مسایل شرعی را از شما بپرسم.حضرت  فرمود: بپرس!آن زن، مسایل بسیاری طرح کرد و برای هر یک از آنها، پاسخ شنید.در ادامه گفت و شنود، زن از فراوانی پرسش ها خجالت کشید و گفت: ای دختر رسول خدا، از اینکه فراوان خدمت می رسم و با پرسش‎های فراوان شما را به زحمت می اندازم، معذرت می خواهم. فاطمه (س) فرمود: باز هم بیا و هر آنچه سؤال برایت پیش می آید، بپرس! آیا اگر کسی اجیر شود که بار سنگینی را به بالای بام ببرد و به پاداش آن، صد هزار دینار طلا مزد بگیرد، چنین کاری برای او دشوار خواهد بود؟گفت: خیر.حضرت ادامه داد: من در برابر هر مسئله ای که پاسخ می دهم، بیش از فاصله بین زمین و عرش، جواهر و لؤلؤ پاداش می گیرم؛ پس سزاوار است که این کار بر من سنگین نیاید.»

زندگی مشترک علی و فاطمه نمونه ای کامل در مسایل خانوادگی است. آنچه در خانه حضرت  زهرا(س)  صورت می‌پذیرفت، همه  از حکمت بیکران الهی الهام گرفته بود. تقسیم کار در این خانه نورانی، از دانش و حکمت نبوی سرچشمه می گرفت: تدبیر کارهای منزل بر عهده زهرا علیها السلام و تدبیر امور بیرون منزل بر دوش علی علیه السلام . آن هنگام که رسول خدا (ص) چنین تقسیم کاری را به علی(ع)  و زهرا (س) پیشنهاد فرمود، فاطمه خوشحالی و رضایت خویش را این گونه ابراز کرد: «جز خدا کسی نمیداند از این تقسیم کار تا چه اندازه مسرور شدم؛ چراکه رسول خدا مرا از انجام کارهایی که مربوط به مردان است، باز داشت». طرح پیشنهادی رسول خدا بیش از هر چیز، به استعدادهای طبیعی و تکوینی هر یک از مرد و زن بازمی‎گردد؛ طرحی که در عرصه وظایف خانوادگی، نه زن سالاری را تجویز می‎کند، نه مردسالاری را؛ بلکه دربردارنده تقسیم کاری عادلانه در سایه سار ایثار و صمیمیت خانوادگی است.

بالاترین هنر بانوی خانه، حفظ اعضای خانواده از حرام الهی است تا همیشه ارتباط خانواده و اعضای آن با عالم ملکوت برقرار باشد. این هنری است که حضرت فاطمه علیها السلام آن را به اوج رساند. آن حضرت در آخرین وصیت های خویش به امیرمؤمنان علی (ع) بر این معنا تأکید ورزیده است: «پسر عمو جان، تا در خانه تو بودم، دروغی نگفتم، خیانتی نکردم و ازدستورات (الهی) تو هیچ‎گاه گامی فراتر ننهادم».